Volg ons op facebook
|
< terug
gewoon een jongen van dertien (HS I - p7)
…
De morgen is nog maar net begonnen en mijn emoties slingeren van het ene uiterste naar het andere. Eerst mijn broers die me andermaal in de kou laten. Dan die lastige chauffeur die me een uitbrander geeft. Vervolgens beleef ik een moment van onverwacht geluk en voor ik nog maar geniet, verdwijnt mijn zeldzame lach. Meester Pijkels vond het schijnbaar zo belangrijk om over de familie Kazza te gaan praten!
Terwijl mijn psyche al deze impulsen een tijdelijke plek tracht te geven, ben ik me zeer bewust van wat er om me heen gebeurt. Meester Pijkels maakt zich klaar voor zijn didactische optreden en bekroont mij zo dadelijk tot zijn compagnon. Maar gehaaid zoals hij is, weet ik dat hij tegelijk ook ons observeert en vooral mij, dus neem ik een rechte houding. Mijn armen zijn gekruist en ik heb een alerte blik. Ik ben de vlijtigste leerling van de klas. Ik ben niet bang voor een flinke portie theorie en ik hang altijd aan de meester zijn lippen. Dát beeld geef ik hem en mijn klasgenoten voortdurend mee. Er is helemaal niets met mij aan de hand!
Rationeel ben ik bereid en bekwaam om deze façade nog verder uit te bouwen. Niemand mag maar een glimp opvangen van mijn emotionele ravage. Ik heb afscheid genomen van wat ooit mijn leven was en heb vrede met het nieuwe. Ik voer de nodige gesprekken, bemiddeling tussen mijn moeder en twee broers, om tot een eenoudergezin te komen. Zelfs de communicatie tussen mijn ouders, over het hoederecht, het alimentatiegeld of de verdeling van de inboedel, neem ik voor mijn rekening. Maar ik wíl en zál, dat wat binnen mijn macht ligt, het zesde studiejaar bereiken, bij meester Dralands. Samen met enkele van mijn klasgenoten worden wij de brigadiers van onze school. Dan krijgen we ook zo een reflecterend vestje en het rode stopbordje waarmee we het drukke autoverkeer mogen regelen! We schrijven ons in bij de voetbalclub van de school en spelen het hele jaar door competities tegen andere scholen! En als kers op de taart, gaan we eindelijk naar die lang verhoopte schoolreis: 'Phantasialand!' Mijn droom wordt over een jaar werkelijkheid!
'Het is een schande, mijn lieve jongens, een regelrechte schande!', zucht meester Pijkels.
'Hoe vaak hebben we deze oefening niet herhaald? Vijf, zes, zeven, misschien acht keer! Wanneer zet je een nulletje bij en waar komt die komma dan te staan? De helft van de klas is gebuisd, van de andere helft zijn twee met de hakken over de sloot, drie hebben een acht én één heeft alles juist!'
Ja, meester Pijkels is nu eenmaal verzot op raadsels en geeft nogal vaak van deze cryptische omschrijvingen, vooral als hij in die stemming zit. Ik kijk om me heen en zie sommige gezichten met schaamrood, anderen jongleren met hun pen of trekken er onbeduidende lijnen mee op hun blad. Enkelingen zie ik smalend kijken, de zelfzekerheid druipt ervan af. En naar specifiek die jongens, David Ooms, Jimmy Bocheneck, Tim Beutels, Carlo Moreno en Elias Doveries geef ik een knipoog. Onder ons heerst al jaren de strijd voor de eerste plaats: 'de slimste van de klas' Ik denk terug aan de vraag van meester Pijkels en ik voel weer een lach opkomen!
…
feedback van andere lezers- aquaangel
een zin met Dus beginnen is niet zo fraai dan met een , dus verdergaan? Met fantasialand bedoel je dat Duitse park? Daar kwam ik ook vaak. 2jr geleden ook nog hi hi ik blijf kind! Is 't niet phantasialand? X
jamal: jouw feedbacks zijn goud waard mijn lieve schat. dank je zeer
ik breng de nodige verbeteringen aan, juffrouw waterengel. hi hi
tipje van de sluier lichten: ik ben er nooit geraakt!
xxx - Mistaker
Weer graag gelezen. Ik zou wel iets minder uitroeptekens gebruiken als ik jou was. Is schijnbaar (r. 4) niet blijkbaar?
Liefs,
Greta
jamal: dank je Greta, ik zal minder roepen. ;-)
ja, tussen schijnbaar en blijkbaar ligt idde een nuanceverschil...
xxx - henny
Hij wil zich bewijzen en probeert dingen te regelen, waar hij zelf eigenlijk te jong voor is. Triest, maar wel herkenbaar
jamal: hij is de situatie onmachtig, in zijn diepste bewustzijn weet hij dit wel, maar zijn kindzijn verliezen in ruil voor een beter gezinsleven lijkt hem de meest grote heldendaad....iets waarvoor hij later veel zou terugkrijgen van net diezelfde mensen....en van God! ...
herkenbaar? was, ben jij ook zo eigenzinnig? ;-)
groeten - jan
boeiend en graag gelezen!
grts
jamal: merci Jan!
groeten - Mephistopheles
Je pent dit echt goed neer, wat het voor de lezer erg vlot om te lezen maakt. knap!
jamal: het is ontzettend moeilijk om schaamrood op wangen te krijgen
maar je bent er niet ver vanaf..... als beginnend schrijver is dat een compliment van formaat!
ik schrijf vanuit gevoel en liefst zo eenvoudig mogelijk om eender welke lezer, universitair hoog- kort - of ongeschoold, te kunnen meenemen naar mijn kindertijd....
nogmaals, dank je!
groeten
|
