Volg ons op facebook
|
< terug
De doldrieste avonturen van Clovis (gebaseerd op telkens drie woorden)
Daar gaan we. Ik heb een kip, een pen en een vel van een leguaan.
Daar moet het om gaan. Dus laat ons maar varen nu. Over baren vol gevaren. Gevaren met hun eigen gebaren.
Ik kruis degens met verlegen vreemden. Zij zijn dikwijls pa's van diverse Ria's die ik enkel bij hun voornaam ken. Ik verken 't binnenste van 't uiterste punt. Tot daar ga ik. Kom ik ooit terug is de vraag die ik aan de einder zie zwaaien met een air die enkel een raadsel zich placht aan te meten. Maar ik laat me niet uit m'n lood slaan. Raadsels daar bied ik zonder enige moeite in de meest vrijblijvende vrijetijdssfeer het hoofd aan. Kopstoten van oplossingen kom ik terstond mee aandraven alsof ik de piccolo in het Ritz-hotel ben. Met het grootste gemak en met een air vol savoir-vivre. Een piccolo met een baard en een scheel oog. Gekregen van niet doorbakken kip te eten. Eerst ging z'n vel er van krimpen en toen kreeg hij die aanval op z'n oog. Vlam, oog kijkt nu de andere kant op. Heeft zo z'n voordelen als piccolo, je kijkt altijd vooruit én opzij tegelijk. Naar de volgende klant als het ware. Het volgende raadsel in mijn geval. Dat raadsel is niet simpel dit keer. Ik heb een kip, een pen en een vel van een leguaan. Wat moet ik er mee aan. Hoe ik aan dat vel van die leguaan gekomen ben? Dat is een raadsel. Ik doe m'n deur open, om de straat op te lopen en wat blijkt? Dat is volstrekt mogelijk. Ik doe het dan ook, ik loop de straat op. Ik plaats mezelf aan het hoofd van mijn missie. Ik ben alleen. Keuzes maken alles maar ingewikkelder dus hak ik knopen door als een wilde Noorman die zijn gedachten heeft gezet op 't veroveren van Blankenberge tijdens 't spitsuur. Soit, ik bedoel gewoon dat ik nogal gedecideerd door 't leven stap. Let op ik sta open voor suggesties zoals men zegt in diplomatiek geënte kringen. Dus wat gebeurt er, ik wandel mijn weg af, elke stap negerend eens ze is gezet. Tot zover geen vuiltje aan de toch al sterk bezoedelde lucht. Een milieukritische zin is onontbeerlijk wil je een beetje aanslaan bij de grijsrijders onder de pogoënde activisten. Grijsrijders? Gewoon een beetje provoceren. Als er iemand niet graag als grijs rijdend bestempeld wordt zijn het toch wel die groene jongens en meisjes zeker? Vergeet niet : In het diepste van mijn gedachten ben ik vandaag een wilde Noorman. Hakkend, onweerstaanbaar mensen in de meest suggestieve pannen flamberen met stovers of zo… Ik ben een culinair enthousiaste Noorman ook nog eens. . Maar tegelijkertijd zijn mijn acties mateloos pakkend. Tranen met tuiten, vliegende telegrammen om mij te bedanken kruisen mijn pad in hetzelfde tempo als dondervliegjes op een stormzwangere zomerdag. Bezwangeren? Daar doe ik niet aan mee, diepe gedachtenviking of niet… Ze zeggen wel dat ik rondloop in hun hoofden als een geest die hen heeft uitgekozen, al die vrouwen die van mij zouden willen houden… Maar daar heb ik geen tijd voor. Wel goesting, dat geef ik zonder enig aplomb toe. Goesting genoeg, maar geen tijd. Let op ik kamp daar niet mee. Dat is iets wat ik noteer in mijn grote gedachtenboek. 'Wel goesting, geen tijd.' Vastgesteld en nooit terug gebeld, zo gaat dat. Maar soit, waar waren we gebleven? Juist ja, de Leguaan en zijn vel. Wel, ik was dus aan 't stappen, wandelen, voortsnellen om door 't oranje te lopen terwijl 't rood werd… toen ik opeens door aliens ontvoerd werd.
Toen dat achter de rug was en ik een crèmeglacé met straciatella verorberd had om van 't avontuur te bekomen greep ik de koe bij de horens en ging ik zwemmen in de vijver van een oud wijf dat zich had teruggetrokken in de woning van haar schatrijke zoon. Die gast had fortuin gemaakt met het verkopen van platte banden met de bijhorende plakkertjes en lijm en boeken met als titel 'Hoe word ik Eddy Merckx in tien dagen?' en ook met het verkopen van Cocaïne aan diezelfde arme landen. Altijd wel enkele rijke snuivende stinkerds in die contreien. Bref, die gast had zo'n buitenverblijf of tien en ik was nu dus aan 't zwemmen in de vijver van zijn stulpje in de Camargue, waar zijn ma haar intrek had genomen zonder zijn medeweten. Ze zat daar met een paar jonge punkers die ze had aangesproken in - 't van in de zelfkant van de maatschappij opererende jongeren bezwangerde - Marseille. Het waren echte krakers die gasten. Dat zag die funky mama wel zitten. Ze had haar zoon al enkele maanden niet meer gehoord laat staan gezien of geroken. Hijzelf kon haar wel zien. Hij had zo'n bol kunnen bemachtigen zoals in 'Lord of the Rings…' Schatrijk was hij daarmee geworden. Voor hen die de film niet gezien hebben, 't Is simpel, je ziet er àlles door. Dus wat deed Carmelo D in het Ritz-hotel? Dat weet ik niet want ik heb geen zo'n 'Lord of the Rings'-gadget. Ik weet wel wat hij daarna deed, hij hield de wereld in 't oog. Waar het nodig was leverde hij banden en coke. Nu woont hij in Kaapstad. Daar heeft hij een afzetmarkt om u en zo tegen te zeggen.
Maar kom, laat ik het nu toch eens over die leguaan zijn vel, die pen en die kip hebben.
Ik zwom me dus een ongeluk in die vijver door met m'n kop tegen zo'n debiele decoratiesteen aan te stoten… Schreeuwen, bloeden, kortom gespeende varkenstaferelen.
Dat mens en die punkers komen daar uit hun kraakpand gekropen. Ja, gewoon naar buiten lukt niet zo goed want de voor- en achterdeur zijn beveiligd zoals dat hoort. Als je dealer bent dan dien je 't goed te doen. Iedereen heeft zijn gebreken. Ook zo voor Carmelo, hij heeft een lijfgeur om u tegen te zeggen, of neen een lijfgeur om je neus bij dicht te knijpen en je vervolgens op een Schumacheriaanse manier uit de voeten te maken. Hij was daar een beetje in gegeneerd dus zette hij, vooraleer hij z'n huizen verliet, telkens enkele ramen open. 'Frisse lucht' zo pleegde hij te prevelen bij het overlopen van de pro's en contra's van deze met het oog op de veiligheid vrij riskante toegeving op de wetten van de hermetisch afgesloten burchten. Zoals bij elke veroveraar was ook Carmelo bij tijd en stond verblind door zijn ijdelheid én door gène. Dus liet hij die raampjes open. En daar kwam dus zijn moeder op me af gekropen, gevolgd door Johnny en Sid de twee marseillaanse punkers. Ik kon hen niet zien door het bloed in m'n ogen. Ik voelde me zo Carry. Daar had ik het even moeilijk mee, veroverende viking in het diepst van m'n gedachten zijnd. Toch besloot ik niet te talmen en hees mij uit het rood kleurende water. Net op tijd zo bleek want wat gebeurde er? Die aliens hadden het net op dit heikele moment opnieuw op mij gemunt. Ik kon ze wel verwensen die groene flippo's. Madam D en die twee piekendragers klommen snel terug naar binnen via de touwen die ze voor zichzelf hadden laten vieren. Al waren ze maar met z'n drieën toch was dit een vereiste want ladders hadden ze nu eenmaal niet kunnen vinden in het anders smaakvolle en praktisch ingerichte huis. Je had er werkelijk alles, een koffiezet, een ijskast met verschillende temperatuurvakken, een wasmachine, een droogkast, vijf verschillende porseleinen en diverse vibrators. Maar kom laat ons niet afdwalen in de kosmos van het rijk der vrouw.
"Maar die aliens, hoe zat het eigenlijk met die gozers?" Hoor ik u uit uw met een niet te onderschatten Enterprisefobie kampende onderbewustzijn vragen! Wel ik had getracht een woordje met die fuckers te wisselen. Je kunt het er maar op wagen! Zij gaven mij : 'frezabiunyporiekazzz'. Daar was ik echt wel heel erg opgetogen mee en dus gaf ik hen : 'Scrabble'. Daar konden ze echter niet mee lachen en ze dagvaardden me meteen op basis van de intergalactische wet die een uitdrukkelijk verbod op woordspelletjes en het verdelen en uitwisselen ervan stipuleerde. Ik pruttelde nog wat tegen maar niets mocht baten. Het was weer van dat : enquêtes invullen!!!
Over het hoe en waarom van alles en nog wat andere dingen. Ik wees hen op m'n bloedend voorhoofd en wauwelde iets over bloedarmoede en van die dingen vooraleer ik flauwviel en zij hun schop afkuisten waarbij ze mij voor dood achter lieten. Vergis u niet in die figuren : via telepathie en het aanspreken van mijn onderbewustzijn waren hun formuliertjes wel mooi ingevuld vooraleer ze me op terminatoriaanse wijze groetten en het op een timewarp zetten. Daar lag ik dan. Verlaten leegbloedend.
Wat gebeuren moet, dient te duren tot het voorbij is. Dus was 't wachten op 't evolueren van de dingen. En hier komt de aap uit de mouw…
Ik schiet wakker van gelik. Gelik aan m'n gezicht! Panisch richt ik me op als een veer in een ijzerverwerkingsfabriek. Mijn onderbewustzijn had de reflex aan die punkers te denken. Allerlei ziektes flitsten door m'n kop en toen ik daar op gewezen werd schoof ik dus mijn onderbewustzijn aan de kant en nam ik het weer over. Het bleek die leguaan te zijn. Ik sloeg hem neer met een decoratiesteen. Die leguaan bleek aangesloten te zijn bij een pacifistische organisatie van moslimfundamentalisten en weigerde zich te verzetten. Ik liet het er echter niet bij en hakte fervent op het beest in. Zo gehakt, zo gedaan besloot ik dat het een mooie gedachte was een leguaan van zijn vel te beroven. Het is een reptiel dus dat groeit wel weer aan. Ik besloot dit te doen met mijn vergulde pen die ik altijd bij heb voor het geval iemand m'n e-mailadres vraagt. Scherp pennetje dat was dus geen probleem. Enfin, alles verliep vlot, het bloeden kon ik stelpen met dat beest zijn vel en alles ging nu snel. Ik had honger als een paard. Daar een kip. Een slachtoffer in spé van de consumptiemaatschappij. Lekker verorberd dat kippetje. De gedachte alleen al dat ik zo'n avonturen telkens weer afsluit met een heerlijke maaltijd zorgde voor kippevel.
Met een stukje leguaan. Alles is wel te verstaan.
Voetnoot en Verzoek van Clovis :
Gelieve in uw feedback op mijn avonturen drie nieuwe woorden voor te stellen voor mijn volgende avontuur... zoals bijv. Een kip, het vel van een leguaan en een pen. Dat zijn drie woorden. Ja, ja.. het zijn er tien maar het gaat om drie DINGEN! Het moeten ook niet noodzakelijk dingen zijn... gewoon drie... woorden... met of zonder beschrijving... zoals bijvoorbeeld... niet een leguaan, maar het vel ervan... wel geen drie gevoelens... dus niet : 'pijn, vreugde en verdriet... neen, Clovis beleeft zijn avonturen op uw bevel maar doe het goed, en doe het snel...
feedback van andere lezers- commissarisV
Piano vleugeleinde kippengehakt.Wreed surrealistisch Cap.'Smakvolle' leguaan zonder vel.
CaptainNorth: Komt in orde Commissaris! Merci... ik doe mijn best...
vind dit wel grappig ja...
gr
Cap - geertje
ik reageer niet zo gemakkelijk, op bevel :-)
CaptainNorth: ach... wat zjn die drie woorden nu? reageren, niét gemakkelijk en bevel?
;-)
groetje
J - harmandi
Knap bij elkaar verzonnen, dit. Enne: fiets, paardenhaar en vlizotrapje... Kun je daar iets mee?
CaptainNorth: Vlizotrapje??? Wat is dat in godsnaam? Maar soit, ik maak er wel iets van... wie weet...
groetjes
J
|
