naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

De reis binnenin

door Draakje

Kjoeeeee is good for youuuu….Vaag registreren mijn oren dat de wekkerradio opspringt. Langzaam komt mijn bewustzijn boven water drijven. Omdat ik mijn hoofd draai om naar het uur te kunnen kijken, merk ik dat het veel zwaarder aanvoelt dan het zou moeten zijn. Harder dan de vage muziek die uit de radio komt, galmt een bonzende hoofdpijn in mijn oren. Mijn ogen willen niet open: mijn vingers bemerken een plakkerige smurrie die ze stevig dichtgeplakt houdt. Dan maar niet. Mijn neus lijkt ook al verdwenen. Ik zucht, en hoor ratelende geluiden in mijn keel. Ook dat nog.
Ik zou moeten opstaan. Maar de warmte van mijn bed lijkt me veel te aanlokkelijk om te verlaten, en bovendien word ik misselijk van de hoofdpijn als ik een poging onderneem om me wat rechter te zetten. Ach wat, vergeet het maar. Ik blijf lekker liggen.
Mijn ogen bekijken de zachtroze gloed van mijn gesloten oogleden. Ik zie allerlei kleine zwarte puntjes ronddansen. Ze maken de vreemdste patronen die je je maar verzinnen kunt. Ik concentreer me erop. Mijn lichamelijke ongemakken worden steeds vager, verder weg van mij. Ik maak me los. Ik maak me vrij. Ik word een zwart puntje. En ik dans mee.
Ik ga op reis. Ik volg de contouren van mijn gesloten oogleden en volg dan de kromming van mijn oog. Daar is de oogzenuw. Ik volg de elektrische impulsen die erin oplichten, en ik kom terecht in een grijze ruimte die vol is van kleine lichtjes. Dat moeten mijn hersenen zijn. Wauw, dit is te gek. Ik kijk hoe impulsen aankomen, worden doorgestuurd, verwerkt, afgezwakt of versterkt. Het is een mooier schouwspel dan grootste vuurwerk dat ik ooit zag. Ik zie een ader en volg die. Hij brengt me naar de pomp van het leven: mijn hart. De vier kamers van dit buitengewone werktuig trekken ritmisch samen. Boem-BOEM. Boem-BOEM. Boem-BOEM. Onvermoeibaar. Ik ga verder. Dit is een blauwe wereld. Net bomen die bevroren zijn met zachtroze bloesem eromheen. Ik kan zelfs het ruisen van de wind horen. De longen. Maar hoog in de toppen ratelen ze. Ik zie waarom: een groene smurrie bedekt de ademende blaadjes. Dit kan ik niet dulden! Ik ga erheen. Witte vlekken volgen me. Samen trekken we en sleuren en schrapen we de smurrie weg. De longen blazen het afval daarna zelf buiten door enkele keren erg krachtig samen te trekken. Haaaa, dat lucht op. Dat is beter. Ik ga verder. De ader brengt me weer omlaag. Ik passeer de maag. Ze is leeg en dat vindt ze niet zo aangenaam. Ze knort. Ik bedenk me dat er spoedig wel wat voedsel zal komen, dus ik negeer ze en vervolg mijn weg. Ik passeer de lever, een reuzengrote fabriek die rustig en gestaag zijn werk doet, de nieren die het bloed filteren. En ach…Daar is de schoot van het leven. Ik zie een eicel hopeloos moeite doen om zich in te nestelen, maar het lukt niet. Geen erg, er liggen nog enkele duizenden achter haar te wachten om een kansje. Ik zou glimlachen als ik het kon. Mijn reis brengt me tenslotte in mijn been. Ik zie de slijtage aan mijn kniegewricht, en de littekens van een kwetsuur. Netjes gerepareerd door mijn eigen lichaam. Wat een wonder ben ik toch…
Ik merk ineens dat mijn lichaam zachtjes door elkaar wordt geschud. Ik lig te deinen in de ader van de turbulentie dat dat schommelen teweegbrengt. Misschien is het wel tijd om terug te gaan, tijd om eindelijk op te staan. Ik beslis mijn weg vlug weer terug te zoeken en algauw baad ik weer in de zachtroze gloed die door mijn oogleden schijnt. Ik concentreer me weer, en wordt groter, groter, groter.
Ik doe mijn ogen open. Het is een kwartiertje verder dan daarnet en mijn dochter staat aan mijn been te schudden.
"Had je een mooie droom?" vraagt ze, "En sta je nu op?"
Ik knik.
Een droom…

feedback van andere lezers

• geertje
  in één woord: PRACHTIG
  
  Draakje: Tjee, bedankt...Ik was deze morgen opgestaan met het idee, dus misschien heb ik het wel écht gedroomd...
• sabine
  mooie beeld van lekker wakker worden
  
  graag gelezen
  
  groet
  Draakje: Dank je.
• harmandi
  Dat is pas jezelf van binnen bekijken... Mooi beschreven, Draakje!
  Draakje: Dankjewel!
• Vansion
  toffe wandeling ... door dat wonderland ...
  Draakje: Dank je wel...
• VickyLievens
  Prachtig.
  Liefs Vicky
  
  Draakje: Dank je wel, Vicky.
• RolandBergeys
  Leuk, hoor, toch even dit:
  
  -ik concentreer me op hen: hen verwijst naar personen, niet zaken. Ik concentreer me erop, is beter;
  
  -mooier schouwspel dan hét grootste vuurwerk;
  
  -ach... de longen en ach... daar : ik zou twee keer een kleine letter en geen hoofdletter gebruiken;
  
  -een eicel moeite zien doen om zich érin te nestelen, is dat niet beter?...
  
  -ik concentreer me weer, en word groter: die wordt niet met dt (foei).
  
  Dat zijn enkele bednekingen van me, zie maar wat je ermee aanvangt.
  
  
  
  Draakje: Mercie hoor, dat dt-tje had ik over het hoofd gezien.
  Bedankt voor de fb!