Volg ons op facebook
|
< terug
Hanna
Mijn naam is Hanna. Ik woon in een klein doch levendig vlaams dorpje. Veel sociale controle dus. Je vindt in dit dorpje verbazend veel winkeltjes en café's, met andere woorden: aan vermaak geen gebrek.
Het fijnste is de dorpsapotheek. De inrichting van de zaak is zodanig dat elk ziek mens die er binnenstapt, zich op slag een pak beter voelt en in al zijn machteloosheid tegen het degenereren van het lichaam, toch weer vertrouwen krijgt in een op handen zijnde genezing.
De reden dat ikzelf er meer dan gemiddeld maar toch niet ongehoord veel binnenwandel - daar pas ik wel voor op - heeft nochtans niets met de inrichting te maken maar veeleer met het personeel, met name de apothekeres en haar zoon. Die zoon, die weleens een handje toesteekt, is een prachtig, exotisch uitziend schepsel. Niet zelden staat hij achter de smetteloze witte toog de medicijnrekken aan te vullen, met de rug naar eventuele klandizie toegekeerd. Dan sluip ik tot achter hem en neem voorzichtig, tussen duim en wijsvinger, de twee flappen van zijn witte apothekersjas vast. Want zoals u vast weet is zo'n jas voorzien van een onmiskenbare split in het midden, om minstens een onmiskenbaar vermoeden op te wekken bij de toeschouwer, van de ongetwijfeld welgevormde lichaamsdelen die zich eronder bevinden.
Nu, ik lift dus de achterzijde van die jas omhoog en drapeer zorgzaam de flappen om zijn nog jongensachtige schouders. Met zijn zeventien lentes heeft hij namelijk nog niet de volledige fysieke volwassenheid bereikt, maar het scheelt niet veel. Het is vast dat hoerige net-niet dat hem zo verdomd onweerstaanbaar maakt.
Na een begerige blik te hebben geworpen op zijn jongensnekje en het kuis te hebben gekust, richt ik mijn blik naar beneden. Wat ik daar zie is geen verrassing: ontroerende rondingen, omspannen door zwarten afgewassen jeans. Hoogstwaarschijnlijk is deze broek allesbehalve versleten, maar kocht hij ze zo omdat dat zo nonchalant staat en daar houdt hij van. Of zou hij er weet van hebben wat hij bij zijn medemens wakkermaakt met dat soort broek om bepaalde delen van zijn anatomie? Bijna misselijk van eerbied leg ik mijn hoofd tegen zijn nek en laat mijn handen eerst over zijn achterwerk en vervolgens onder zijn trui glijden. Daar vind ik zijn jongensbuik, waar het oorspronkelijke pluishaar zo stilaan stugger was gaan worden, pikzwart tegen het lichte okerbruin van zijn huid. Iets lager merkte ik dat mijn nederige minnekozen ook bij hem iets in staat van pregnante paraatheid had gebracht. Gehoorzaam maakte ik zijn broekknoop los en streelde hem weer tot naar adem happende rust. Het is op momenten als deze dat ik vurig wens dat ik voor even man in plaats van vrouw kon zijn, met bijbehorende lichaamsdelen die me zo erg van pas zouden komen. Met nog besmeurde handen breng ik zijn kledij weer in de oorspronkelijke onberispelijke staat en kus bij wijze van afscheid, naar traditie, zijn nu roodgevlekte nek. Dat zie je bij sommige mensen, na de opwinding van de daad, het heeft geloof ik zelf een Latijnse benaming die ik bij gelegenheid eens moet opzoeken.
Dat is gewoonlijk het moment waarop een vriendelijke mede-dorpeling me op de schouder tikt en zegt: "Hé juffrouwtje, gij zijt aan de beurt! Ge waart nogal aan het dagdromen, over uw liefke zeker!", waarop dan vaak een goedmoedige en overigens nietsvermoedende vette knipoog volgt. Op minder fortuinlijke dagen schrik ik onverhoeds wakker van een ongebruikelijke, ongemakkelijke stilte die me plots opvalt, en als ik dan opkijk zie ik alle blikken, zowel die van cliënteel als personeel, strak en met een zweem van afkeuring, op mij gericht. Gelukkig is er dan de moeder-apothekeres, die de humor van de situatie inziet, ze moest eens weten, en die met haar onverwacht doorrookte diepe stem vraagt waarmee ze me kan helpen. Al honderden gevatte antwoorden bedacht ik op deze voor mij erg betekenisvolle vraag, maar tot op heden heb ik steeds het fatsoen hoog in het vaandel gedragen en dus antwoord ik "Graag een doosje Dafalgan 500 en een doosje Motilium Instant" of iets anders volslagen idioots in die trant. Dan zegt zij "Vincent, geef mij eens een dozeke Dafalgan en een dozeke Motilium voor de juffrouw hier", want zo heet hij. Dan kijkt hij tersluiks even om en het kleine glimlachje op zijn kolibri-lippen dat ik dan mag aanschouwen, doet me weder diep in gedachten verzinken over hoe bijvoorbeeld die smetteloze apothekers-winkeltoog een rol zou kunnen spelen in ons liefdesspel. Doch geen tijd voor overpeinzingen want er moet nog worden betaald. Dus druk ik op de pauzeknop in mijn hoofd, schakel de automatische piloot in, betaal, zeg gedag en loop met een wel erg brede lach de zaak uit.
Ik noem onze ontmoetingen wel degelijk "liefdesspel", want vergis u niet: dit alles ontspruit aan dezelfde zuivere onzelfzuchtige liefde waarmee ik mijn grootmoeder geduldig voerde en haar mijn hand liet fijnknijpen in haar laatste levensjaar. Ik zal haar nooit vergeten. Deze jongen misschien wel, ooit.
feedback van andere lezers- GoNo2
Knap gebracht
jack: Thx! - krisdl
Na het lezen hiervan vroeg ik me af wat voor volk er bij ons in de apothekers werkt. Het is jaren geleden dat ik er nog ben binnengestapt.
Het is niet echt mijn genre, maar het bracht me dus tot nadenken en dan vind ik het een geslaagd verhaaltje.
jack: Ah, niet je genre en toch goed bevonden? das een mooi compliment! Bedankt voor het lezen! - tessy
Heel leuk verhaaltje,. doet me denken aan mijn tienerjaren :-)
jack: Hahahaha, wat een verdorven tiener moet jij geweest zijn... ;) - Mistaker
In de enige apotheek waar ik wel eens kom, werken alleen vrouwen die er verre van verdorven uitzien maar schijn kan bedriegen natuurlijk.
Graag gelezen.
Groet,
Greta
jack: Dankjewel! - mephistopheles
haha leuk bedacht, dit. Heb vroeger nog een tijdje met de gedachte gespeeld om een verhaaltje te schrijven in de ik vorm waarbij het ik personage vrouwelijk is. Uiteraard zo verknipt als de pest.
jack: Hahahahaha. Het ik-personage is bij mij meestal vrouwelijk omdat k ondanks mn naam zelf van het vrouwelijke geslacht ben...! - Vansion
Oh ja! Ik herken Hannah!
Had dit al gelezen... met graagte...
(Ben nu benieuwd hoe je dit in de context ziet ... Spannend... tot vervolgs)
jack: Het is eigenlijk ook een deel van dat trein-verhaal... ;) - KapiteinSeBBos
mooi!
ik sta op facebook met mijn eigen naam: Sebastiaan Van Hecke!
tot zo, ik ben nu online ginds!
jack: Goed, ik zal je adden. - koyaanisqatsi
Heel herkenbaar... Viel vroeger in katzwijm voor een apothekeres op het Antwerpse Zuid... :-)
jack: Ahja? Toch niet die in de justitiestraat he? Want daar heb ik 3j naast gewoond en ze was een fijne buurvrouw :-)
Of die van de anselmostraat, die kende ik ook tamelijk goed...
Dit stuk heb ik achteraf verwerkt in mijn junkies,... -verhaal, je zal het nog wel tegenkomen... :-)
Bedankt voor je leestijd! - manono
Ik hou Hanna in gedachten voor het vervolg van het treinverhaal...
Ik denk dat ze gesitueerd is in een oudere periode.
Knap geschreven!
jack: Danku!
|
