|
< terug
biografie van een virus (deel 19: de brug, de waarheid en het leven)
Ze bekijkt de tekening nog en nog. Ze aarzelt. Ze wacht af. Zoekt. Luistert naar het gefluister in de nacht. Is de brug het lichaam of de geest? En hoe kun je het één van het ander onderscheiden?
Ze leest en herleest de slotzinnen van 1001 nacht: "Maar Allah weet het meest. Hij alleen kan in dit alles onderscheiden wat waar is en wat niet. Hij is de Alwetende."
Ze mailt leugens in een wanhopige poging de waarheid te strikken.
woensdag 9 mei 2007 17:10u
Munshi is niet meer dan een lijfje: soms vol, soms half, soms niet meer dan een sikkel, soms onzichtbaar en nieuw. Enkel omdat ze het licht van de zon weerspiegelt, zult u haar ooit kunnen zien.
Munshi's lach is niet de hare, noch haar woede, noch haar wraaklust, noch haar kracht die verdelgt of heelt al naargelang de grillige dans van de schikgodinnen. Munshi is een lijfje, wat in haar broeit is begeestering.
Ze noemden haar een duivelskind, een engel, een sirene, een slangenvel, een fee, een heks …Het onderscheid is louter zand in de ogen van mensenkinderen. Munshi wordt bewoond door de Djinn. Ze werd vaak beproefd, maar uiteindelijk wint de Djinn in haar, altijd en overal.
Als het de Djinn belieft, zal de vulkaan uitbarsten en zal Munshi uw mannenlijf in volle glorie zien.
U vergist zich, messenwerper: niet het vlees is leugenachtig. U heeft mijn tekening niet zorgvuldig genoeg bestudeerd. Wat zich boven de streep bevindt, is vluchtig en vals, niets dan illusie. Onder de streep tieren het leven, de lust en het mysterie. Dat is wat is. Ik heb de tekening ondersteboven opgehangen.
Bid, messenwerper, bid en aanroep alle goden, opdat ze de brug intact laten. Bid niet met woorden. Bid met uw lijf.
Wekken zal ik de vulkaan. En de ganse globe zal gloeien. En al het troebele badwater zal wegvloeien. De wraak zal uitzinnig en fataal zijn. En de honingbellen zullen bruisend verschoning brengen. En het kind zal zegevieren. En het mes zal zijn bestemming niet missen… Als we, écht verbonden, behoedzaam de juiste sporen volgen.
U zou de plaats en het uur kiezen; het moment kiest de dag der dagen, Laat ons stapsgewijs naar die dag toegroeien. Rol de rode loper al maar uit. Ik kom. Maar niet meteen helemaal. Voor de verblinding toeslaat, als u me ziet met uw cyclopische oog, moet u me eerst met uw andere zintuigen proeven. Wat wilt u eerst, zeg me, wat eerst? Mij horen, mij ruiken of … mij betasten? Enkel onzichtbaar is de maan vrij van schijn.
Op Pinksteren ga ik het cyclische vuur ontvangen. Op pinkstermaandag ga ik mij erdoor laten benemen. Doordesemd zult u me daarna ontdekken. Maar zien mag u mij niet. Nog niet.
Munshi is moe.
Munshi is bang.
Munshi welt van moed
en kust hem heel lang.
feedback van andere lezers- Julien_Maleur
boeiend stukje
groeten
JM
Vansion: Wat boeit u dan dat blijkbaar anderen niet kan boeien?
dankjewel hoor - aquaangel
hefft - heeft
hi hi dat ik jou op een fout mag/kan betrappen! Werp uw mes maar vast ik ben een aardig doelwit. Benieuwd wat uw compagnon medeschrijver weer zal inzenden. Ik wacht met smart. X
Vansion: miss,
Het is je PLICHT mijn foutjes te verbeteren ... Hihi...
(Ik zou zo graag meer opbouwend fietbekwerk doen op deze site... Maar ik heb mijn energie nodig voor andere dingen... ) - dichtduvel
graag gelezen, j
Vansion: Jouw trouw gelees geeft me een d(o)uw en tegelijk het weeë gevoel tekort te schieten. Ik lees haast niks nie meer...
Dankjewel dus. En zo. - sproet
ik voel me als een voyeur als ik dit schitterend stukje lees. het schreeuwd verlangen uit naar compleetheid... (mijn interpretatie)
liefs, sproet
Vansion: Heb me een verraadster gevoeld al schrijvend... En dat past misschien bij jouw voyeurgevoel... Het valt niet mee in het velletje van zo'n jong ding te kruipen...
|
