< terug
Duistere diepten
duistere diepten
van binnen heerst de verte
de donkerste hoek
die me raadsels baart
'k voel me veilig, bekend
als zon mij overschijnt
mensen schaterlachen
klaterhelder het water
alles om mij heen
opwekkend gekleurd
laat wolken
mij niet overschaduwen
meesleuren
naar onvermoede diepten
liever blijf ik nabij
lach oppervlakkig mee
feedback van andere lezers- alie_jankind
Ja, pas op bij het diepe ...
hartelijke groet lin: De diepere zin van dit gedicht? ;-) gr, lin - otiske
Heel goed gedaan en graag gelezen, groetjes. lin: Dank je wel Frank, gr lin - fairy
Ik mis een beetje diepte in je gedicht, het is bijna even oppervlakkig als je houding tegenover de buitenwereld. Ook het duistere vind ik niet meteen terug in je gedicht...
Toch mooi verwoord, de valkuil van een naderende depressie.
Wendy x lin: Wendy, ik vrees dat ik je reactie niet helemaal begrijp. Blijkbaar hebben wij verschillende ideeën over wat diepte is en wat oppervlakkigheid is. Wil je me hierover eens mailen? Het duistere straalt uit het hele gedicht, en die diepte, die valkuil verwoord je prima. Bedankt dat je de moeite nam om dit gedicht te doorgronden, dat waardeer ik enorm, gr lin - bragt
raak de duistere diepten gekoesterd en er zich in verscholen lin: Blij dat je "in" het gedicht wist te duiken om deze interpretatie neer te zetten. Dank je wel! Gr, lin - lucky
het sluimert voor mij aan de oppervlakte waarbij je behoedzaam om die strik manoeuvreert lin: Ik voel bij iedereen een andere reactie op dit gedicht. Zo zie je maar weer dat de lezer er zijn eigen interpretatie aan kan geven en zo hoort het ook
Dank je wel Lucky! Gr, lin
|