< terug
Altijd weer
niet meer,
spreekt mijn gedachte
verlangens naar jou uit
nooit meer,
sta ik stil bij de woorden
die jij voor me inlijstte
ergens weer,
verlang ik naar momenten
geprikkeld door de zon
de glans in je ogen
mijn mededogen
telkens weer,
balanceer ik op de rand
jouw afgrond zichtbaar
een ravijn vol vonken
en ik, ik laat me lonken
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Hoe onbegrijpelijk zijn vrouwen toch, nee zeggen en toch ja denken
Wilhelm aquaangel: haha - bragt
de bizarre 'aantrekkingskracht' van een man middelpuntzoekend verwoord aquaangel: ;) gelukt dus xx - bellehelene
mooie eindzin
xxxxxx aquaangel: :) - Jan_Stephorst
Gewoon helemaal erg goed geschreven. Sterke emotie voelbaar op papier gezet. aquaangel: leuk om te horen bedankt - Francesco
Voor "de woorden die je voor mij inlijste", zeer mooi beeld.
Hartelijk, Frank aquaangel: bedankt Frank xxx - copi
Ik val voor dezelfde zin als Francesco. Gr, copi aquaangel: :) xx - vladimier
Lap ; 't zijn weer de venten die het gedaan hebben! aquaangel: hhaha kunnnen soms niet zonder en niet met elkaar ;) - Mistaker
Prima gedicht!
Ik laat me lonken vind ik wel een beetje vreemde zin, ik zou denken lokken, of ik laat jou naar me lonken.
MG xxxx aquaangel: dichters zijn vreemd wist je dat nog niet
en ik al helemaal ;))) - teevee
Wa aquaangel: watte? - SabineLuypaert
diep, heel diep aquaangel: smile xx - muis
Steeds opnieuw duikel je mee:)
Een raar fenomeen...
groetjes aquaangel: wat een [slome] duikelaars zijn we soms ook he xx - lief
niet opgeven, Angelique,
liefs lief aquaangel: no, no xx - springie
herken het fenomeen van de afgrond :o)
knap aqua! x aquaangel: dank springie xx - lucky
ooo ik duizel ... aquaangel: ik vang je op
|