< terug
Chaos
ik ben de weg kwijt
dwalend in onrust
bibberend van angst
gevangen door onzekerheid
plichtsgetrouw leef ik mijn leven
volg de sporen van jouw pad
probeer ook de mijne eens te
bewandelen, al is het voor heel even
leer me voelen door mijn tranen heen
hoor mijn taal in breekbare stiltes
luister naar wat ik je verhaal maar zonder
een blik, is het jouw zicht dat verdween
verloren in een ondankbare strijd
gevoelens aan de kant gezet
voor vervelende zaken
het is mijzelf wie ik verwijt
feedback van andere lezers- muis
Bij het begin dacht ik: oei, herkenbaar.
Bij de tweede strofe las ik "volg de sporen van jouw pad" en ik dacht: oh nee, het is niet waar!
De derde strofe is een rustpunt.
En de vierde strofe juich ik toe: ik ben blij en bewonder je dat je dit durft te schrijven.
De titel als laatste: dit is idd chaos, vooral het begin:)
Heel knap en meesterlijk gedicht aquaangel
groetjes aquaangel: wat een mooie reactie
bedankt muis,.......dikke kus - Mistaker
Helemaal eens met Muis!
xxxx aquaangel: ik ook ;) - gono
zoals gewoonlijk....... aquaangel: niets is vanzelfsprekend dus ik bedank jou wederom xxx - Lucky
Mooi ...
bij de 2e strofe moest ik spontaan denken aan het nummer "ga in mijn schoenen staan" van De Dijk ... aquaangel: en ik dacht aan het nr
walking in my shoes van depeche mode..
xx - anne
Zelfverwijt kan pijn doen en lost niet altijd iets op. Heel confronterend gedicht, graag gelezen. aquaangel: het is als je zelf straffen zonder zweep
xx - SabineLuypaert
aiai met die laatste regel aquaangel: ai ai indeed xxx - vladimier
Ik volg anne ; graag gelezen aquaangel: mijn dank daarvoor - Thomas
pijnlijk mooi... aquaangel: xx - ivo
een kronkel uit de velen, en zeer mooi verteld, een sluier die oplicht en laat zien wie je echt bent, mooi hoor, jammer dat de mens vaak moet zijn wie hij niet is .. aquaangel: de rol des levens?
|