naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

*www.rdx.be* - 022. loslippigheid

door Vansion

Een enorme gulp nieuws-van-de-dag overspoelt daarop mijn rechteroor die zich prompt omvormt tot een trechter. Ik moet het allemaal aanhoren: dat Isabelle zopas een telefoontje kreeg van de grote baas van de VRT, dat 'het' dan toch kanker is van de moeder van Aagje, dat ze het eens en voorgoed heeft uitgemaakt met Kenneth, dat Areta bevallen is van een zoontje van bijna 4 kg, dat Rita een foto uit een medisch tijdschrift in haar postbakje heeft gestopt van een ontstoken navelpiercing, dat haar hondje ziek is en, och arme, helemaal alleen thuis, dat het knap koud is buiten, dat ze nu al drie telefoontjes heeft doorverbonden met haar jas nog aan en dat ze vreselijk moet plassen. In gedachten zie ik haar bijna altijd bloot jong buikje gejaagd op en neer gaan, haar opgestoken borstjes meetrillen met haar stembandjes, haar zijige lipjes halfopen wachten op mijn antwoord. "Ga snel pipi doen, Ria," maan ik haar aan "straks overstroomt je naveltje met piercing en al. Heksen kunnen heel kwaadaardig zijn als je ze te lang laat wachten." "Jaaaaaaa…" hoor ik, gevolgd door een suizend zuchtgeluidje dat enkel jonge dametjes als zij kunnen slaken: frisse, slanke, naïeve, dartele, jonge dametjes met piercings in hun velletjes, minuscule speldjes in hun haren en aan elk vingertje een ring van een aanbidder.
Ik was nauwelijks mijn eerste week op 'Conny' gestart. Ik verwarde de namen van Ria en Rita nog. Ik had er volstrekt nog geen benul van wat voor vlees er in de kuip van mijn nieuwe kantoor stak. Ria besproeide mij constant met de ene na de andere love story en was niet van plan daarmee te stoppen tot ik elke episode van haar pril leventje even goed kende als mijn nieuwe collega's. Radeloos vluchtte ik in de belendende damestoiletten waar ik op Rita stootte die natuurgetrouw aan het luistervinken was. Ik betrapte haar op heterdaad. Nochtans was niet zij maar ik degene die daarbij schrok. "Loslippigheid." siste Rita tussen haar tanden en spiedde mijn gezicht af om te zien of ik de dubbelzinnigheid van haar woorden had gevat. Gezien ik niet reageerde, hielp ze mij een beetje op weg: "Loslippigheid en andere schaamstreken!" sprak ze en verliet de toiletten. Sindsdien weet ik wat er op de harde schijf van deze IT-vrouw opgeslagen is: een bende virusscanners en firewalls pertinent interactief op zoek naar vuiligheid. Ik ben al lang geen onschuldig kind meer zoals Riaatje. Ik weet dat de vuilnisbelt van de één eindigt waar die van de ander begint. Maar nergens ter wereld is de concentratie aan goorheid hoger dan in de verbeelding van Rita.


"Goeiemorgen mevrouw, met Tanne, heeft u mijn berichtje ontvangen?" Met opzet spreek ik de opperheks aan met 'mevrouw' en met 'u'. Lezeressen tutoyeren ons doorgaans met hetzelfde gemak als konijntjes met elkaar paren. Met de tijd ben ik het zelf gewend geraakt en spreek ik ook hen met de voornaam aan. Dit mens vormt echter een uitzondering op de regel. Voor het artikel over haar vereniging, is madame zelf vragende partij. Ik vermoed dat ze het louter ziet als gratis publiciteit en ben alvast niet van plan naar haar rokken te dansen.
"Inderdaad. Ik begreep eruit dat de uitvoerige documentatie die ik naar 'Connie' opstuurde voor u niet voldoende was?" repliceert ze. Iets nasaals in haar stem doet me denken aan de geur van vuile was. Er ligt een waas over haar woorden, vochtig, kleverig, als paddenslijm. Ze slaat het toontje aan van een schooljuf die de kindjes van de klas elke dag lieftallig insmeert met het vet van haar eigen gebrek aan affectie.
"Meer dan voldoende hoor, mevrouw, alleen is het ons niet om documentatie te doen. In ons blad publiceren we getuigenissen van vrouwen voor vrouwen. 'Connie' wil een soort doorgeefluik zijn van levensechte ervaringen die vrouwen met elkaar willen delen. Van uitleg, achtergrondinformatie, duiding en kanttekeningen onthouden wij ons bewust. Ik zou dus graag een persoonlijk gesprekje hebben met één of enkele leden van uw vereniging en peilen naar hun belevenissen. Begrijpt u?"

feedback van andere lezers

• commissarisV
  Goed ritme in het verhaal.Ik vind het net leuk dat de sommige personages wat zwart wit overkomen. Het geeft een zekere polariserende spanning, een als het ware krachtig aantrekken en afstoten, mooi gebracht. Ik moet je helaas :-) weer uitstekend geven.
• Jean_Loeckx
  Héérlijk weer.
  
  Ik zou die arme Rita ook een goede kwaliteit toedichten, Vs, een fictief personage begint mijns inziens pas te leven als die niet uitsluitend over goede of uitsluitend over slechte kwaliteiten beschikt.
  Het is vreemd, bij de andere personages doe je dat wel en op een schitterende manier.
  Arme Rita.
  gg
  Vansion: Had ik nog niet verteld dat Rita sponsors zoekt voor miskende schrijverssites?
• nino_de_pino
  Op zij,
  ruim baan, ik kom er aan,
  zie je me niet staan ... hihaho
  zoek geen redactr-oren......krijg het Spaanz...
  
  leest heel lekker, vrouwen onder elkaar.
  Grtz nino.
  
  
• Marlis
  We zullen hier nog een wedstrijdje moeten organiseren wanneer Vansion eens een steekje laat vallen, "zoek de VAUT":-).
  Ik sta er versteld van over welke ruime woordenschat jij beschikt, zeg en voor de rest volg ik gewoon com.V zijn mening. Mijn hoedje af, echt waar!
  
  Groetjes
  Marlis
• maridava
  Prachtige zinssneden en taalgebruik.
  Enkele opmerkingen:
  Ik vind dat de link met het vorige stukje ontbreekt.
  Moet het niet 'velletjes' zijn ?
  
  Vansion: ja. dankje voor de velletjes. ik had er, ook bij nazicht van mijn eerste hoofdstuk overgelezen.
  De link met het vorige is gewoon dat Tanne de receptioniste (Ria) aan de lijn heeft, die vooraleer de heks door te verbinden nog rap een gulp nieuwsjes uitspuugt. Is dat niet duidelijk dan?
• CaptainNorth
  Best leuk om te lezen. Best leuk. Over vrouwen gaat het. En heksen. En nieuwsgulpen. En met een rijke woordenschat als een Eiffeltoren, spits.
  
  Spannend.
  
  Verder lezen;..
  
  Feedback is tof.
  
  
  Vansion: I know ... Ik sta achter met lezen en feedback geven ... Komt nog wel hoor ... Maar ... ik lees liever niet dan onzorgvuldig ...
• harmandi
  Eigenlijk wou ik drie afleveringen lezen en dan met m'n opmerkingen komen - als ik die heb. Maar hier heb ik een paar zinnen gelezen die ik er even uit wil lichten, zo werkelijk subliem gevonden (dat woord 'subliem' lees ik hier zo vaak... Zou het aanstekelijk zijn...?):
  Lezeressen tutoyeren ons doorgaans met hetzelfde gemak als konijntjes met elkaar paren. en:
  Iets nasaals in haar stem doet me denken aan de geur van vuile was. Er ligt een waas over haar woorden, vochtig, kleverig, als paddenslijm. Ze slaat het toontje aan van een schooljuf die de kindjes van de klas elke dag lieftallig insmeert met het vet van haar eigen gebrek aan affectie.
  
  Jij en ik hebben een heel verschillende stijl. Maar ik kan die van jou erg goed pruimen, An!
  
  Vansion: Dankje
• drebddronefish
  Het blijft zinderend goed jouw schrijven, rijk en al dies meer. Ik zit een beetje met feedbackontoereikendheid van mijn kant. Je schrijft meer dan uitstekend, dat weet je toch hé! Ik heb nog willen bellen deze week, maar ben iedere keer veel te laat opgestaan, lamlendigaard die ik ben
  Vansion: Ik zal je wel eens wakker bellen volgende week. Misschien. Ja, ik weet dat ik goed kan schrijven. Maar dat betekent nog niet dat dit boek goed genoeg is. Ik heb gewoon gebrek aan tijd en ruimte. De overdracht tussen idee en formulering duurt te lang, wordt altijd uitgesteld. Ach, geeft niet. Ik lééf wel. Da's zeldzaam. Hoop jij ook.
• kronos
  ok!
  Vansion: nog steeds niet ko dus
• dichtduvel
  Kijk, zo'n teksten mis ik nou, ietwat frivool en deksels dubbelzinnig, x, j
  Vansion: komt wellicht terug ... één van dees... kruip ik eruit