naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Nooit eerder

door eric

Een laatste kus
op lippen die niet langer
bewogen maar koudgekleurd
hun glimlach verloren.

Nooit eerder was de hemel zo blauw;
we verzamelden beloftes en droomden
in het naakte zand
van duizend en een orgasmen. We telden de korrels
van ons verlangen en lieten de tijd
door onze vingers glippen. De nacht
was ons bed; nooit eerder was de ochtend
verder verwijderd - nooit eerder de hemel zo blauw.

Er zal wel altijd iemand met opgetrokken schouders
de sprokkels verwijderen, het zand gladstrijken en
de deur achter zich sluiten;
uiteraard is verdergaan belangrijker dan ooit.

© eric

feedback van andere lezers

• GoNo2
  Mooi!
• ivo
  keihard mooi, z and = zand?
  
  
• ppe
  beeldig mooi
  
• Zingendevleugel
  zeer schoon deze bloem van een gedicht
• Peerke
  Mooie dicht. Goed beeldend.
  Beetje jammer van die laatste zin, dat beschrijf je eigenlijk al heel mooi daarvoor.
• tessy
  Prachtig