|
< terug
16+, verborgen titel, hoofdstuk 4. Ware-Liefde-
Haar opgewektheid en frisse vrolijkheid bewezen Madeline dat Hij haar de vervroegde dood van Richard vergeven had. Zijn wegen waren werkelijk ondoorgrondelijk: de jongeman die woensdagnamiddag op Spoed werd binnengebracht leek qua lijf als twee druppels water op Richard. Madeline had zo gefascineerd staan staren naar de analoge stuiptrekkingen die de onbekende vertoonde dat Monique, de hoofdverpleegster, haar agressief toegesnauwd had dat ze in de weg stond te lummelen. Of ze niets beters te doen had?
Ze kwam op spoed enkel de bloeduitslagen voor Meneer Verbeek en de foto's van Mevrouw Daniëls halen. Monique stopte die grimmig in haar handen.
'Niet slecht!' dacht Madeline. Agressie stimuleert het geheugen. Moest ze zich ooit verspreken over Richard, dan zou Monique zich altijd herinneren dat Madeline de stuiptrekkingen op Spoed had gezien... De beschrijving van Richards stervensminuten zou nooit als bewijs van haar aanwezigheid kunnen gebruikt worden.
Via de achterdeur verliet ze het ziekenhuis. Op haar hurken, verborgen achter de eik, rookte ze een verboden sigaret.
Ze integreerde de beelden van de stervende jonge gast achter de muren van Spoed met de analoge beelden van de stervende Richard. Over de stervende jongeman mocht ze openlijk spreken. Zeker als ze sprak alsof ze geschokt was en troost nodig had. Over Richard moest ze zwijgen als vermoord. (Grinnik.) Op deze aardse wereld was moord enkel toegelaten als het fysieke denkkader 'oorlog' heet. Dan werden mensen zelfs verplicht andere mensen te vermoorden, onafhankelijk of die hun best deden om liefdevol te leven of verrekte klootzakken waren. Begrijpen kon ze niet. Ze wist alleen dat ze de regels moest toepassen. Noch in de kerk, noch - vanop afstand weliswaar- op het kerkhof, had ze iets gezien dat wroeging over Richards dood opwekte. Integendeel... Arthur kreeg een nieuwe kans.
Dankbaar en aandachtig brandde ze iedere dag de zwarte kaars, zonder Hem op te roepen. Ze wist echt niet of Hij tijd had om zoveel aandacht aan haar te besteden, of dat Hem moeite kostte of niet. Elke lucifer die de kaarsvlam tot leven wekte, elke adem waarmee ze de vlam rust gunde, elk gebaar waarmee ze de bloemen verzorgde die ze voor de kaars had gerangschikt leken de wollige energetische beschermdeken die ze rondom zich voelde, warmer en veiliger te maken.
Mereltje reageerde op haar rust en gedroeg zich als het ideale kind waar ze van droomde voor de geboorte. Toch was Madeline opgelucht toen ze vrijdag de valies klaar maakte waarmee haar dochter naar Karel en zijn trut vertrok. Haar behoefte om alleen te zijn nam monumentale proporties aan. Ze deed zo haar best om haar ware aard voor haar dochter te verbergen en coherent te zijn in haar opvoeding - zoals Steven aanraadde- dat ze absolute behoefte kreeg om simpelweg gewoon zichzelf te mogen zijn. Zonder die tijd voor zichzelf begon ze zelfs Mereltje te haten.
Madeline begreep oprecht niet wat mensen bedoelden met 'liefde'. Het zalige gloeiende gevoel dat bezit van haar nam als ze staarde naar het gezicht van het mensje dat acht jaar geleden uit haar lijf werd geboren, kon ineens compleet verdwijnen als Merel zich krijsend liet vallen in de Carrefour omdat ze de gigantische pluchen beer waar ze noch ruimte noch geld voor had niet kreeg en Madeline's keel dichtkneep en ze haar kind geen schop gaf en niets kon doen om de starende lomperikken te overtuigen 'Ik ben wél een goede moeder!'.
Leve de Belgische wet en het ego van mannen! Ze had co-ouderschap aanvaard en onmiddellijk geweten dat Miss Trudy, trut-Trudy, kut-Trudy niet zo immens lang meer aantrekkelijk en betoverend en stralend zou blijven als ze de sex in een huwelijksbed kreeg in plaats van op Karels bureau. Karels liefde voor Merel, die hem liet vechten met advokaten voor co-ouderschap, bracht haar wraak op aantrekkelijke Ware-Liefde-Trudy mee...
Ze knuffelde Mereltje hartelijk. 'Amuseer je meisje!', terwijl ze zat te popelen om samen met Veerle de nieuwe wereld zonder Richard te bespreken.
Veerle geloofde niet dat zij een heks was.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Ik ben benieuwd waar me dit brengt
Magdalena: knipoog! Dank je voor het lezen! - jan
mooie naam Madeline....
graag gelezen Karine!
XXX
Magdalena: Dank je Jan!
XXX - aquaangel
x x
Magdalena: :):)
please, streng zijn als je iets niet goed of saai vindt hé?
Deze keer wil ik er iets 'echts' van maken. - sproet
ontbreekt hoofdstuk 2 of heb ik iets gemist?
dit vind ik een verwarrend stukje, er komen heel veel namen in voor en ik kan ze niet linken.
het schrijven is vlot en laat zich ook vlot lezen.
liefs, trees
Magdalena: Nee, je hebt niets gemist. Ik heb het niet gepubliceerd. Mijn opzet is deze keer relatief ambitieus: ik volg drie hoofdpersonen tegelijkertijd. Maar met de opzet van deze website is het niet te doen om dat allemaal op deze manier te publiceren.
Volgens mijn schema wordt het een boek van zo'n 300 baldzijden... dat zou een jaar vergen en ik hoop binnen 3 maanden klaar te zijn.
Dus, ik kies er de mens-heks uit om te publiceren :):)
Blij om van jou te horen! (En STIKjaloers dat jij deeltijds werkt...) - koyaanisqatsi
Er blijft zo'n "lekkere" spooky sfeer rondhangen...
Magdalena: Life IS spooky :):):) - Mephistopheles
Het blijft een donker kantje hebben, als ik me het verhaal als een film zou voorstellen dan zou ik een nevelige rookpluim rond de personages zien hangen, een beetje Sleepy Hollow-achtig maar dan in de 21ste eeuw. Bovendien weet je het in te kleuren met soms erg bittere, rake zinnen die het emotionele aspect van je personages bijzonder goed in de verf weten te zetten. Al bij al een geslaagd tweede deel dat alleen maar kolen op het vuur van m'n nieuwsgierigheid schept.
grts.
Magdalena: Dank je plus plus!
(ben je al uit je grumferige stemming geraakt???) - Rob
Hier en daar wat Vlaanse accenten, maar dat mag. (grinnik) mag voor mij weg. Steven en Veerle kan ik even niet plaatsen.
Magdalena: Steven en Veerle zijn twee mensen die in Madelines ontwikkeling een heel belangrijke rol (gaan) spelen :):)
Dit zijn stukjes uit iets waar ik deze keer een volledige roman van ga maken. Hetkost wat werk en structuur deze keer. Niet mogelijk om alles op deze site te zetten. Ik kreeg ooit commentaar van een uitgever dat mijn kortverhalen heel goed waren, maar dat dat niet goed in de markt ligt. Dat ik moest proberen een volledige roman te schrijven. Dit wordt het dus, maar dit zijn fragmenten waar ik graag commentaar op krijg :):):)
|
