|
< terug
Ik zou niet willen in de schoenen staan...
Behalve de betrokkenen
weet niemand wat echt gebeurt
achter gesloten deuren
Ik zou niet willen in de schoenen staan
van diegenen die oordelen
over wat ze niet kunnen beoordelen
zichzelf rechtvaardig achten
wijl ze onschuldige lammetjes slachten
blind voor de spiegel
waarin ze zichzelf
hun eigen fantasie
illusies en dromen
naakter dan naakt
bloot geven.
Ik zou niet willen in de schoenen staan
van wie veroordeelt wat ze niet weten kunnen
blind voor de zekerheid
dat ze zichzelf spiegelen
in ongewassen kleren en geest.
feedback van andere lezers- GoNo2
Is dit een verhaal ?
Magdalena: Dit is eigenlijk een vrij plots gekomen conclusie van een verhaal.
Er was eens... een opleiding die ik volgde zo lang geleden (:) ), nee, serieus: waarin wij met een hele aula ervan doordrenkt werden (ethiek die erin gestampt werd): als je ooit een zwaar getraumatiseerd kind benadert, wéét dan dat, op het moment dat jij denkt dat je zijn vertrouwen gewonnen hebt, hij met volle kracht en met de stalen tip van zijn schoen tegen je schenen zal stampen tot je krijst van de pijn.
Kinderen wiens basisvertrouwen geschonden is zullen je testen en testen tot het uiterste. Ze zijn zo bang om nog eens de verkeerde te vertrouwen dat ze alles op alles zullen zetten om zichzelf te bewijzen dat je hun vertrouwen niet waard bent.
Als je hen dan in de steek laat, heb je alles nog erger gemaakt, want dan heb je hen bewezen dat hun wantrouwen terecht is.
Collega's, waag het niet om een kind wiens basisvertrouwen geschonden werd, te benaderen als je niet kunt incasseren. Besef dat je het anders alleen maar erger maakt. Er is werk genoeg om andere dingen te doen als je van jezelf beseft dat je alleen maar 'goed' wilt over komen.
Het is mij overkomen, de fameuze ontmoeting met iemand met gestoord basisvertrouwen. Ik héb geprobeerd niet te wijken en vol te houden en ik heb daar jullie en al mijn vriendinnen en kinderen mee belast omdat het voor mij alleen te zwaar was.
Diegenen die op de kop van mijn zogezegde fouten (die af en toe wél reëel waren) zelf als 'zo Goed en Edel' en foutloos wilden door gaan... hebben gewonnen.
En ineens, zomaar, besef ik: ik zou niet in hun schoenen willen staan.
Liever verliezen, belachelijk gemaakt worden met een oprecht hart en geweten, dan wat zij deden met hun oordelen en fantaseren over hoe gemeen en slecht ik ben.
Waarom dat op dit ogenblik als zo'n zekerheid in mijn leeft, begrijp ik zelf nog niet.
XXXXX - jan
Ik zou niet willen in de schoenen staan...
geweldige titel, maar als je helemaal geen schoenen hebt verlang je er toch naar....
niet dat ik geen schoenen heb hoor, ik heb pas nieuwe!
XXXX
Magdalena: hartelijk proficiat met je nieuwe schoenen! :):):):)
je hebt misschien de oplossing geboden: die mensen gooien best hun oude schoenen weg en kopen nieuwe?
XXXX - tessy
De laatste strofe vind ik machtig, en ho zo waar.
Zeer mooi neergezet.
Magdalena: Dank je Tessy!
xxxxxx
|
