Volg ons op facebook
|
< terug
gewoon een jongen van dertien (HS II - p4)
…
Ik spoel de 'djennaba' van me af, onkuisheid in religieuze termen, en durf zonder vrees voor een ongeluk de nieuwe wereld in. De overdreven hoeveelheid aan gel en water in mijn haar druppelt langs alle kanten en met mijn zakdoekje dep ik zo onopvallend mogelijk mijn voorhoofd en nek. Een bizar en tegelijk ook een triest aanzicht, als ik mezelf in spiegelbeeld zie. Maar ja, wie mooi wil zijn moet pijn lijden, denk ik dan weer.
Even later sta ik beneden aan de ingang van ons appartement en snuif ik de geur op van exotische aroma's die de winkelstraat sterk typeren. Wat een compleet verschil met het nachtleven wanneer honderden cafégangers schadelijke rookgassen de lucht inblazen of met hun schorre, luidruchtige stem de rust verstoren. Hoe vaak de politie niet werd gebeld om uitbaters te wijzen op het maximaal toegelaten aantal decibels, geldend vanaf tien uur 's avonds. Helaas, elke keer opnieuw als de zogenaamde ordetroepen de straat uitrijden lijkt de boodschap niet te zijn begrepen.
Achteraan in onze hal piept ineens een deur open en ik weet dat mijn moeder klaar is met het schoonmaken van het café. Ze sleurt een aantal uitpuilende zakken met zich mee die klaar zijn voor het stort. Aan haar loopgang zie ik dat ze vreselijk uitgeput is. Ik bedenk me wat ze zoal moet doen - het afwassen van al die besmeurde tassen, glazen en asbakken, het stofzuigen en schrobben van de gitzwarte zoolafdrukken op de vloer, het poetsen van de toiletten waar je misselijk wordt van die penetrante pislucht - en mijn opborrelende emoties gooien meteen een rem op die gedachtenstroom.
Bij het terug naar binnenkomen ziet mijn moeder me staan en terwijl ze naar me toe slentert, tast ze in haar schort en duwt een hoopje kleingeld in mijn pollen.
'Dat zal wel genoeg zijn om wat aardappelen, fruit en kaas te kopen. Als er wat overblijft koop je maar wat lekkers voor jou.' zegt ze met een lieve glimlach.
'Ik pak me snel een douche en kruip het bed in, ben stik kapot. Heb jij wat ontbeten?'
'Ja mama, ik heb goed gegeten. Ik heb trouwens ook het huis helemaal opgeruimd en van al dat zweten ben ik me daarna gaan douchen.' ratel ik haar achterna zonder dat ik me vreemd of anders gedraag.
"Moeders kennen hun kinderen beter dan dat kinderen zichzelf kennen", heeft zij me ooit eens ingefluisterd. En ja, wat ik vandaag tussen ontwaken en douchen heb uitgespookt, is absoluut niet een onderwerp waarover ik het met haar wil of kan hebben. Stel je voor dat ze het ooit zou achterhalen, spreekt dat klein duvelstemmetje weer in mijn hoofd. Ik sluit de rits van mijn jas en gooi me in de massa van voetgangers die vast en zeker ook wat eten gaan inkopen.
De supermarkt waar wij vaste klant zijn, ligt op nog geen dertig stappen van huis. Eenmaal gearriveerd zie ik Ali, die zoals altijd van achter zijn kassa iedereen een warm welkom heet. 'Salaam Maleikoem Jamal, alles goeie?' vloeit het gebrekkige Nederlands met Turks accent uit zijn mond. 'Wat gij nodig? Ikke helpen?'
'Kardasch', wat broeder is in zijn moedertaal, 'Ik heb allemaal kleingeld en we hebben van alles een beetje nodig.'
'Kom kom, leg geld maar op band. Ik helpen.'
Ik graai in mijn diepe broekzak naar het kleingeld en op het moment dat Ali begint te tellen, ruik ik een zoete, frisse geur. Eerst dacht ik dat deze van Ali kwam maar zijn extreem behaarde armen en gigantische snor getuigen van een oersterke mannelijkheid. Ongecontroleerd gaan mijn ogen op verkenning en pal achter mij zie ik een lichtgetint meisje, atletisch gebouwd, in een fijn strak jeansbroekje met grijze pull. Ze heeft van die grote, donkere lokken tot op haar schouders en kastanjebruine ogen en een lach die mij doet blozen. Wauw, krullen mijn tenen! Mijn hart bonst zo hard in mijn keel dat ik niet weet hoe ik me moet gedragen en voor heel even vergeet ik wat ik hier sta te doen.
…
feedback van andere lezers- aquaangel
knap stukje, mooie woordspeling die mij in de ban houd.
Het stort.. Het zal wel goed zijn alleen zeg ik altijd, de stort
x x x x
jamal: in de volksmond wordt idd de stort gebruikt, doe ik ook.
dank je voor knap stukje. het is steeds een zoektocht maar
na elke vondst groeit mijn liefde voor het schrijven....heerlijk!
xxx - Mistaker
Ik weet nu niet meer of ik HET of DE stort zeg...
Graag gelezen weer, je schrijft onderhoudend.
Vandaag kreeg ik van een Turkse vrouw van wie haar zoontje bij ons op school zit, een broodtrommel als kadootje. Echt grappig vond ik dat!
Liefs,
Greta - henny
Hij valt, als een blok, voor haar. Hoe jij je vermoeide moeder beschreef... Ik voelde duidelijk je liefde voor haar. Het is ook heel zwaar en zeker smerig werk. - jan
leest als een film!
grts - b_engel
leest inderdaad zeer vlot
|
