|
< terug
5 Een Duivels Plan
" Laat ons to the point komen, m'n beste vriend, 't is niet omdat ik nu een hoge functie heb, dat ik m'n vrienden niet meer ken..." sprak Karl Schmidt op een gezapig toontje.
" In deze barre tijden, toch voor mij, is het goed te weten dat men vrienden heeft hé ?"antwoordde Harry, geheel naar waarheid.
" En Harry, al nagedacht over het voorstel dat ik je deed ? Er zijn totaal geen risico's aan verbonden. Zelfs al breekt er morgen een oorlog uit, dan zitten we nog op rozen. Maar onze Fuhrer is een vredelievende mens, die alleen maar begaan is met z'n volk. Dat hij de misdadigers hard aanpakt, daar kan niemand toch iets op tegen hebben ?
Zoals je zelf kunt zien, gaat het goed met onze economie en de werkloosheid daalt zienderogen. Mensen die het Reich tegenwerken zijn terroristen en dienen navenant behandeld te worden. Akkoord ?" vroeg Herr Schmidt op een toon die geen verdere discussie toeliet.
" Laat ons de verdere details uitwerken, Karl. Dus ik pomp geld in een verlaten fabriek, die eigendom is van het Reich. We maken in het grootste geheim rollend materiaal dat moet dienen om het Reich te beschermen tegen haar vijanden. Jij levert het personeel en de bewaking, ik zorg voor de know-how en de machines. Als ik het goed begrepen heb, moet ik joden en ander gespuis tewerkstellen. Onder het mom van heropvoeding."
" Harry, we hebben een goudmijn in de hand. Onze voorraad werklui is onuitputtelijk en we gaan niet sentimenteel doen over een paar joden min of meer hé ?"
Karl Schmidt schonk de glazen nog eens vol, stak een sigaret op en leunde achterover om de impact van z'n woorden te laten bezinken. Hij wist dat hij goed gegokt had. Harry was altijd al een opportunist geweest, die zich nooit afvroeg vanwaar z'n rijkdom kwam. Die geen enkel moreel bezwaar had tegen het gebruiken van weerloze mensen.
Z'n mooie Elise kende de donkere duistere kantjes van haar echtgenoot niet en als hij haar terug de luxe en weelde verschafte waar ze zo opgesteld was, hoefde ze die ook niet te kennen.
" Okay, we doen het, Karl, it's a deal...". Vlug beslissen was één van z'n kwaliteiten en dat wist Karl Schmidt ook. Het was een donker, misdadig plan. Maar hier in Duitsland zou niemand er om treuren. De Fuhrer had grootse plannen, die een gewone sterveling niet kon begrijpen. Een Duizendjarig Rijk, als een feniks opgestaan uit de asse van het oude Germaanse Rijk. Voorlopig was er vrede en vooruitgang. De overwinnaars uit de Eerste Wereldoorlog zouden hem geen strobreed in de weg leggen. Ook niet na de bezetting van Oost-Pruisen, ook niet na de annexatie van Oostenrijk in 1938. Maar zover waren ze nog niet, het was nog maar 1934. Maar de blauwdrukken lagen gereed.
" Beste Harry, ik stel voor om je naar het hotel te brengen en morgen onze toekomstige fabriek te bezichtigen. Ik laat je oppikken rond tien uur."
" Okay, m'n beste Karl, ik zal wachten in de inkomhal..."
Een handdruk bezegelde hun overeenkomst. Een overeenkomst die duizenden mensen het leven zou kosten, levens van joden die niets meer waard waren. But who's care ?
Karl Schmidt deed hem uitgeleide tot aan de majestueze trappengalerij. Twee zwartjassen vergezelden hem tot aan de wachtende Mercedes. Harry was in z'n nopjes, het fortuin en het geluk lachte hem toe....
©GoNo
feedback van andere lezers- tessy
Knap vervolg...,ik blijf lezen.
GoNo2: Dankuwel - fenk
Leest heel vlot; je taal is ook heel verzorgd, ambachtelijk zeg maar. Ook de ingevoerde dialogen zijn gepast en natuurlijk.
GoNo2: Was er zelf bij hé ? - killea
Rivitting, Noel (who cares? or who's to care?)
xxx
j
GoNo2: 'k weet het niet - henny
Weer bouw je de spanning goed op, zodat je de lezer dwingt te blijven volgen.
Ps: leestekens, zoals de vraagteken, even aan de zin plakken. Zo moet dat tegenwoordig.
GoNo2: Dankuwel !
|
