|
< terug
biografie van een virus (deel 23: Nihil obstat)
Ze naaide al zijn mails aaneen en ploos zijn verhaal zorgvuldig uit. Pluisvrij weerkaatste het een deel van wat ze nodig had. Maar ze wou méér dan dat deel. Ze wou alles. En wel snel. Van zijn verhaal kookte ze de pap die Munshi nodig had om te overleven. Munshi moest en zou overleven. Meer nog: Munshi zou léven en lachen en vrij zijn. Tot zij overbodig werd.
Het was nooit haar bedoeling geweest deze messenwerper in het echt te ontmoeten. Maar als het niet anders kon, was ze er nu misschien toch toe bereid. Zolang hij haar gelaat maar niet te zien kreeg. Zolang hij maar niet oog in oog kwam te staan met de verbittering die zich in elke groef van haar aangezicht genesteld had. Zolang hij maar bleef geloven in haar schoonheid en haar onschuld. Zolang hij maar niet doorhad dat ze zichzelf had opgespannen tussen hem en Munshi in.
woensdag 16 mei 2007 23:05
Goed dan. Jij wint. Ik kom. Naar waar je maar wilt. Ik zal slaafs je draaiboekje volgen. Schrijf mij voor. Schrijf mij voor. Schrijf mij voor.
Ik stel maar één voorwaarde. Eén van mijn kledingstukken zal zwart zijn. Dat ene stuk raak jij niet aan. Wees gerust, het bedekt slechts één lichaamsdeel. Als je dat toch doet, krijg je er spijt van. Onderschat mij niet.
Ik slik mijn nieuwe verhaaltjes in. Tot je me smeekt om méér. Je zou er goed aan doen de conclusie van 1001 nacht eens te lezen.
Op 1 juni geraak ik niet ongezien weg. Kies een andere dag.
Oh, wat is Munshi kort van stof vandaag. Ze is warempel veranderd. Of lijkt dat maar zo?
feedback van andere lezers- aquaangel
kort van stof
maar zeker zo
mysterieus
de lezer wilt haar
ook ontmoeten x
Vansion: misschien Munshi doen daten met je "pupil"? - jan
afgesproken!
grts
Vansion: juist ja ... maar nog niet voltrokken...
|
