naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

dat hij nooit wegga zonder weer te keren

door Vansion

Wuift zacht het gras
op zijn zo drassig eiland
alsof hij uitgelaten was.

Wenkt ver de trein
van kleine vreemdheid
gelijk bijna ontmanteld zijn.

Vaart onheilspellend angst
de kwetsbaarheid voorbij.
Onschuld duurt toch het langst.

Vrouw, ziedaar je zoon.
Hoe roekeloos
strekt zich je luwte uit.
Bewaar wat je ooit koos.
En koos wat je zo gaaf bewaarde
voorzichtig in je warme gaarde.
Vertrouw dat ook wat broos
is, leven mag voor goed.

En wijk schroomvol en vast
enkel en tast
wat al dat tere rillen van je rug
tot in je arme kalme leden
een eind weegs nog beduiden moet.

Dat hij nooit wegga zonder weer te keren.

feedback van andere lezers

• nino_de_pino
  bijzonder, bijna weergaloos.
  Koos wat een prachtig woord, hier, tussen twee mensen.
  Groeten van nino.
  Vansion: koos wit kies bruin ... kriebel je kruin ...
• geertje
  MOOI Vansion
  deze kant van jou kende ik nog niet...
  het smaakt naar "nog"...
  groetjes
• stella
  Mijn complimenten....
  
  groetjes xxx Stella
  Vansion: hé ... daar is de ochtendster ...