Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (16)
De volgende dagen verliepen wazig en stroef, als een vage droom waarvan de tentakels nauwelijks zichtbaar waren. Ik voelde me gebonden en vrij tegelijkertijd, geketend aan een brandnetelig gevoel van ambivalentie dat zich in elke porie voelbaar maakte. De zomerse hitte was nog steeds frappant aanwezig. De zon brandde met de onbeschroomde furie van een helleveeg, en als water op zwavelzuur had het de koopjesdrang van de massa aangewakkerd. Het had een hels circus in de winkelstraten ontketend, en vanuit alle windrichtingen spuugde de drukte je bijna letterlijk in het gezicht. Elke stinkende ademhaling die ertussen zat kon je zo in je neusgaten voelen priemen, omdat iedereen zo dicht op mekaar liep. Na een half uur van dromerig zwalken in het kronkelende hart van de zomerse gekte, had ik er genoeg van gekregen. Ik kocht wat drank en eten en trok huiswaarts, waar ik me barricadeerde, vastberaden om de massa zoveel mogelijk te mijden. De daaropvolgende dagen leefde ik als een geest, als een niet bestaande in een bestaande nietigheid. De gordijnen bleven drie dagen lang gesloten en mijn mobieltje - waar ik altijd al het schurft aan gehad had - zette ik eveneens drie dagen lang buiten spel. Alle contact met de buitenwereld provisorisch verbroken. Geen stemmen meer. Geen claxonnerende auto's. Geen afgrijselijke gezichten. Niets. Volstrekt niets. Ik hing wat rond thuis en zoop, rookte, at, scheet, las, sliep en stond de volgende ochtend dan weer op om de hele rotzooi nog eens te herhalen. Het was een draaimolen van stilte en het was héérlijk. Als ze tijdens die drie kluizenaarsdagjes die ik genomen had de halve wereld met zenuwgas om zeep hadden gebracht, dan had ik het waarschijnlijk niet eens geweten. Zo de aarde een granaat was mochten ze van mij de pin eruit trekken. Ik was waar ik wilde zijn, een betere plek om te sterven kon ik me niet indenken.
Na drie dagen van aangename, volstrekte rust voelde ik me als herboren. De beste therapie die ik kende was isolement. Enkele dagen lang de wereld de rug toekeren, om zo de volgende reïncarnatie te bewerkstelligen. Lazarus mocht dan opgewekt zijn uit de dood maar we mogen niet vergeten dat hij daardoor wel twee keer gestorven is. Niet dat een beetje optimisme geen kwaad kon. Als je het opzocht in de woordenboek dan stond er zoiets als: de neiging om alles van de beste zijde te zien en gunstige verwachtingen te koesteren. Dat was de officiële definitie. En waarschijnlijk is het heel wat beter om een optimist te zijn die het soms bij het verkeerde eind heeft, in plaats van een pessimist die het altijd bij het juiste eind heeft. Want daar schuilt hem het gevaar. Winston Churchill beweerde dat een pessimist iemand is die slechts barrières ziet in verkregen uitdagingen, terwijl de optimist iemand is die uitdagingen ziet in verkregen barrières. Hij als trotse Nobelprijswinnaar wist daar natuurlijk wel wat van af, maar mijn definitie is een stuk eenvoudiger. De pessimist is degene die te veel optimisten kent, degene die dag in dag uit omsingeld is door glimlachende regenboogdromers die zelfs van fortuin spreken als iemand ze een schop onder hun kont verkoopt. Dat was mijn grootste probleem: ik kende teveel optimisten. Lui die het glas altijd halfvol zagen terwijl ik me op dergelijke momenten altijd heel goed bewust was van het lege gedeelte. Daar ligt hem het wezenlijke verschil tussen een optimist en een pessimist. De optimist is zich steeds bewust van wat hij nog heeft, de pessimist van wat hij kwijt is. Het is een zuiver economisch geschil. De optimist is de gierigaard die niet tevreden is met wat hij heeft en daardoor nog meer wil. De pessimist is degene die tevreden is met wat hij heeft en alleen maar bang is om het te verliezen. Bovendien is hij de enige die met honderd procent zekerheid weet dat de kans dat een stuk brood met het beboterde gedeelte op de mat valt rechtstreeks proportioneel is aan de prijs van de mat.
Die donderdagochtend werd mijn rustige, ascetische leventje tot een brutaal halt geroepen toen iemand plots aan mijn deurbel stond te lurken. Ik was net wakker, had als gevolg van de vele muggen die mijn slaapkamer teisterden slecht geslapen en hield in de verste verte niet van onaangekondigde bezoekjes. Zeker niet als het nauwelijks negen uur was. Aanvankelijk negeerde ik het bellen, met de gedachte dat de onbekende het na een poosje wel voor bekeken zou houden. Maar toen bleek dat de onbekende belager van geen wijken wist, getuige het blijvende onophoudelijke lurken aan mijn deurbel, won mijn nieuwsgierigheid het van mijn ergernis. Wie het ook was, deze persoon had me oftewel iets belangrijks te vertellen, oftewel was hij gewoon heel erg onbeschoft, in welk geval ik meer dan bereid was om mijn eigen arsenaal aan onbeschoftheden paraat te houden op een mogelijk schermutseling.
Ik sprong op uit het bed, repte me naar de kleerkast, bedekte mijn lichaam met de eerste de beste kledingstukken die ik te pakken kreeg en begaf me vervolgens naar de keuken, om een kijkje te nemen in de ijskast. Er stond een sixpack bier en een fles wodka in. Het viel mee. Beiden zouden het einde van de dag niet meer halen, maar het viel mee. Ik sloot de ijskast en haastte me vervolgens naar de deur. Het onophoudelijke bellen werkte me behoorlijk op de zenuwen en ik hoopte maar dat dit niet een of andere girotrut was die koekjes kwam verkopen want dan had ik een heel onprettige verassing voor haar. Eens ik dan eindelijk de deur geopend had, en de verschijning van de onbekende bezoeker dan eindelijk te zien kreeg schrok ik me een bult waar zelfs een dromedaris niet goed van geweest zou zijn.
feedback van andere lezers- killea
Brilliant as usual, Bert
xx
j
Mephistopheles: Thanks, June. - sproet
een heel knap schrijfstukje, heb ik graag gelezen!
liefs, trees
ps: als 'ex-chiromeisje' kan ik het niet laten om je te zeggen dat het niet 'giro' is, maar 'CHiro'.
Mephistopheles: Serieus? Is dat met CH i.p.v. G? Wist ik niet. Ik heb dan ook bij de scouts gezeten. Hoewel het geen langdurige carrière was... - GoNo2
Vakmanschap is Meesterschap !
Mephistopheles: Een tevreden lezer is een tevreden schrijver! - jack
U eindigt op een zeer spannend moment, mag ik daaruit afleiden dat u niet vies bent van soaps in hun ergste vorm?
Isolement is inderdaad een weldaad voor de geest. Je omschrijft t zo treffend dat k er weer erg veel zin in krijg.
Ook dat pessimisme heb je goed bekeken. Ben het volledig eens.
Erg goed stuk!
Mephistopheles: Fan van soaps? Ik? De enige 'soap' waar ik in contact mee kom is de 'soap' die bij de douche ligt. Verder heb ik daar niets mee te maken. Een programma als familie is het rechtstreekse bewijs van de neergang van onze cultuur dus NEEN! geen fan van soaps!
Blij dat je het eens bent met mijn pessimisme, Jack. Dat maakt me al een klein beetje optimistischer...
Groet. - arwenn
allereerst; je had gelijk, de vorige was al 15 maar ik typ soms nogal scheef, vandaar de 15.
En wat een prachtig stuk weer!
Ik ben nu wel ontzettend nieuwsgierig naar de gast die bij je voor de deur stond. En ik ben een ontzetende optimist trouwens. Waarom alle snegatief zien Maar gierig ben ik zeker niet. Integendeel, ik smijt iets teveel geld over de balk, waar ik eens mee op moet houden. Maar ik snap je punt wel. Een pessimist is zich vaak bewuster van de 'slechte' kant, en dat kan oordelen hebben.
Graag gelezen!
kusje, Arwenn
Mephistopheles: Ik typ ook soms scheef, meer scheef dan gewoontjes eigenlijk, maar goed dat is een ander verhaal. Gierig heeft niet altijd met geld of bezit te maken. Je kan ook moreel gierig zijn. Luister maar eens naar onze ministers... - Mistaker
Ik vind erge optimisten nogal zielige lui...
Drie dagen in isolement: geweldig lijkt me dat zeg!
Groet,
Greta
Mephistopheles: De fanatieke optimist is eigenlijk een pessimist die zich in een ontkenningsfase bevindt. Iemand die wegvlucht van zichzelf, zoals zovelen doen. En ja, isolement is een weldaad voor de ziel. Ik zou gek worden moest ik me in voortdurend gezelschap bevinden.
Gr. - henny
Optimist, pessimist, het is maar hoe je het bekijkt. Wel heel mooi onder woorden gebracht!
Ik had een beetje moeite met het woord lurken. Ik lurk wel eens uit een glas, maar nog nooit aan een deurbel, vandaar. ;)
Mephistopheles: Ja lurken is misschien niet gans juist, maar trekken past dan ook weer niet echt.
Dank voor de lezing! - jan
ik zweef er tussen, ik relativeer zowel de optimist als de pessimist
in mezelf, dus zal ik wel een relativist zijn...
grts
Mephistopheles: Ik neig een beetje naar pessimise, hoewel ik er vrij optimistisch mee omspring.... - Vansion
.girotrut? bedoel je chirotrut?
"Het is een zuiver economisch geschil." Waarheid als een koe denk ik,maar niet consequent uitgewerkt tot hiertoe.
Mephistopheles: Ja, Sproet heeft me inmiddels al laten weten dat het niet Giro is maar CHiro. - koyaanisqatsi
Al een geluk dat het maar een dromedaris is, en geen kameel!
Mephistopheles: Of iemand met de builenpest - manono
Ik haal in.
Mephistopheles: doorzetters komen het verst! - Hoeselaar
Ik ga ze me toch allemaal doornemen want het leest zich lekker!
willy
Mephistopheles: dank u dank u
|
