|
< terug
mijn papa is een held (2/4)
...
Ineens, uit het niets, weerklinkt een schorre stem: 'Ga je daar nog lang staan kijken of hoe zit dat, mijnheertje? Het is hier verschrikkelijk koud in het water!'
De jonge man verstijft letterlijk. Het wit trekt over zijn gezicht en zijn benen houden het niet meer. Zo erg staat hij te trillen.
'Ik ga je heus niet bijten hoor en het zal zeker niet erger worden dan het nu al is!' roept de fles.
De jonge man wrijft in zijn ogen en knijpt in zijn armen. 'Is het een nare droom stop dan meteen, zo niet dan heb ik een groot probleem.'
'Ja, zeg dat wel, mijnheer poëet! Haal me hieruit en ik vertel je juist wat dat is.' spot de fles.
Hij pompt zijn lichaam vol moed en grijpt met brute kracht de fles uit het water. De adrenaline giert door zijn aders, maar toch, eenmaal terug op vaste grond legt hij de fles op zijn kartonnen bed. Hij gaat zitten, werpt een deken over zijn schouders en observeert de fles van alle kanten. De vorm is hem een raadsel. Het is geen fles van een bepaalde frisdrank. Bier of wijn is er zeker niet in geweest. Maar wat is het dan en vanwaar komt het flesje, denkt hij bij zichzelf.
'Ik zal je zeggen wie ik ben, "LUC"!' zegt de fles met verheffende toon en met nadruk op zijn naam.
De jonge man valt letterlijk achterover en neemt in allerijl enkele meters afstand.
Hij trekt zijn knieën tot onder zijn kin en met zijn armen om zijn benen houdt hij zich stevig vast.
'Hoe…hoe….hoe weet….hoe weet jij hoe ik heet? stamelt de jonge man. 'Niemand, maar dan ook niemand kent mij bij naam. Kom op, vertel het mij of ik …?
'Of wat? Wat ga jij anders doen? reageert de fles nogal uitdagend. 'Dat uitgerekend jij van de zes miljard mensen hier op aarde mij uit het water tilt, is geen toeval. En als ik jou was, zou ik de volgende uren eens heel goed naar mij luisteren.'
De jonge man veegt met de rug van zijn hand wat neusvocht weg, krabt wat in zijn lange haren en grijpt zich terug vast aan zijn onderbenen. Totaal verbouwereerd en geschrokken maar toch bijzonder aangetrokken tot wie of wat de fles is, schuift hij voorzichtig terug dicht bij de fles.
'Waarom ik? En, waarom enkel de volgende uren? Ben je van plan ergens naartoe te gaan?'
'Ha ha, eindelijk kom je los, grapjas.' lacht de fles uitbundig.
'Waarom jij, word jou later wel duidelijk. Waarom de volgende uren, heeft te maken met het vlammetje in mij. Zo lang het brandt, zal ik kunnen spreken. Jou helpen, zeg maar.'
'Mij helpen? Maar hoe kom jij daar toch bij?' klinkt de jonge man erg geïrriteerd.
'Waarom mag niemand weten hoe je heet?' confronteert de fles hem.
'Omdat ik dat gewoon niet wil. Daar heeft niemand geen zaken mee.' grommelt Luc.
'Aha! En waarom niet? Ben jij beschaamd over wie je bent, over wat je achtergrond is?
'Maar in vredesnaam, wie ben jij zelf? Wie denk je wie je bent om me hier zo te ondervragen!' flapt Luc uit zijn mond.
'Okee, het is me duidelijk. Ik laat je met rust en wacht wel tot het vlammetje vanzelf uitdooft. Slaapwel!'
...
feedback van andere lezers- jack
Ik krijg zo het idee dat er iets heel sterks in die fles heeft gezeten! - GoNo2
Geweldig, Jamal.... - henny
Heel goed! - Mistaker
Gers!
Liefs,
Greta - Kerry
een verhaal om verder naar uit te kijken jamal ,
tot kijks dan
groetjes K - tessy
Wat een leuk verhaal - b_engel
de nieuwsgierigheid groeit
|
