Volg ons op facebook
|
< terug
voortdurend rimpelen
onzichtbaar en toch lijfelijk aanwezig
rond elke vierkante centimeter
laat je sporen na
maar steeds blijf ik in het ongewisse
met één oogopslag
probeer ik te ontdekken
hoeveel jaarringen mijn stam tellen zal
telkens helaas, vergeefs
met behulp van spiegels
sta jij voor mij, dan ik weer tegenover jou
maar ook dan louter een vage impressie
vanwaar de drang te willen weten
een levensloop waarvan niemand gespaard
is het de diep verborgen wens in mij
eindeloos te kunnen ademen
of juist de woelige gedachte te ervaren
voelen wat loslaten met me doet
als ik wederom aan hen denken moet
feedback van andere lezers- yellow
Ik weet niet over wat dit juist gaat, vind het wel mooi, ik lees angst voor de dood en het ouder worden
en ergens lees ik ook de problemen van oorlog.
(mogelijk midden-Oosten)
je bent onrustig...
ik zal misschien fout zitten
groet,
Marc jamal: het Midden-Oosten lag toen nog niet zo zwaar op mijn maag
maar het eerste, angst voor de dood en het ouder worden, daar laat je je kracht van het lezen/begrijpen goed zien Marc. en ja, ook daar heb je meer dan gelijk, ik was in die periode nogal onrustig.... ik ben niet echt bang voor de dood of rimpels, integendeel. het is juist de boodschap te genieten van elke dag
intens je omgeving op te snuiven waarin je wil vertoeven
en als ik bij mijn gezinnetje ben dan komt het 'loslaten' soms even loeren.....in welke betekenis dan ook.
dank je, je bent een bijzonder man Marc (echt, je begrijpt) - b_engel
Komt opnieuw van diep lijkt mij...
Eindeloos ademen… ik denk niet dat dat iets is dat een mens echt wil. Absoluut niet. Mensen die denken dat ze eeuwig te leven hebben… dat is een zware problematiek (en die lopen niet meer vrij rond). Ik zou absoluut niet in hun schoenen willen staan. Het lijkt me een straf.
Loslaten, wat dat doet, voelen, ervaren… die confrontaties zijn niet gemakkelijk.
Met spiegels komen we niet vaak verder. Kijken naar binnen met de ogen dicht geeft meer resultaat; zo ervaar ik het toch.
Liefs
jamal: kijken naar binnen met de ogen dicht, mooi Dominique
zo ervaar ik het ook, dan vooral de laatste vijf jaar.
en net zoals ik Marc (Yellow) vertelde, ja, het loslaten zit hierin
sterk vervat... wat niet vanzelfsprekend is.
maar daarom geniet ik zo intens van het leven, elke dag.
al stormt het, mijn hart straalt een licht uit dat niet te doven is...
xx - teevee
Het verleden drukt
zeker en warempel
op elk van ons
een harde stempel jamal: geen ontkomen aan teevee, dat is waar.
dank je - fairy
Onderga, leef in het hier en nu. Ondanks het verleden je maakt tot wie je nu bent, is het voorbij en de toekomst is nooit zeker.
Innerlijke rust vinden is niet eenvoudig en ook niet altijd permanent aanwezig eens je het hebt gevonden.
Woelige waters kennen rimpelingen, maar op windstille dagen komen ze tot rust.
Ik had ook dezelfde indruk als Marc: gaat het deels over de gesneuvelden van een onzinnige oorlog, misschien?
Wendy x jamal: woelige waters kennen rimpelingen, vind ik een schitterende omschrijving van wat me even in zijn greep had. de onrust zoals Marc terecht aanvoelde. ik leef sterk in het hier en nu Wendy.
en is niet alleen ondanks maar juist ook dankzij het verleden
dat ik ben geworden wie ik altijd wilde zijn en in dat verlengstuk kijk ik al uit naar wat de toekomst in zich draagt.....
zie mijn reactie op Marc voor eventueel meer info.
dank je
xxx
|