|
< terug
mijn papa is een held (3/4)
...
Minuten van ijzige stilte gaan voorbij. Luc staat op, neemt nog een extra deken uit zijn grote juten zak en gaat net naast de fles liggen, met zijn rug naar hem toegekeerd. Hij doet alsof hij slaapt maar zijn ogen staren naar de horizon achter het golvende kanaalwater.
Na een uur piekeren over hoe onbeschoft hij zich heeft gedragen, draait Luc zich om en kijkt de fles vriendelijk en glimlachend aan.
'Wie niet sorry zeggen kan, zit altijd op een hete pan.' fluistert hij zachtjes.
'Het is je vergeven, jonge man. Als je toch niet bij jouw naam genoemd wil worden dan …'
'Ach neen, zeg maar Luc. Het doet me wel deugd mijn naam nog eens te horen. Hoe heet jij?'
'Je zult lachen van ongeloof Luc.' grinnikt de fles.
'Ha ha, maakt niet uit, zeg het maar. Toch niet Luc, zeker?'
'Bijna. Het is Lucky.'
'Lucky?' vraagt Luc onbegrijpelijk.
'Ja, wat in het Engels staat voor 'de gelukkige'.
'O, leuk zeg. En, ben jij dat?' vraagt Luc nogal direct.
'Natuurlijk, anders zou ik de naam niet waardig zijn, toch. Maar ja, ben jij dat eigenlijk Luc?'
De jonge man zuigt letterlijk de vraag helemaal op en staart even naar de donkere hemel. Het lijkt alsof hij een reis maakt door de ruimte van allerlei emoties.
'En, waar ben je?' vraagt de fles zeer inlevend.
'Nergens en overal Lucky.'
'Weet je wat Luc? Zullen we een spelletje doen?'
'Wablieft?'
'Het spel heet: de wereld aan de binnenkant van je ogen.'
'Waar kom jij nu mee af? grommelt Luc.
'Rustig, rustig. Vertrouwen begint bij jezelf dan pas bij de ander.'
'En nu in mensentaal?' fronst Luc en met zijn hoofd overduidelijk naar voor gericht.
'Vertrouwen is een kwestie van geven en nemen. Maar eerst geef je, dan krijg je.'
'Weet je wat, ik sluit mijn ogen. Ziezo! En wat nu? …'
'Lig je er ontspannen bij? Anders, als je wil, zit je lekker rechtop?' adviseert Lucky beleefd.
'Waarom moeilijk als makkelijk ook gaat, hč.'
'Inderdaad, jonge man. Nu, beeld je in dat je een nachtegaal bent en al fluitend laat horen hoe je geniet van deze prachtige omgeving. Haar schoonheid, haar stilte…'
Het gezicht van Luc spreekt boekdelen. Hij wil zo graag zijn ogen terug openen maar zijn nieuwsgierigheid sleept hem mee in het mysterieuze spel. Heel bizar, zelfs onverwacht, maar hij blijkt ervan te genieten. Zo intens en ja, zo zichzelf, dat hij al aardig begint te fluiten.
Lucky is aangenaam verrast en beseft dat Luc de juiste stemming bereikt om over te gaan naar de volgende fase van het spel.
'Nu, je ziet een warm, mooi nest dat je aandacht trekt.' fluistert Lucky. 'Maar je ogen blijven toe. Blijf in je rol. Houd vast aan het beeld, je vrolijkheid.' maant hij Luc zachtjes aan.
'Maar wat gebruik ik dan als nest?' reageert Luc beetje onzeker, maar toch gefascineerd.
'Eens kijken…euh…ik heb het! Neem je grote juten zak. Ideaal voor dit spel.'
'Ja, niet slecht.' bevestigt Luc enthousiast. 'Ik vlieg er al naartoe en land zachtjes op de rand van het nest. Je weet maar nooit wie je thuis treft'. zegt hij al lachend.
'En, wie of wat zie je? Gebruik je handen als je ogen en voel aan de binnenkant van het nest.'
Luc graait tussen een hoop voorwerpen, tast het een en het ander. Zijn wenkbrauwen trekken van links naar rechts, omhoog en weer naar beneden. Zijn tong knelt hij onbewust tussen zijn tanden, zo gespannen is hij. Af en toe staakt hij de zoektocht en lijkt het alsof het hem allemaal te veel wordt maar steeds dwingt hij zichzelf om dit spel door te zetten tot het einde.
Plots onthult zijn mimiek dat hij iets vastheeft van waardevolle betekenis. Een voorwerp dat hij al lange tijd niet heeft aangeraakt maar blindelings herkent.
'En, wat leeft er in het nestje?' vraagt Lucky zonder het spel te verstoren.
Luc houdt zijn lippen stevig op elkaar, opent zijn ogen en haalt zijn arm heel langzaam uit de grote zak. Maar net voor dat het voorwerp zichtbaar is, kijkt hij Lucky even aan en neemt een diepe ademhaling. De juten zak ploft op de grond en met dat dit gebeurt, schiet er uit de fles een verblindend licht.
...
feedback van andere lezers- tessy
Spannend, is dit voor kinderen geschreven ? ik hoop dat het niet stoort als ik meegeniet :-) - Mistaker
Ik geniet ook mee!
Liefs,
Greta - henny
Zo spannend en dan stopt ie. (sad)
Van genoten en onze hond heet ook Lucky. Hij zat in het assie en kreeg bij ons een tweede kans.l
- b_engel
leuk spel!
|
