|
< terug
Biografie van een virus (deel 26: ijsman)
Ze vertelde me over haar droom. Ik maakte vorderingen. In deze droom had ik voor haar een koekje van eigen deeg bereid. Misschien zoog ze het uit haar duim, maar een verzonnen droom blijft een droom. Wat wilde ze van me, wat wilde ik van haar? Hoe groot was de kans dat twee circuswezen elkaar op een rendez-voussite ontmoetten om elkaar vervolgens te redden?
Maar anderzijds, hoe groot was de kans dat een moordenaar de vulkaanuitbarsting op Saint-Pierre overleefde en enkele jaren later zijn DNA verstrengelde met de onbestaande dochter van James Ensor?
Feiten hebben geen statistiek nodig, ze vallen gewoon voor.
maandag 21 mei 2007 17:05
Zo, dea ex machina, het eerste masker is gevallen. De slang werpt haar eerste vel af. Na het villen volgt het fileren. Ik heb het juiste gereedschap, maar dat wist je al.
Wie je ook bent, dame, je bevalt me wel. Je bevalt me zelfs in grote mate, moet ik toegeven.
Maak je maar geen zorgen over knusse temperaturen als kweekvijver van ziektes, parasieten en onwelriekende schimmels. Ik heb thuis een ligvriezer waarin ik me tijdens mijn slaap laat afkoelen tot een temperatuur van min twintig graden Celsius. Op deze temperatuur pauzeren alle levensfuncties en koop ik extra leeftijd. De prijs die ik hiervoor betaal is het gemis van dromen. Daarom jaag ik op dromen als ik wakker ben, het internet is mijn vlindernetje. Er is geen twijfel mogelijk dat Munshi een droom is, een roomkleurige maagd uit duizend en één nacht. Misschien is ze jouw droom, maar ze is zeker mijn droom. Ik laat ze me niet meer ontglippen.
Bij mij zal je geen behaaglijke warmte vinden. Ik ben ijsman, en het lemmet van mijn mes is het absolute nulpunt op de schaal van Kelvin. Jij zult mijn ijskoningin zijn.
Maak je ook niet druk over welke vinger ik opsteek, middelvinger of wijsvinger, vraag je liever af waar, en hoe diep. Wat mij betreft hoeven we niets te laten, geen gevaar voor spijt dus. Maar zelfs al zijn de vruchten gratis, wacht je nog altijd beter voor het plukken tot ze rijp zijn.
Hoe kan een blinde eerst willen zien om te kunnen geloven? Thomas zal mijn litteken nooit aanschouwen, enkel hij die gelooft zal zien.
Tot binnenkort.
Ik zal je veto in verband met het zwarte kledingstuk respecteren. Mijn voorwaarde is dat je niet over mijn litteken spreekt. Geen vragen. Als je het toch doet, zullen jij en ik ogenblikkelijk ophouden te bestaan.
feedback van andere lezers- aquaangel
Intrigerend, benieuwd naar vervolg... x
fenk: Bedankt meisje. - Julien_Maleur
Boeiend. Een beetje geheimzinnig. Maakt me nieuwsgierig naar wat komt.
vg
JM
fenk: Dta is de bedoeling. Bedankt.
|
