|
< terug
Alles weerspiegelt alles: van cel tot heelal
'Alles weerspiegelt alles,' zei Diederik.
'Wijze uitspraak,' smaalde Madeline.
'Hou je mond!'
'Volgens mij herken je de waarheid in de manier waarop een kankercel ontstaat,' ging Diederik voort. 'Elke cel in ons lichaam moet koste wat kost haar DNA beschermen, anders sterft ze: de fabrieken van eiwitten zijn hun bouwplannen kwijt, de capaciteit om te vermenigvuldigen wordt vernietigd. De DNA-helix is essentieel in iedere minuscule lichaamscel. En elke cel ondergaat en weerstaat dagelijks duizenden aanvallen. Het gevecht is continu.'
Hij pauzeerde en tot zijn genoegen merkte hij dat ze allemaal luisterden.
'Als het DNA zo ernstig geraakt wordt dat het niet meer hersteld geraakt, dan sterft de cel.
Als het DNA perfect, zoals het oorspronkelijke plan hersteld wordt, dan leeft ze olijk en gezond, zoals bedoeld, verder. De cel doet haar taak efficiënt, zonder andere cellen in verdrukking te duwen.
Het grote gevaar bestaat erin dat het DNA hersteld wordt mét een foutje. Dan leeft de cel voort, niet meer zoals het oorspronkelijke, gezonde plan, maar met gewijzigd DNA. Een zogenaamde mutatie. Elk type kanker heeft een specifiek aantal mutaties, foute herstellingen dus, nodig vooraleer een cel verandert in een kankercel.'
'Wat wil je nu eigenlijk zeggen?' vroeg Veerle.
'Ik bedoel,' zei Diederik: 'Voor de cel zelf lijkt overleven als kankercel een gigantische overwinning: ze leeft en zelfs sterker dan de omliggende broertjes en zusjes: ze vermenigvuldigt sneller en begint alle ruimte in te palmen, eet sneller de voorhanden zijnde energie.
Voor het volledige lichaam is het ontstaan van een kankercel een complete ramp.'
'We spraken eigenlijk over Arthur,' zei Madeline.
'Begrijp je het niet? Ze hebben hem in een toestand van overleven geplaatst. Jaren lang. Maar de hunker om te leven leeft wel degelijk nog in hem. Hij heeft dat bewezen door ineens zo gelukkig en vrolijk te worden in de weken samen met jou. Jij zag niets verkeerds hé?'
Madeline schudde ontkennend.
'Hij leefde zes weken zoals het oorspronkelijke plan vermoed ik. Jij hebt stokken in de wielen gestoken. Ze hebben jou aangevallen, met succes. Ik denk dat hun bedoeling was hem zo lang in een toestand van amper overleven te zetten, tot hij zou gaan leven volgens hoe zij wilden, in complete aanhankelijkheid: een kankercel voor al wie hen niet aanstaat. Een kankercel waar zij immuun voor zijn.'
'Bedoel jij dat ze moedwillig een moordenaar van hem willen maken?'
Diederik zweeg.
Niemand sprak.
feedback van andere lezers- yellow
knap werk
zo had ik het nog niet bekeken,
groet,
M.
Magdalena: Dank je!
XXX - Rob
Ergens voel ik dat er een makke in de redenering zit, maar in grote lijnen gaat de vergelijking waarschijnlijk wel op.
Magdalena: Het wordt nog voortgezet.
Wat is het beste als er in een cel iets verkeerd loopt met de herstelmechanismen?
NIET de omringende cellen steunen die proberen de wand te verstevigen maar niet meer door geraken,
maar wél: de cel die vecht voor zijn overleving steunen en steunen en steunen, zodat hij op gezonde manier kan overleven en de mutatie geen kans geeft.
DIKKE knuffel!
Karine - Julien_Maleur
Ik vind die vergelijking van een moordenaar met een kankercel en hoe die ontstaan goed gevonden. Wordt iemand als moordenaar geboren of wordt hij moordenaar omdat hij zo erg werd gekwetst dat hij alleen als kanker voor de maatschappij kan overleven? Moeilijke vraag, niet?
groeten
JM
Magdalena: Ik geloof dat er potentieel geboren wordt in ieder mens.
Neutraal potentieel, dat onder invloed - dat soms al vanaf de baarmoeder gebeurt, zoals drugs - ...
XXXXX
dank je voor het lezen én deze feedback Julien! - Mephistopheles
Moordenaars worden zowel geboren als gemaakt door de samenleving. De meesten moorden uit noodzaak als gevolg van maatschappelijke invloeden maar er is ook een minderheid die het van nature zijn. Ted Bundy, een van Amerika's meest beruchte seriemoordenaars begon vanaf z'n derde levensjaar al met messen te zwaaien naar familieleden terwijl hij ze strak in de ogen keek en heeft een goede opvoeding genoten, toch verkrachte en wurgde hij zo'n 33 vrouwen. Conclusie: moord is een basiselement van de natuur, het bewijs dat de mens nog lang niet al z'n verbindingen met het primitieve kwijt is...
Magdalena: Ergens denk ik dat je gelijk hebt.
Ik was ooit immens gefascineerd door de immunologie van het menselijk lichaam: dat bevat allerlei soorten cellen. De meeste verdedigingscellen hebben een soort 'opleiding' nodig om hun werk goed te doen.
Maar... er bestaan OOK: 'the natural killer cells'. ECHT WAAR!
XXXXX
|
