< terug
Graven
De angst van binnen
houdt het tussen
euforie en melancholie
voor gezien.
Ze probeert te lachen
door tranen heen.
Een weg gebaand
door vrienden
verloren aan kunst.
Nagelaten te schetsen
etsen ze door eeuwige
verbazing een gunst.
Ik troost me met
herinnering
aan lange avonden
nog steeds analyses
scheppend.
feedback van andere lezers- ivo
een bezigheid als anderen, maar wel eentje dat vertelt over 'eenzaamheid' ... een prachtig mooi beeld dat soms wel realiteit blijkt te zijn lief: kunst houdt je levend Ivo,
liefsxxx - stater
ik lees een ontwikkeling van angst naar eenzaamheid.. po?tisch heel bijzonder en aantrekkelijk verwoord..
groet, Eli Stater lief: wat overblijft zijn herinneringen aan goede vrienden, Eli
liefsxxx - SabineLuypaert
denk dat het niet beter verwoord lkan worden dan door stater:o lief: dankje Sabine
voor ffb
liefsxxx - fairy
"nog steeds analyses scheppend", dat is blijkbaar eigen aan een menselijk brein, we moeten altijd het hoe en waarom achterhalen, blijven piekeren hoe we het beter hadden gedaan, of anders en waar het 'fout' gelopen is. "Wat als..." is blijkbaar ??n van 's mens favorieten. En je blijft maar graven in je eigen gevoelens en gedachten...
Prachtig verwoord!
Wendy x lief: dankje voor het lezen en je compliment, Wendy
liefsxxx
|