Volg ons op facebook
|
< terug
Junkies, treinen en andere rottigheid (deel 6)
Alles om het verstand wakker en draaiende te houden. Nochtans moest ik het veiligheidshalve toch af en toe het zwijgen opleggen door middel van grote hoeveelheden alcohol of andere substanties die het bestaan tijdelijk verzachten, zonder mijn moegetergde geest voor de zot te houden. In feite slaag ik er op deze sluwe wijze in het deprimerende effect van al mijn meticuleus verzamelde levenswijsheid voor even uit te schakelen. Wat ik nu eigenlijk probeer te vertellen is dat ik de voorkeur geef aan het mechanisme van de chemie boven het kortstondig en bewust mezelf beliegen, de psychologische aanpak dus.
Hoe is het verdomme mogelijk dat de rest van de mensheid er zo wonderwel in slaagt om dag na dag op te staan, nutteloze arbeid te verrichten teneinde geld te verdienen, enzovoorts, enzovoorts, en daarbij te doen alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Zo te zien beleven ze er nog plezier aan, ook. Ik had het gevoel in een ander universum te leven en door een raampje toe te kijken hoe het eraan toe gaat in het "echte leven", zoals de gemiddelde cultuuroptimist het ongetwijfeld zou durven noemen. Elke dag nieuwe grappen en grollen. Mijn voeten leken weg te zinken in de vuilgrijze tegels van het voetpad en de existentiële angst begon zich weer te roeren in mijn ingewanden. Misschien zou het een goede zaak zijn als ik ze er op een mooie zonnige dag eens allemaal uitkotste, dan had die vervloekte parasiet niets meer om zich in te nestelen. Een mooi kegelvormig hoopje lillend vlees op het trottoir, roze, rood en donkerpaars, versierd met een feestelijke slinger darmen en hier en daar aangevreten door mijn misschien wel ingebeelde doch geenszins onschadelijke geestesziekte. Want ik maak me geen illusies: hoewel er hier absoluut geen sprake is van gelijk welke vorm dan ook van pathologie, krijg ik van een bepaald slag mensen wel degelijk die stempel opgedrukt. Die stempel mogen ze wat mij betreft met de grote kant eerst in eigen rectum planten. Zo kunnen ook zij ervaren dat een sluitspier gemaakt is om op geregelde tijdstippen te ontspannen.
Dat is nu eens een lichaamsdeel dat me nooit in de steek laat. Ondanks mijn genetische belasting heb ik nog nooit remsporen aangetroffen in mijn ondergoed en nog nooit "ongelukjes" gehad, zelfs in tijden van zware ziekte. Ik prijs me gelukkig want ik kies mijn ondergoed met de grootste zorg uit en het zou aldus een kleine ramp zijn mocht ik een onmisbare schakel uit mijn uitgekiende onderbroekensysteem moeten verwijderen wegens kakbesmetting. Het is namelijk zo dat ik sinds Junkies dood, nu bijna elf jaar geleden, uitsluitend zwart draag. Dat deed ik uiteraard vroeger ook al maar sinds hij stierf werd dat een gewoonte die krampachtig moest worden volgehouden om hem, om "ons", levendig te houden. Mijn hele systeem uit de doeken doen zou ons te ver leiden, maar laten we het erop houden dat ik al dat zwart, waar ik me overigens erg veilig in voel, overcompenseer door eronder een scala van zuurstokkleuren te dragen. Ook die dode klootzak heeft natuurlijk een aandeel in mijn kleerkast. Helemaal onderaan staan namelijk enkele dozen vol van zijn oude kleren. De meeste van die kledingstukken blijven in hun doos omdat het zeer onwenselijk zou zijn dat ze wat er ook aan klootzak-gehalte nog is overgebleven, zouden verliezen. Maar, zowat de helft van die vodden waren van ons samen en die trek ik wel nog regelmatig aan, doch niet dagelijks want ze maken iets niet bepaald menslievends in me wakker, wat weleens voor onnodige complicaties in mijn overigens al meer dan ingewikkelde leven, zorgt.
Wat ik wel onveranderlijk bij me heb, zijn zijn laatste woorden. Ooit in de vorm van een brief, zijn zogeheten "afscheidsbrief", gericht aan mij en mij alleen. Die telde twintig bladzijden die zijn hele leven en denken nog een laatste keer zwart op wit samenvatten. Ik kan ze helemaal uit mijn hoofd reciteren, fluisteren, schreeuwen, op papier reconstrueren en zelfs achterstevoren opzeggen, no kidding. Een mens leert wat bij op elf jaar. Van al dat lezen was die brief een met allerlei lichaamsvochten besmeurde vod geworden die erg omzichtig diende te worden gehanteerd om een definitieve en onomkeerbare desintegratie, of simpel gezegd: uiteenvallen, te voorkomen. Dus besloot ik op een dag dat er maar eens iets moest gebeuren. Gewoon weggooien was duidelijk geen optie. Misschien was verbranden, oplossen en injecteren wel iets. Een laatste eerbetoon.
feedback van andere lezers- GoNo2
Grandioos onderwerp !
jack: De onderbroeken, of de rest? ;) - Mephistopheles
Een aantal plezante uitspraakjes die me een glimlach geschonken hebben. Ik mag je stijl wel. Je zegt wat je wil zeggen en het kan je geen moer verdommen. Mooi zo. Ik draag ook veel zwart, vroeger meer dan nu, maar ik vertik het om als een wandelende kleurboek rond te lopen.
Graag gelezen.
Groet.
jack: Ik twijfel dus het is de ene dag zwart en de andere kleurboek. Maar zeker niet tussenin, daar hou k niet van... :) - drebddronefish
Hier ook al een hoop alcohol hijsen. Ik merk toch wel parallellen tussen jouw schrijven en dat van Mephistopheles. En dan heb ik het niet uitsluitend over de alcohol, begrijp me niet verkeerd:-)
Mooi vervolg weer, dat mooi misschien tussen haakjes vanwege het onderwerp:-) Uitstekend is een betere term hier.
groetjes
jack: Hahaha, wist je dan niet dat een van de voorwaarden voor lidmaatschap hier is dat je minstens een halve fles whisky per dag verzet? Dankjewel voor lezen en fijne feedback. alleen oppassen dat je mephistopheles niet beledigt want ik geloof niet dat je met die gast ruzie wil... ;) - Mistaker
Ik ben meer een kleurboektype, een beetje vrolijk kan geen kwaad op mijn werk.
Graag gelezen weer!
Groet,
Greta
jack: Ondanks mijn overwegend zwart hou ik van kleurboek-mensen en af en toe durf ik er me zelf aan wagen...!
Dank voor het trouwe lezen! - tessy
Weer knap geschreven, ik blijf toch nog even volgen het werkt verslavend.:-)
jack: Haha, als u nog steeds volgt gaat u toch moeten toegeven dat een beetje verdorvenheid u niet vreemd is ;)
Bedankt voor het lezen! - henny
In dit deel is heel duidelijk dat ze Junk nog niet heeft los kunnen laten. Graag gelezen.
jack: Welwel, u noemt m al familiair Junk? Ik dacht dat voorrecht alleen mij ten deel viel ;) Haha fijn dat je zo in het verhaal zit. - KapiteinSeBBos
ben je een W.I.B.?
dikke knuffels,
xxxxx
ps: W.I.B. is de vrouwelijke variant van M.I.B.!!!
jack: Alleen zo'n zonnebril heb k niet ;-) - koyaanisqatsi
Spuiten, rectums en andere rottigheid... Jaja...
jack: Spuiten en rectums zijn toch helemaal geen rottigheid? Zonder spuiten zouden vele mensen doodgaan en zonder rectum al helemaal!
;-) - manono
Voor mij is dit lezen bevrijdend. Ik heb vaak het gevoel dat ik de enige ben die deze maatschappij raar, lelijk en zinloos vindt In contact met anderen kan je dat best niet hardop zeggen. Dat heeft toch geen zin.
Boeiend geschreven!
jack: Voor mij was het ook fijn om het allemaal eens uit te drukken. En als mensen het raar vinden, kan ik altijd nog zeggen dat t allemaal maar fictie is he ;-)
|
