|
< terug
Winters tafereel
Winters tafereel
De koude wind blies onophoudelijk recht in zijn gezicht, daardoor hadden zich tranen gevormd die zo met en met van onder zijn brillenglazen naar beneden biggelden. Af en toe hield hij even stil nam de bril af om dan met de rug van zijn handschoenen het vocht weg te vegen. Na deze handeling zette hij de bril met de andere hand weer op de neus en vervolgde zijn weg. Tot nu toe had hij de omgeving op de plaats waar hij nu liep niet opgemerkt. Hij zag niet dat het weggetje waarover hij liep aan twee kanten door waterlopen werd geflankeerd, en dat de rechter breder bleek te zijn. Er waren nog verschillen die de wandelaar niet waarnam, namelijk; de linker waterloop bleek een beek te zijn die parallel met bosje van wild door elkaar staande struiken liep. Deze beek werd door kromme uitgeholde wilgen omzoomd die over het water hingen als wilden ze zich beklagen over de mensen die hen twee jaarlijks verminkten. De ontknotte koppen met de sporadische uitwas van dunne fitsen, liet hen lijken op oude mannetjes die in een onregelmatige rij stonden aan te schuiven om gehoor te vinden bij hen die hen ooit plantten. De vele varkensgras bussels die deels met een dun laagje sneeuw bedekt waren vormden een obstakel voor de door de wind aangevoerde sneeuw. De sneeuw hoopte zich voor hen op en liet kleine witte bergjes ontstaan. Het prikkeldraad dat losjes en willekeurig van de een naar de andere kromme paal hing, ving ook een hoeveelheid sneeuw op en vormde op deze wijze een wit lint dat sterk afstak op het donker van het iets dieper stromend water. De wind blies forser van op de rugzijde, maar de hoogopstaande kraag hield veel van de koude tegen. Ook de oude maar nog steeds dienstdoende berenmuts verrichtte hier wonderen zonder dat ze daarvoor iets moest doen. De wandelaar bemerkte ook niet dat hij de hele tijd werd gadegeslagen door een stelletje uitdagende kraaien. Ze volgden de indringer van op hun hooggeplaatste uitkijkpost boven in de kale canada's. Wat deze vogels over de wandelaar daaronder dachten, daar hebben we het raden naar. Waarschijnlijk hadden ze wel medelijden met hem omdat hij voorover gebukt verder naar het uiteindelijke niets liep.
feedback van andere lezers- yellow
mooi, beeldend met een droef einde,
groetjes,
Marc
Hoeselaar: Ja, daar heb je gelijk in, maar de winter is koud en koude wordt vergeleken met het terminus
Willy
|
