|
< terug
Gevaarlijke contradictie
Dromend op de dijk
Kinderen spelen op het strand
Blijheid in mijn hart
Om ongekunsteld geluk.
Zie kinderen spelen
In oorlogsgebieden op T.V.
Angst in hun ogen
Voel schrik in hun spel.
Ik zie kinderen groeien
Vrede, luxe en welvaart
Geen besef van hun geluk
Die andere kinderen groeien
In oorlog en geweld
Ik lees haat op hun gezicht
(Heldergem-22 oktober 2007)
feedback van andere lezers- ivo
een beetje "te" vind ik persoonlijk ... de beklijving bleef uit .. voor mij althans Niet enkel de woorden, maar ook de emotie moet het gedicht kunnen volgen ..
Julien_Maleur: Dank je Ivo. De beklijving moet komen van de verbeelding van en het aanvoelen door de lezer. Bewust schetsmatig opgebouwd zodat de lezer zelf kan aanvullen met eigen emoties. Misschien komt dit niet helemaal over, misschien moet je het meerdere keren herlezen. Wie weet?
groeten
JM - Billie
De gedachte is prima - een gedicht waard - maar de verwoording is nogal proza?sch.... vind er weinig po?zie in....
Julien_Maleur: Je zult wel gelijk hebben, zeker. Mij werd geleerd : poëzie is je gevoelens laten spreken en je verstand (de rede dus) op nul zetten. Mooie definitie voor poëzie, maar hoe dan een stelling poneren?
groeten
JM - aquaangel
14 regels, het zou een sonnet kunnen zijn maar hierin heb je
je dan niet aan de regels gehouden
quote: Dank voor de appreciatie. Ik stel jouw waardering erg op prijs. Ik kocht jouw bundel "zinspelen" en jouw gedichten spreken me aan. Vandaar dat ik jouw reactie erg waardeer.
Het onderwerp is misschien wat triestig, maar elke dag worden we
geconfronteerd met de dood als gevolg van liefde, veel minder romantisch, nl. zelfmoord uit liefdesverdriet, moord en kindermoord omwille van afgewezen liefde en miskende liefde, en noem maar op.
groeten,
Julien
reply aqua:
Hey leuk om te horen dat je mijn zinspelen kocht....
bedankt worden we met de dood geconfronteerd,
onlangs verloor mijn 31jarige broertje het nog van kanker.
Bedankt en liefs xx
inderdaad
Julien_Maleur: Mijn medeleven met het verlies van je broertje. Laat het een troost zijn te weten dat hij van de pijn verlost is en nu misschien in een beter bestaan vertoeft.
Toch prettig eindejaar en hopelijk wordt je in 2008 van dergelijk verdriet gespaard.
Groetjes
Julien. - erinneke
het is nogal afstandelijk geschreven... ook zit er iets zeer bizars in : zie kinderen spelen in oorlogsgebieden op tv. Dit klinkt alsof oorlogsgebieden zich beperken tot een "fake" televisiewereld en dat lijkt mij wel heel verkeerd
Julien_Maleur: bizars? Natuurlijk zien we spelende kinderen in oorlogsgebieden op T.V., dagelijks bijna, en alleen op T.V. Immers, wij leven niet in die oorlogsgebieden maar hier in ons vredige en luxueuse leven. Zelfs een bezoekje aan die oorlogsgebieden zit er niet in, behalve voor sommigen die voor de UNO ter plaatse eens gaan zien of er een missie uitvoeren.
Spijtig dat dit misbegrepen werd. Ik moet er eens over nadenken. Dat de dagelijkse nieuwsberichten een bron van inspiratie kunnen zijn en diverse emoties kunnen doen opwellen wordt blijkbaar niet begrepen. Ik zal daar rekening moeten mee houden.
Groeten. - lucky
onze wereld is kleiner geworden door dat kijkkastje wat ellende weergeeft in 80 cm .l
en toch de beste wensen voor 2008
groetjes
Julien_Maleur: Idd zonder de TV zouden we minder direct geconfronteerd worden met alle verschrikkingen elders in de wereld. Omgekeerd ook zouden derde wereldlanden en de bevolking in oorlogsgebieden evenmin met onze Westerse welvaart, overvloed en verspilling, worden geconfronteerd.
Wat is de rode draad in mijn gedicht?
groeten
JM
groeten
JM
|
