naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Arthur en Mayi

door Magdalena

Hij opende de deur voor Mayi. Hij had haar auto gehoord en met opluchting haar stap en geur herkend.
Ze kwam binnen.
'Daaag,' zei haar zachte stem.
Ze bewoog zacht en aangenaam geurend naar haar specifieke zweet. Hij rook dat ze bloedde en dat ze net een sigaret had gerookt.
'Ik wil je een filmpje laten zien,' zei hij.
Ze zat naast hem en lachte zachtjes.
Zijn hart gloeide in haar aanwezigheid terwijl hij de regen hoorde, de tram de grote baan deed daveren, de bovenbuurman stapte, de jongeman in het filmpje zijn flater beging waardoor ook Mayi lachte. Haar rust, haar aanwezigheid. Hij wilde zo graag zijn hoofd op haar schouder leggen en zo blijven liggen, gewiegd worden tot eeuwige rust.

Sommige uren glijden zo snel het verleden binnen. Hij wist niet hoe haar te zeggen dat hij wilde dat dit de eeuwigheid was.
Ze stond recht. Niets was aantrekkelijk genoeg geweest om haar te laten blijven. Weemoed doortrok hem.
Weemoed werd wanhoop.
Hij hunkerde naar haar blijven, haar aanwezigheid, haar aandacht, haar aanvaarding, haar troost en erkenning.
Hij bibberde, stond op, stapte woest van de ene kant van de kamer naar de andere kant.
'Die vriendin van jou, Madeline, ik wil haar nooit meer zien!'
'Ik weet het, ik begrijp het.'
'Ik weet niet hoe haar dat duidelijk te maken.'
'Ik weet het.'
Wanhoop stak dieper. Hij stapte opnieuw op en greep het kartonnetje waarin hij een deel van Madelines spullen had verzameld in een pijn die zo diep was dat hij er geen vat op kreeg.
'Kun jij haar spullen terug geven?'
'Ja,' zei Mayi, 'dat kan ik doen.'

Op het moment dat ze het karton aanraakte was ze zich er niet echt bewust van dat ze haar vriendschap met haar hartsvriendin verraadde.
Een uur later kromp Madeline ineen van afgrijzen toen ze zag hoe Arthur zomaar, onbeschermd, zonder enige privacy een geopende brief zichtbaar voor iedereen aan verschrikkelijke Mayi had meegegeven. Mayi, die haar haar liefde niet gunde. Mayi, die de belangrijkste wilde zijn voor iedere man die in Madelines leven kwam.

Mayi reed zachtmoedig voor zichzelf terug naar huis, haar begrip en liefde koesterend.
Terwijl Arthur wiebelend de intensiteit probeerde te verwerken die Madeline in hem wakker maakte, zijn hunkerend verlangen naar haar lijfje, zijn immense haat dat ze de verkeerde bleek, neuriede Mayi mee met 'They stood op for love' en Madeline schreef een gekwetste brief, vol haat die ze zelf amper aan kon: 'Lafaard! Een man die een vrouw neukt mag haar wel in haar gezicht zeggen dat hij haar niet meer wil, en waarom!'

Mayi kwam thuis en zuchtte. Ze voelde zich zo goed. Haar zwijgende begrip maakte zo veel goed voor mensen als Arthur. Madeline begreep Arthur niet. En, ze weigerde dat te aanvaarden. Mensen aanvaarden niet snel dat een ander groter doorzicht en inzicht heeft.
Met tegenzin stak ze de sleutel in de voordeur. Ze had geen zin om de keukentafel terug vuil te vinden, achtergelaten door kinderen die niets hielpen. Haar werkelijke roeping lag bij mensen als Arthur.

feedback van andere lezers

• jan
  nu begint het verhaal vaste vorm te krijgen Karine
  
  een mooi deel dit!
  
  XXXX
  Magdalena: Ik schrijf stukjes zoals ze in mij op komen.
  Het modelleren tot een geheel zal voor de zomervakantie zijn denk ik.
  Het is een professionele schrijfster die dat ooit zei: 'Maak het schema en dan, naargelang je emotie van die dag: schrijf stukjes. Het mag van het begin zijn, het midden, het doet er niet toe.
  Maar van alles een geheel maken, op het einde is wel véél werk.'
  
  Dank je voor het lezen en de feedback Jan!
  XXXXX
• aquaangel
  dit is prachtig
  en dat nr they stood.. is dat van Live?
  
  dan vind ik dat ook mooi hihi
  
  en schrijf maar fijn meer van dit soort stukjes
  xx
  Magdalena: Verdikke, ik ken de naam van de groep niet...
  't was in ieder geval een hit en een prachtnummer!
  
  thanks!
  XXX
• Rob
  Hier pak je de verhalende stijl weer op en dat komt het verhaal ten goede!
  Magdalena: Ik noteer heel zorgvuldig alle feedbacks,
  thanks ++!
• Mephistopheles
  Ik begin die Arthur een zeikerd vinden, maar goed, da's een persoonlijke kwestie. Je schrijft goed en je verhalen boeien, je kan er wat van,
  
  XX
  Magdalena: DANK je!
  EINDELIJK iemand die niet zomaar compassie heeft met Arthur!
  
  XXX