Volg ons op facebook
|
< terug
NOOIT MEER KERSTMIS en naar de hel met nieuwjaar (2)
De straten lagen er verlaten bij, met slechts hier en daar een sporadische voorbijganger. Aangezien het nog vroeg op de dag was en ik gezien de kerstperiode geen werkzaamheden te verrichten had - laat staan enig ander constructief doel in het vooruitzicht had - dook ik m'n stamkroeg in. Het voordeel was dat Sandra's flat er op een wandelafstand van tien a vijf minuten vandaan lag, wat alles behalve ver was, en voor een verfrissend ochtendpilsje had ik het er graag voor over.
Eens aangekomen, nam ik plaats aan de tapkast waarvan de hoeken overduidelijke tekenen van versplintering vertoonden. Het was een oude zaak. Een rasecht Gents volkscafeetje waar iedereen zich te pletter zoop en bijgevolg een brutale eerlijkheid hanteerde. Als iemand je niet mocht dan werd het ogenblikkelijk in je gezicht gezegd. Kon je er niet tegen dan had je pech want niemand maalde erom. Het viel dan ook regelmatig voor dat er heel wat ruzie's en discussies ontstonden. Het ene moment kon het volstrekt rustig en gezellig zijn en het andere moment kon iemand een barkruk tegen de muur kletteren gewoon omdat hij of zij daar zin in had. Zo was het. Je wist nooit wat er kon gebeuren. Elke dag die je er doorbracht was een potentieel avontuur. Geen regels en geen wetten. Dit was niemandsland. Een gevaarlijke schemerzone ergens in de onderlagen van de stad. Onvoorbereid het terrein betreden was als een mes meebrengen naar een vuurgevecht. Was je gevoelig en voelde je jezelf snel gekwetst, dan bleef je er beter weg.
Gezien het vroege uur van de dag was het nog relatief rustig. Met slechts een handvol aanwezigen zou er voorlopig geen bom barsten, hoewel je 't nooit honderd procent zeker kon weten want de balans kon bijzonder snel omslaan. Maar voorlopig waren er nog geen kapers op de kust.
'Heb jij weer niets beters te doen dan je te komen bezatten, jij snotneus?' zei barman Freddy morrend. Zijn woorden klonken rommelig, alsof ze in de knoop lagen met zijn stembanden. Aan de dronken gloed in z'n ogen kon ik zien dat hij beschonken was.
'Moet jij verdomme even zeggen', wierp ik terug terwijl ik een sigaret begon te rollen, 'een Duvel, en neem voor jezelf ook wat.'
Klagend en jammerend willigde hij mijn verzoek in. Hij had een jarenlange carrière bij de Belgische posterijen erop zitten en was na de officiële ingang van z'n brugpensioen in het café van z'n broer beginnen werken, en het was zichtbaar tegen z'n zin. Er deden geruchten de ronde dat hij een flikker was en hoewel ik hem nog nooit met een vrouw gezien had in die jaren dat ik hem kende had ik sterke twijfels wat die bewering betrof. Maar dat weerhield me er niet van om de spot met hem te drijven en geregeld het onderwerp ter sprake te brengen want ik wist dat hij er niet tegen kon.
'Bedankt', zei ik toen hij uiteindelijk m'n drank gaf, 'hoe is het met je vriend? Heeft-ie je lekker in je reet gepakt vannacht?'
'Luister schorem!' brulde hij uitzinnig, 'ik ben jou en al die andere eikels en dat godverdomde roddeltje van jullie kotsbeu aan het worden, heb je me verstaan?!?'
'Het is maar een grapje, Fred,' antwoordde ik lachend, 'ik weet heus wel dat je green bruinwerker bent.'
'Hou dan je kop daarover, jongen. Christus, hoe oud ben jij? Vijfentwintig is het niet? Ik ben meer dan het dubbele van jouw leeftijd. Wat weet jij nou van het leven af? Ik heb godverdomme langer geslapen dan dat jij geleefd hebt!'
Freddy ging op z'n barkruk zitten en schonk zichzelf nog een jenever in. Filiers. Kamelenpis met alcohol d'erin als je het mij vraagt maar hij dronk het zoals Boris Jeltsin wodka zoop. In principe was hij er zelfs mee gefuseerd. Telkens als je 'm zag was er die jenevergeur. Z'n handen roken ernaar, z'n vingers, z'n adem, z'n lichaam, alles was jenever.
Terwijl ik m'n Duvel dronk begonnen m'n gedachten te spinnen. Met tien dagen te gaan tot kerstmis wist ik nog steeds niet welke geschenken ik moest kopen. Bovendien waren m'n keuzes afhankelijk van de mogelijkheden die m'n financiële toestand te bieden had want het merendeel van het geld spendeerde ik aan drank, tabak, marihuana, muziek en boeken. Ik kwam alleen in warenhuizen en muziek en boekenwinkels over de vloer, al het overige dat de stad te bieden had aan koopwaren interesseerde me geen reet, tenzij je de nachtwinkels erbij zou betrekken. Ik was dan ook alles behalve een ervaren shopper die wist waar hij moest zijn als er cadeaus gekocht moesten worden. Goed, het was niet het eerste jaar dat ik geschenken moest kopen maar ik wist nooit waarheen. Voornamelijk omdat het me ontbrak aan de motivatie om me doorheen de tergende drukte van de Veldstraat te manoeuvreren, hopeloos op zoek rondzwervend in een gebied waar koopzieke tantes en giechelende tienermeisjes met afzichtelijke afbrokkelende nagellak de scepter zwaaiden. De gedachte alleen al deed me huiveren. Het idee alleen al maakte me ziek, alsof er stront op m'n gemoedstoestand kwam te liggen. M'n antipathie jegens kerstmis werd er alleen maar groter door. Alles voelde zo verplicht. Plots moest je kopen en moest je dit en moest je dat omdat het nou eenmaal zo was want het hoorde zo volgens de traditie en tradities dienden in stand gehouden te worden wegens dit en door dat en daarom en blablaba blablabla blablabla. Hoezeer ik het ook haatte, ontsnapping was onmogelijk. Kerstmis was als een irritante puist op je gezicht. Je kon 'm uitpitsen maar een tijdje later was-ie er weer.
feedback van andere lezers- jan
met een bord gebakken patatten voor mijn neus gelezen,
die laatste zin deed het 'm...
bekijk het van de pos kant, je hebt meer tijd om te blowen
en om op café te gaan, dat is toch ook leuk!
grts
Mephistopheles: Hopelijk heeft mijn abominabel proza je maaltijd niet vergald,
grts. - koyaanisqatsi
In de Veldstraat ken ik maar één winkel: de Fnac!
Gij ook zeker? :-)
Mephistopheles: haha ja, de Fnac en de Panos, goede broodjes...
grts. - Ghislaine
Niet mij type hoofdpersonage. Hopelijk is dit niet biographisch geschreven anders sorry, niet mijn type mens
Mephistopheles: Het is fictief en autobiografisch. Waarheid verstrengeld met verzinsel om het enigszins verhalend te maken. Dat het hoofdpersonage je type mens niet is kan ik me best voorstellen. Hij is mij met de nadruk op de slechte kanten. Die goede heb ik niet snel behoefte naar om over te schrijven omdat ik ermee kan leven, de slechte bestrijd ik door ze op papier te zetten. Ik zie schrijven als een soort zelfreiniging, daarvoor doe ik het. Ik hoef er geen vrienden mee te maken of er een populariteitswedstrijd mee te winnen. Gewoon gelezen worden en eerlijke feedback krijgen, no more no less.
Bedankt dat je me las,
Grts. - Magdalena
Grinnik!
Moest een van mijn dochters jou eens één dag les geven in hoe en waar grappige, lieve, plezante cadeautjes halen, je zou geen tiende meer zo grumferig zijn als Dé Dag nadert :):):)
Mephistopheles: Hoe zien ze d'eruit? Anders geef je de gsm nummers maar door, hé? :p :p :p :p :p :p - sproet
ruwe taal, maar ik kan ze wel smaken, ze komt heel eerlijk over.
vlotte schrijfstijl, ik lees je graag.
aan het manneke zelf is nog veel werk...
liefs, trees
Mephistopheles: aan het manneke niet alleen. Er zijn véél mensen op deze wereld waar nog werk aan is. Wie kan er ooit van zichzelf zeggen dat hij of zij 'af' is en niet meer beter kan worden?
grts. - feniks
Is dit dan het einde? Of halen we Nieuwjaar nog?
groeten
feniks
Mephistopheles: Er komen nog vervolgen. Onder constructie!
grts. - arwenn
heerlijk! Misschien hoor ik dit niet te lezen als 15jarige,
maar het doet me plezier!
X, Arwenn
Mephistopheles: Ik vind dat je mag lezen wat je wil. Op 15 kan je dat toch al een beetje voor jezelf beslissen, niet?
bedankt voor het lezen,
grts. - jack
Ik vind het hoofdpersonage eerlijk gezegd geweldig. "alsof er stront op m'n gemoedstoestand kwam te liggen" >> dat gevoel kennen we allemaal, maar je drukt t erg esthetisch uit ;)
Een gentenaar? Kent u dan ook het fijne cd-winkeltje de Rataplan? Kwam ik vroeger vaak.
Groet
Jack
Mephistopheles: Ik ben geen 'echte' Gentenaar maar ik woon er wel. De Rataplan ken ik zeker. Kwam ik vroeger wel eens over de vloer. Je bent blijkbaar fan van rock/metal?
grts. - manono
En Fred is er ook in zijn cafeetje.
Dit leest even vlot en het blijft even plezant.
Mephistopheles: yep, hij is een constante
|
