|
< terug
biografie van een virus (deel 17 : aquarel)
'Ze is intact.'
Ik vermoed dat hij ontgoocheld was.
Een meisje verdwijnt. Na drie dagen duikt ze weer op, verward en inkoud. En wat doet de medicus? Hij verraadt het enige vermoeden dat in zijn gore kop zit. Hij let niet op haar lijf en nog minder op haar ziel. Hij steekt zijn lompe vinger in het kleine gaatje. In zijn verbeelding is ze verkracht. Aan iets anders denkt hij niet. Iets anders komt geeneens in zijn hoofd. Hij zou het zelf gedaan kunnen hebben. Als hij geweten had dat ze zou zwijgen, had hij het ook zelf gedaan. Zijn alle mannen eender?
zaterdag 5 mei 06:30
Het is zaterdag en nog zeer vroeg. De zon is nauwelijks op. Munshi proeft gulzig van de draaitong van de messenwerper. Nog twee keer slapen en het gaat regenen.
Dan neemt ze haar map. Ze zoekt en vindt de aquarel van toen. Ze ziet het landschap. Ze ziet de rivier die het landschap in twee verdeelt. Op de linkeroever rijpt het goudgele koren. Op de rechteroever wemelt het van bloemen tussen het groene gras. Er zitten vele addertjes onder het gras. Ze spelen met een achtergelaten zuigeling. Een wolf slaapt met een lam. In de verte is de rivier overbrugd. Munshi volgt met haar wijsvinger de grillige lijn van de horizon. Bij de brug aarzelt ze.
Het schilderij is niet af. Munshi werkt haast nooit een kunstwerkje af voor de tijd ervoor gekomen is. Meer dan de helft van het blad is nog wit. Enkel de onderkant leeft. Munshi lacht. Glimmen doet haar lach nooit. Munshi lacht zoals een spotvogel, een maanvrouw, een Djinn. Aan de tekening is een papiertje bevestigd. 'Opdracht 0484/401927' staat erop te lezen en 'het land van melk en honing'. Munshi verwijdert het papiertje en speldt het op de mouw van de messenwerper.
Met een meetlat tekent Munshi een streep op het blad van links naar rechts, een streep in het witte veld, een potloodstreep die ze later kan uitgummen. Het is een streep die niet bestaat. Dan tekent ze een man en een vrouw bovenop het landschap. Ze dragen beiden een gordel. De gordel valt samen met de streep. Wat verder op de streep schetst ze een spit. Een vrouw, glimmend van zelfgenoegzaam vet hangt eraan vastgebonden aan polsen en enkels. Haar handen en voeten boven, de rest van haar vlezige lichaam onder de streep. Bij de vrouw zit een man geknield, volledig onder de streep. Hij zou er bovenuit komen, als hij recht stond. Maar hij kan niet rechtkomen. Uit zijn hoofd stijgen bolletjes op, zoals uit een vissenbek: blub, blub. Of zijn het honingzeepbellen soms? De bubbels vervolgen hun weg tot aan de bovenste rand van het papier waar een grote wolk ontstaat. Kijk, er staat een woord in te lezen: ADORATIE. Munshi's geschater gaat door merg en been.
De volledige restruimte boven de streep vult ze nu met tekst- en denkballonnetjes vol onleesbare woorden. Deze zwart-wit hemel wordt overstolpt met een circustent. Wat zich onder de streep bevindt, wordt ingekleurd: het onderlijf van de man en de vrouw in het bruin, het vastgebonden wijvenlijf op handen en voeten na in het geel, en de geknielde man in het rood.
Dan neemt Munshi het mes en ze plant het in de aarde van de tekening als in een schede. De punt van het mes reikt tot ver in de hemel. En weer lacht Munshi, bijna satanisch. De dertig belletjes rinkelen ervan. Want ze weet dat al wat zich boven de gordel bevindt vroeg of laat voorbij het mes passeert en stuk spat.
feedback van andere lezers- sproet
waanzin of net niet, de handelingen die iedereen begrijpt, maar niemand durft uit te spreken. versmelting, vernietiging en heropstanding uit het niets. (mijn interpretatie)
dit is voor mij Kunstig schrijven!
liefs, trees
Vansion: bedankt voor je interpretatie, die mij behoorlijk aan het nadenken zet
wat het schrijven betreft: té gekunsteld geknutseld naar mijn smaak... maar daar kunnen we later nog in snoeien - aquaangel
woorden om jaloers op te worden.
dikke vette kusss
Vansion: dikke vette kus ontvangen en geretourneerd
geen reden om jaloers te zijn gij - dichtduvel
graag gelezen, vele wenschen voor 2009, j
Vansion: wenschen te kust en te keur ook voor jou
én de tijd om van vervulling te genieten
|
