|
< terug
de herinnering
jouw lach vertelt niet over vandaag of morgen
doch over dagen die reeds nacht kenden
in stilte van bekende herinnering
streel ik jouw humor met een traan
onze grappen waren intiem
voelen op heden nog inniger
door een gevoel van eenzijdigheid
enkel het aandenken spreekt
jouw dood kent de stilte
in diep gemis omarm ik liefde
met huilende warmte kijk ik naar toen
omarm één moment van uniciteit
koester opnieuw
verdriet valt
doordat het zijn zo dierbaar was
feedback van andere lezers- otiske
Liesje dat heb je heel knap neergezet, ik heb het graag gelezen, groetjes.
Liesje: Bedankt Otiske!!! - jacqueline
Ik begrijp je gevoel ,tegen de dood ben je onmachtig, zelfs als de realiteit diegene wegneemt uit je leven waar je een deel van je leven hebt mee doorgebracht blijven de herinneringen leven. xxx
Liesje: zo is het - jammer genoeg - inderdaad, Jacqueline! Mijn levenspartner is overleden op 15 oktober 2007. Hoewel ik mijn leven alleen terug wat op pootjes krijg, zijn er toch van die onverwachtse momenten dat het gemis heel erg sterk is. De liefde is niet dood, denk ik dan en het gemis toont alleen hoe sterk de liefde wel aanwezig was! Bedankt voor de erkennende feedback! Knuffel, Lies - Magdalena
Ik ben naar je leeftijd gaan kijken. Ik erken je gemis, de kracht van je liefde. Mijn hart gloeit. Van herkenning én wrok. Omdat ik mijn liefde even sterk acht. Maar ze kreeg de erkenning niet van de Dood en mijn levende liefde werd voetje gelapt door het aureool van een Dode.
Wil jou geen pijn doen.
Liesje: Lieve Magdalena, je doet me geen pijn hoor.... je troost me door de erkenning van mijn gemis en mijn liefde... Veel liefs, Liesje - Francis
Heel zwaar geschreven, dus hoop ik dat het je iets verlicht
liefs Francis
Liesje: ergens wel Francis... het was precies een heel zware nacht die me plots overviel... bedankt voor liefs! Warme knuffel terug! - lief
diepe trieste woorden die een onbeschrijfelijke pijn beschrijven...
liefsxxx
Liesje: jammer genoeg wel... - eisenik
beetje vreemde kronkels die noga gefabriceerd aandoen
ik mis wat taalgevoel en inherente logica
zit wel veel emotie in
Liesje: het is ook de emotie die ik liet spreken...
de rest verdween op de achtergrond...
bedankt, Lies - fairy
Lap die regels aan je laars. Als de emotie spreekt, is logica soms ver zoek, laat maar kronkelen die boel.
Ik kreeg er een beklemmend en angstig gevoel van: als het zo ver is, dan kan je de dood niet te snel af zijn. Machteloosheid springt uit je gedicht. Liesje, ik heb enorm veel bewondering voor je, ik mag er niet aan denken dat Olivier of mij ooit iets zou overkomen...
Veel sterkte!
Wendy x
Liesje: Bedankt Wendy, jouw lieve woorden betekenen veel voor me momenteel! - Lucky
intens en ontroerend
Liesje: Dank je Lucky!!!
|
