Volg ons op facebook
|
< terug
De scheiding - (75)
Sinds Michel de vrouw, die van hem scheiden wil, betrapte samen met haar advocaat in het restaurant 'De Gulle Lepel', zint hij op wraak. Hij kan het niet verkroppen dat zij blijkbaar van het leven geniet, terwijl hij door haar toedoen in de shit zit. Hij pikt het niet langer, dat hij zich in dat verdomde restaurant tegen minimum loon moet uitsloven om de alimentatie te kunnen betalen. Enkele dagen al pijnigt hij zijn hersenen en zoekt naar een middel om de klok terug te draaien. Hij moet van de negatieve gevolgen van dat laatste kortgeding af geraken. Maar hoe? Hij weet dat dit enkel kan door een nieuw vonnis. Bij de definitieve regeling van de echtscheiding moet dit zeker worden opgelost. Zal dat hem lukken? Hij kan niet eens een advocaat betalen. Wat is hij toch laag gevallen. Zijn tijd als journalist met een beloftevolle toekomst lijkt al een eeuwigheid geleden. Hij moet dringend de nodige stappen ondernemen om een pro Deo advocaat in te schakelen. Totnogtoe zag hij daar het nut niet van in. Nu denkt hij daar anders over. Als hij zou kunnen aantonen dat zijn vrouw met haar raadsman aanpapt, zou dat misschien de uitspraak van de rechtbank in zijn voordeel kunnen beïnvloeden. Daarom neemt hij zich voor om zijn vrouw zo veel mogelijk te achtervolgen, haar doen en laten te observeren en haar ontmoetingen met meester Lahousse te fotograferen. Dat zijn schoonvader aanstoot neemt aan de omgang van zijn dochter met die al te charmante advocaat weet hij echter niet. Misschien dat dit hem kan helpen.
**
Zoals naar gewoonte heeft meester Lahousse zijn Ferrari geparkeerd op de parking voor het Justitiepaleis, op het Poelaertplein. Hij heeft haast. Er is raadkamer en hij is al te laat. Hij zal er de vrijlating bepleiten van een kleine crimineel, die door de onderzoeksrechter werd aangehouden, na een aktie van de politie. Hij wil de trappen oplopen, die leiden naar de Salle-des-Pas-Perdus, als hij plots wordt tegengehouden door een man, die blijkbaar heel zenuwachtig is en erg opgewonden doet. Hij herkent hem niet onmiddellijk en wil hem negeren. Deze verhindert hem echter de doorgang.
'Wel! Ken je mij niet meer? Ik betaal nochtans jouw honorarium voor de echtscheiding van mijn dochter Lisa.'
Nu herinnert meester Lahousse zich zijn belager. Natuurlijk! Lisa's vader. Dat hij hem niet eerder heeft herkend! Maar ja, verwonderlijk is dat niet. Meester Lahousse ziet immers zoveel mensen en Lisa's vader heeft hij slechts één keer ontmoet, toen deze hem inhuurde voor de echtscheiding van zijn dochter. Daarna heeft hij hem nog één keer gezien, van ver en slechts heel kort, ter gelegenheid van dat laatste kortgeding. Wat zou die man van hem willen? Lang hoeft hij niet te wachten op het antwoord.
'Je moet mijn dochter met rust laten.' roept Lisa's vader bars. 'Ik heb je alleen gevraagd om voor haar echtscheiding te zorgen. Niet om haar op te vrijen. Je stopt met haar te verleiden, zoniet betaal ik jouw honorarium niet langer en neem ik een andere advocaat.'
Lisa's vader, opgewonden als hij is, gaat steeds luider roepen. Dit is heel gênant voor meester Lahousse, die plots het middelpunt wordt van de blikken van heel wat collega's, magistraten en andere voorbijgangers. Hij wil dan ook zo vlug mogelijk een einde maken aan dit schouwspel.
'Wind je toch niet zo op, man!' probeert hij zijn belager te kalmeren, 'Ik weet niet waar jij het over hebt. Mijn ontmoetingen met jouw dochter waren steeds puur zakelijk. Ik zie haar alleen om over de echtscheiding te praten en om een strategie te bepalen. Ik heb helemaal niets met jouw dochter.'
Lisa's vader is even overbluft. Gedurende een korte tijd weet hij niet hoe te reageren. Meester Lahousse wil hiervan gebruik maken om zijn weg verder te zetten, maar nog voor hij twee treden hoger is, staat Lisa's vader weer voor hem en houdt hem met beide handen vast bij een arm.
'Niet zo vlug,' zegt hij, 'leg maar eens uit wat je die namiddagen bij mijn dochter thuis bent komen doen en waarom jullie elkaar hebben gekust toen je wegging. En waarom heb jij mijn dochter een heel weekend bij jou thuis uitgenodigd, samen met haar zoontje.'
Meester Lahousse vindt het nu echt genoeg. Iedereen kijkt naar hen en de stem van Lisa's vader klinkt zo luid dat bijna iedereen op het Poelaertplein elk woord kan verstaan. Boos antwoordt hij:
'Mijn omgang met jouw dochter gaat jou niets aan. Evenmin als wat ik met haar doe, wanneer en waar ik het doe. Laat mij door of ik roep er de politie bij.'
Enkele meters verder, op de hoek van de Wolstraat, staan wat agenten te praten. Gealarmeerd door het tumult komen ze nu in hun richting. Lisa's vader, plots bewust van het naderende onheil, laat meester Lahousse los en loopt weg, niet voor hem nog eens toe te roepen:
'Je laat mijn dochter met rust. Ze kan jouw versiertrucs missen.'
Meester Lahousse blijft verbluft achter. Na een korte aarzeling stapt hij verder, de trappen op, de Salle-des-Pas-Perdus binnen.
**
Lisa komt juist thuis, dat ze Bartje van school heeft afgehaald voor het middageten, als de telefoon gaat. Ze schrikt van het nijdige gerinkel. Wie zou dat nu zijn? Als ze de stem van meester Lahousse herkent, ontspant ze. Ze is blij hem te horen. Opnieuw voelt ze die vlindertjes in haar buik. Haar vreugde is echter van korte duur als ze hoort hoe haar vader hem bij het Justitiepaleis heeft aangepakt. Met wat bemoeit die zich eigenlijk?
'Ik zal mijn vader straks eens duidelijk maken dat hij zich niet met mijn liefdesleven moet bemoeien.' probeert ze meester Lahousse wat vrolijker te stemmen. 'Ik ben een volwassen vrouw en geen kind meer. Ik doe en laat wat ik wil.'
'Ja, doe dat. Je begrijpt toch wel dat ik zo een negatieve publiciteit kan missen als kiespijn. Hoe kan ik nog geloofwaardig pleiten als mijn reputatie zo door het slijk wordt gehaald.'
Lisa wil hem nog met allerlei woorden gerust stellen, maar hij heeft al ingehaakt en laat haar met haar twijfels alleen. Dit telefoontje van Jacques, haar advocaat, zet haar opnieuw aan het denken. Wat is dat toch met haar vader? Eerst dringt hij haar meester Lahousse op om haar te overtuigen om zo vlug mogelijk te scheiden. Nu, terwijl alles naar wens verloopt en er bovendien tussen hen iets groeit, begint hij weer lastig en jaloers te doen. Plots is er opnieuw dat pijnlijke besef: haar vader wil niet dat ze verliefd wordt, dat een man haar liefde geeft. Haar vader wil haar voor zich alleen. Pijnlijke herinneringen ontwaken. In gedachten beleeft ze opnieuw die vele avonden, dat haar vader haar kwam opzoeken terwijl ze in bed lag. Ze herinnert zich hoe hij dan bij haar onder de dekens kroop en zich dicht tegen haar kwam aanvleien, terwijl hij allerlei lieve woordjes en koosnaampjes uitkraamde. In gedachten voelt ze weer zijn geile blikken op zich gericht, terwijl hij in de badkamer haar naaktheid stond aan te gapen en prevelde hoe mooi ze wel was en hoe zeer hij haar jeugdige lichaam bewonderde. Hoe dikwijls heeft ze hem niet moeten van zich afduwen, als hij haar lichaam begon te betasten. Neen! Hij heeft haar nooit geneukt, haar nooit verkracht. Zo ver heeft ze het nooit laten komen. Vrij vlug al vond ze de kracht om zich tegen zijn opdringerigheid te verzetten. Toen ze veertien jaar oud was vond ze de moed om hem weg te duwen, haar bed uit, met de mededeling dat ze alles aan haar schooljuffrouw zou vertellen als hij haar bleef lastig vallen. Ze vertelde toen alles aan haar moeder. Die vond echter dat ze overdreef en zei dat haar vader alleen maar lief wou zijn, dat hij daar niets slechts mee bedoelde. Lisa dreigde er echter mee om naar de politie te stappen. Vanaf toen kwam haar vader haar niet meer begluren in de badkamer en hij kroop ook niet meer bij haar in bed. En na verloop van tijd verdrong Lisa het hele gedoe ver weg, in de diepste diepten van haar wezen. Ze wilde er niet meer aan denken.
Nu is dat alles terug, klaar en duidelijk. Ze herinnert het zich, alsof het pas gisteren is gebeurd. Plots voelt ze hoe erg deze gebeurtenissen haar hebben getraumatiseerd en haar huwelijk met Michel hypothekeerden. Nu pas begrijpt ze waarom ze nooit liefjes mocht hebben; waarom haar ouders haar omgang met Michel en hun huwelijk probeerden te verhinderen. Nu beseft ze dat haar vader altijd jaloers is geweest op jongens en mannen die haar benaderden en dat hij dat altijd zal blijven zijn. Als een draak met vele koppen spookt de gedachte in haar hoofd: mijn vader wil mij voor zich. Hij gunt mij geen geluk aan de zijde van een andere man. Een eenzame traan loopt over haar wang. Vol droefheid beseft ze, dat zonder die jaloersheid en bezitsdrang van mijn vader haar huwelijk nooit op de klippen zou zijn gegaan!
**
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- maxiem
graag gelezen, liefs maxiem
Julien_Maleur: Dank je Maxiem.
vg
JM - henny
Zoiets blijft niet ongemerkt. Ik zie nog wel een klapper komen.
Julien_Maleur: Bedankt Henny om te blijven volgen. Een trouwe lezer blijft voor mij de mooiste fb en de beste stimulans.
groetjes
JM - sproet
goed weergegeven flashbacks.
liefs, trees
Julien_Maleur: Dank je Trees.
groetjes
JM - Ghislaine
Prima en vooral grappig. Meesters in de rechten die negatieve publicitie schuwen. Laat me vooral niet lachen want ze zijn mediageil sinds reclame is toegestaan. Vooral negatieve reclame want die brengt populariteit mee.
Julien_Maleur: Dank je Ghislaine voor het lezen en voor de fb. Je hebt gelijk dat advocaten de laatste tijd graag in de media lijken te komen, maar ik twijfel er aan of ze graag negatieve publiciteit krijgen. Mogelijks huldigen ze het principe verkondigd door Salvador Dali die ooit zei: het is beter dat er slecht over jou wordt verteld, dan dat van jou niet wordt gesproken.
groeten
JM - mephistopheles
Slechte publiciteit bestaat niet, inderdaad. Hoewel je natuurlijk een beetje op je hoede moet blijven. Je verhaal vraagt naar meer...
Julien_Maleur: Bedankt voor het lezen en fb
vg
JM
|
