|
< terug
17 Harry B. Down krijgt en doet z'n zin.
Harry voelde hoe Dr Ilse met haar boezem tegen z'n schouder leunde. Het deed hem de pijn even vergeten, al bij al was hij ook maar een man en niet gemaakt van steen. Damned, hij moest aan andere zaken denken, niet aan een blonde SS-dokter. Maar Harry B. Down was niet vies van een avontuurtje en wie zou het te weten komen ? Z'n mooie Elise ? Die zat waarschijnlijk ergens aan de koffietafel, de laatste roddels te vertellen. Roddels die steevast voor waarheid doorgingen, uit haar Zondagsvriend. Wie heeft er nu alleen maar vrienden op een zondag ? Hij grinnikte bij de gedachte alleen al.
" Zo'n pijn doet het blijkbaar niet ?" vroeg Dr. Ilse.
" Nee, alleen als ik lach...."
" Ijs, veel ijs, dan gaat de zwelling vanzelf weg".
" Ijs doe ik in mijne whisky on the rocks, weet je wel..."antwoordde Harry heel gevat.
" Dan doen we er zalf op, speciale ss-zalf....."
" Hebt ge nog iets anders voor een zwelling, want ik krijg een grote zwelling ergens op een plaats die nogal gevoelig ligt..."probeerde Harry in een poging grappig te zijn.
Dr. Ilse Schicksal deed een stap achteruit. Bekeek eens goed z'n gezicht. 't Kon er mee door voor een Amerikaan, besloot ze. Hij had wat weg van die filmster, hoe heette die ook weer ? Ze kon er niet opkomen. Haar ogen gleden verder naar beneden en inderdaad Harry had niet gelogen. Er tekende zich duidelijk nog een zwelling af.
Harry voelde hoe Dr. Ilse haar ogen naar beneden gleden en deed totaal geen moeite om z'n erectie te verdoezelen. Zo'n vaart zou het wel niet lopen, dacht hij, alhoewel.....
" Voor die zwelling is er maar één remedie..."
" En dat is ?"vroeg Harry, heimelijk hopende op het goeie antwoord.
" Ijs, massa's ijs, Herr Sturmbanfuhrer, zoveel ijs dat ge denkt dat er een ijslollie in uw broek zit..."
Beiden keken elkaar aan. Dr. Ilse had helblauwe ogen. Met een duivels twinkelingetje. Hij voelde zich op één of andere manier aangetrokken tot deze vrouw. Zij ook tot hem. Wat komen moest, zou komen.
" Bent u getrouwd ?"vroeg Ilse plotseling.
" Nee en u ?"
" Die trouwring is om de vrouwen bij u weg te houden ?"
" Euh, mijn vrouw is overleden, van een rots gevallen bij het bergbeklimmen in de Ardennen.."
Verdomme, hoe kon hij zo lomp zijn, totaal vergeten dat hij een trouwring droeg. Ze keek naar hem, voelde medelijden met die arme man, die nog steeds de trouwring droeg van z'n overleden vrouw.
" M'n werk zit er bijna op, zin om iets te gaan drinken in de bar ?"
Ze wist van aanpakken, die Dr. Ilse.
" Jawohl, maar mag ik eerst even telefoneren naar het thuisfront, mijn moeder zit te wachten op een telefoontje van mij en ze maakt zich nogal gemakkelijk ongerust..."
" In de gang staat naast de trap een telefooncabine, daar zult ge niet gestoord worden, daarna kunt ge buiten op mij wachten, ik zal het kort maken...."
Harry ging naar de cabine, draaide het nummer of beter liet zich doorverbinden.
De telefoon rinkelde, rinkelde en niemand nam op......
©GoNo
feedback van andere lezers- tessy
Trapt dokter Ilse echt in het verhaaltje over de dood van zijn vrouw?
Een beetje naief toch :-)
Weer mooi geschreven.
GoNo2: Dankuwel
U leeft wel mee hé ? - drebddronefish
Dr. Ilse:-) Schitterend
groetjes
GoNo2: Dankuwel - jack
Die Harry beheerst de kunst van de nood een deugd te maken ;)
GoNo2: Symphatieke vent hé ? - killea
eine tolle Geschichte Noel, allein der Name Ilse Schicksal.....
xxx
J
GoNo2: Hoe verzinnen ze het hé ? - Mistaker
Tja die bergen in de Ardennen zijn link, denk maar aan wijlen Albert 1.
Groet,
Greta
GoNo2: Inleiding niet gelezen zeker ? - Mephistopheles
Interessante figuur, die Harry.
GoNo2: Dankuwel - henny
Of ze er niet achter kan komen of Harry getrouwd is? Zeker naief.
GoNo2: Dankuwel !
|
