|
< terug
Menselijk verdriet.
Madeline stapte de motregen in, versnelde haar pas tot het snelste wandelritme dat ze kon volhouden. Ze voelde haar hart sneller slaan, haar ademhaling dieper worden. Verdriet als een massieve klomp in haar bovenbuik.
Ze dacht licht hijgend aan de laatste keer dat ze Steven zag, hoe gekwetst ze zich toen voelde door wat hij zei. Zijn gezicht was lijkbleek, zijn woorden striemend.
Ze had zich willen verantwoorden.
Hij zei: 'Bijt mij,' vertelde ze.
Steven had zich herpakt. Zijn gezicht was nog altijd grauw, maar hij glimlachte terug. Hij keek haar terug vriendelijk aan terwijl hij een beweging maakte met zijn schouders en ze ineens een zeer grote zwarte vleermuis rondom hem zag.
Nijdig begon ze te lopen. Om te verantwoorden dat ze liep, keek ze op haar horloge en liep richting het bushokje dat verlaten in heliumlicht baadde.
Ze voelde haar zware benen, haar schoenen waren net iets te groot. Twaalf meter voor het bushokje moest ze diep in- en uithijgend halt houden. Ze boog voorover en raakte haar knieën aan, waarbij haar handtas met de bodem over het natte donkergrijze plaveisel schuurde.
De vernedering die ze gevoeld had!
Als 'Walgende haat!' had ze haar gevoel omschreven bij de Ziener die ze toen contacteerde. 'Ik heb jaren in handen gezeten van een hypnotiseur hé?'
De Ziener had gezwegen. Hij was opgestaan en had een thermos koffie gehaald en had voor hen allebei een tas uitgeschonken in witte tassen versierd met een dieprode klaproos met dunne stengel.
Ze zette zich op het vochtige bankje van het bushokje in het nachtelijke licht, stak een sigaret op en ademde diep in in haar openstaande longen. Ze begon prompt te hoesten. Het kon haar niet schelen. Zo lang ze maar haar lijf fysiek voelde.
Ze had Hem niet nodig om deze keer zelf de oplossing te vinden: 'Menselijk verdriet is een zeer onaangename input in het denken. Het is identiek hetzelfde gevoel als een jonge baby die honger ervaart. Het is hetzelfde gevoel als adrenaline die zich met spieren hoog in de bovenbuik vermengt. DANS!'
Nog een klein kwartier en ze was thuis. Ze voelde zelf dat haar gezicht nors stond. Geen glimlach. Steven was geen boeddha geweest, Arthur geen vampier.
Ze gooide haar natte jas als een vod op de grond, stak 3 theelichtjes aan, rangschikte ze zo dat ze zoveel mogelijk schaduwen wierpen, zette de koptelefoon op haar hoofd en danste op 'They teach us to hate this place!'. Tien minuten later krijste ze mee als de diepe mannelijke stem van 'My Dying Bride' in haar oren brulde. Ze danste wild en onbezonnen tot ze de zanger hoorde zweren: 'I WILL find the difference between us!'
'Ik heb sex nodig!'
Ze nam de telefoon.
'Ik zweer je dat ik mijn mond zal houden. Maar jij bent de enige die ik met dat soort sex vertrouw. Ik wil geen contact, je weet het. Dit gaat enkel maar over mij. Ik heb het nodig Harald!'
Een half uur later brulde ze het uit, krijste ze in een kussen om niet heel de buurt op stelten te schreeuwen, zwetend en hijgend, de fallus van Harald langs achter in haar.
'Dank je. Ga onmiddellijk terug naar je vrouw. Je kent mij. Laat mij alleen nu. Maar oprecht, dank je.'
Ze keek zonder emotie toe hoe Harald zich waste aan de wastafel en alle verradende geur zorgvuldig verwijderde.
Ze bleef een half uur bewegingsloos liggen nadat ze de voordeur hoorde dicht vallen.
Toen danste ze op het vioolconcerto van Brahms.
Rustig.
Violet en liefde. Verlangen. Verdriet. Fel oranjeroze palmde haar bewustzijn in. De muziek streelde haar gemoed. 'Lucht, adem mij? Aarde, draag mij.'
'Laat mij alstublieft niet alleen?'
De pikzwarte schaduw omvatte haar. Ze viel diep in slaap en droomde van Arthur die lachte.
feedback van andere lezers- Rob
Dit fragment loopt prima, alhoewel in het seksfragment wat overbodige informatie zit. Wel geef je de afstandelijkheid goed weer. "pompbak" doet overigens, voor mij, een erg armzalig onderkomen vermoeden.
Magdalena: Rob, je zult mij mettertijd wat meer uitleg moeten geven welke informatie overbodig is in het seksfragment.
Pompbak komt inderdaad uit mijn dialect. Ghislaine heeft het correcte woord gegeven: wastafel :):):) - BartHannah
Het leest voor mij nogal verwarrend. Mis ik een beetje achtergrondinformatie? Staan ook wel enkele taalfoutjes in. Grtjs BH.
Magdalena: Ja, sorry, ik had het niet goed aangeduid: ik publiceer af en toe deeltjes van een volledige roman in wording, met verschillende hoofdpersonages.
Alles hier publiceren gaat niet: maar ik snak naar feedback.
Dus, moest je nog wat lezen, aub de taalfoutjes specifiëren, want ik vind ze niet zomaar.
Dank je
XXX - Ghislaine
Ze is niet erg kieskeurig jouw hoofdpersonage. Een tip waar je mee doet wat je wenst,
pompbak(spreektaal) = wastafel.
Probeer geen spreektaal in de tekst te plaatsen anders krijgt je lezer misschien een vertekend beeld van wat je eigenlijk bedoeld.
In een dialoog kan dit, hiermee diep je de personages verder uit. Niet iedereen spreekt begaafd of deftig Nederlands.
Magdalena: Dank je Ghislaine!
Echt waardevolle feedback.
XXXX - jan
aangenaam om te lezen!
XXXX
Magdalena: dank je Jan!
XXXX - Mephistopheles
Super!
Magdalena: thanks!
XXX
|
