|
< terug
Geld maakt niet verziend
Mijn buurman is een miljonair. Hij heeft vorig weekend een feest georganiseerd. Er stond een tent bij het zwemband in de tuin. Zo'n typische, witte partytent zoals je die nu overal in de tuinen van de middenklasse aantreft zodra het weer toelaat het barbecuestel uit het tuinhuis te halen. De man wist zich wel te onderscheiden van de voornoemde bewoners van de villawijken door middel van de omvang van de tent. Onderscheid moet er zijn anders is er geen identiteit.
Deze tent had de omvang van wel vier van dergelijke standaardoverspanningen, eigenlijk in verhouding vergelijkbaar met de grootte van zijn huis waar ook wel vier arbeidershuisjes in passen. Of zijn wedde ook met dezelfde factor wordt vermenigvuldigd, is onbekend daar men over dergelijke zaken niet praat en de hoffelijkheid gebiedt andermans post niet te lezen. Al durf ik ook wel te betwijfelen of de man zijn rekeninguittreksels laat opsturen. Deze mensen hebben zoiets als een boekhouder. De man is immers eigenaar van een succesvol bedrijf dat sanitair en elektriciteit verzorgt in huizen. De man kan dus bezwaarlijk verweten worden een gewetenloze kapitalist te zijn die wapens verkoopt aan Afrikaanse neprepublieken of nepmedicijnen aan mensen met echte erectiestoornissen. Iedereen heeft graag dat zijn stront naar de riolen spoelt en er water uit de kraan stroomt. En tegen een lampje aansteken voor de gezelligheid of een werkende radio zal ook wel niemand zijn. Dus de rijkdom is logisch en verdiend. Dat staat als een huis, zelfs al is het een gigantische villa waar zijn 3 kinderen, moesten ze dat willen, voor de verandering even kunnen gaan logeren in de kamers in de oostelijke vleugel van het huis en er voldoende hectares grond zijn om te fungeren als tijdelijke opvang voor de helft van het dierenbestand van de zoo van Antwerpen.
Over dieren gesproken: de gasten kwamen stuk voor stuk toe in van die hedendaagse terreinwagens in luxe-uitvoering. Blijkbaar had de man zijn volledige klantenbestand uitgenodigd en deze daagden dan ook op in stijl. Stijl is een groot woord dat al te vaak wordt misbruikt en in dit geval vervangen moet worden door het woord klasse. Deze vlag dekt de lading al een stuk beter vanwege zijn historische connotaties met de adellijke stand en zijn hedendaagse weerklank door de connectie met een niet nader te vernoemen lifestyle magazine dat pretendeert de beter gegoede medemens onder ons producten aan te prijzen die niet alleen hun bankrekening weerspiegelen maar ook - wat belangrijker is - hun levensstijl verheffen boven deze van Jan modaal en Mie banaal - "voor mannen met klasse" heet het onderschrift van het boekje dan ook.
De illustere gasten van mijn rijke buurman vonden maar moeilijk parkeerplaats op de boerenwegel die leidde naar het chateau van de loodgieter slash elektricien, wat hen noopte om toevlucht te zoeken op de bescheiden maar voldoende ruime binnenplaats van ons boerderijtje. Een van deze toeleveranciers van buizen of schakelaars waagde het zelfs om zich voor onze garage te parkeren en zich te excuseren met de woorden: "Mag ik hier even staan, meneer? Het is voor het feestje bij de Guy". Mijn voorname buurman heet dus Guy: tot zover de nuttige informatie. Ik moest de man natuurlijk repliceren dat het sowieso niet voor even kon zijn daar een feestje vaak langer dan een kwart uur duurt wat in mijn wereld ongeveer het equivalent van even betekent. Ten tweede zag ik het als mijn plicht om de duidelijk bijziende man, die - verbazingwekkend genoeg - toch zonder optische hulpmiddelen zoals een bril of lenzen achter het stuur was gekropen, erop te wijzen dat hij voor een garage stond geparkeerd wat niet echt bevorderlijk is voor de bewegingsvrijheid van de bewoners van het huis naast de garage - mochten deze nog ergens naartoe willen gaan, wat mijn lief vrouwtje en ik wel van plan waren die avond. De man nam deze kristalheldere uitleg ten harte maar bewees nogmaals dat het met zijn ogen slecht gesteld was bij het stellen van de volgende vraag over de asfaltstrook naast onze oprit: "en daar, meneer, zijn dat daar planten?". Ik besloot mijn goed hart te laten zien en antwoordde heel begripvol: "nee meneer, dat is asfalt, gaat u daar maar staan." Wat moet je doen met dergelijke deerniswekkende gevallen? Zo zie je maar, geld maakt niet verziend.
feedback van andere lezers- Julien_Maleur
Een heel gevat stukje, dat een realistisch beeld geeft (met de nodige humor) van het parkeerprobleem bij bijzondere gelegenheden op de boerenbuiten. Ik kan er van meespreken.
Heb dit echt met plezier gelezen.
groeten
JM
strandjutter: Merci, ik schrijf nochtans maar wat. Geen inspiratie de laatste tijd...
gr, Jutter - sproet
graag gelezen, al maak je soms lange zinnen die het luchtige geheel iets wat zwaar maken om te lezen. de inhoud is herkenbaar en het is visueel aantrekkelijk weergegeven.
liefs, trees
strandjutter: Dat is een kritiek die je me al eens eerder hebt gegeven. Toch een duidelijk teken dat ik daar wat moet aan doen...Merci voor de nuttige feedback. Groeten, Jutter
|
