|
< terug
naar de opvang
vandaag gaan werken
raap nog wat
spulletjes bij elkaar
onze pracht
gaat naar de opvang
wringend gerust
vreemden gaan nu zorgen
voor wat in ons is gegroeid
ons dichtste wezen
gelegd in een andere hand
mensenkinderen
ik ben vandaag gaan werken
heb ons pasgeboren kind
al geleerd
dat het zonder ons
ook kan
feedback van andere lezers- Zingendevleugel
een jonge vader?
een pas geboren kind al geleerd dat het zonder de ouders kan? hoe weet je dat?
De ouder kan zonder kind, want de hoge lasten moeten betaald worden
het kind is van de rekening
nee een kind heeft de eerste jaren de ouders nodig, in noot is naaste familie een oplossing, verder moet je nooit je rijkste bezit aan een ander toevertrouwen
maar ja de hypotheek
ivo: hahaha, neen hoor, ik schrijf weinig auto-bio, ik lees en zie veel en wat me raakt daar schrijf ik over .. - alie_jankind
mooi van sfeer!
groeten
ivo: bedankt Alie - Peerke
dat het soms zonder ons
moet
Of is dat een optie, Ivo? De jouwe is íets te zijig, in mijn beleving, alsof vader weg gaat om het kind iets te leren, maar in feite laat de vader het kind een beetje in de steek... Toch?
Graag gelezen hoor!
ivo: ik geloof niet dat het kind in de steek wordt gelaten, dit zou onrecht zijn voor de mensen in de kinderopvang, het is wel zo dat de zorg wordt overgelaten aan 'anderen' en dat kan voor sommige ouders prikken ... thats life zou Frank Sinatra zingen . - Liesje
spulletjes bij elkaar (niet bijelkaar)
mooie herkenbaarheid Ivo!
ivo: bedankt Liesje - koyaanisqatsi
Dat worden "snotvallingen" à volonté de eerste weken... :-) - secret
och ik weet nog toen ik mijn dochter naar deopvang bracht met twee jaar
wat een shit gevoel omdat ik zo nodig onder de mensen wilde zijn omdat mijn wereldje te klein werd.
maar nu toch thuis als mijn kleine van school afkomt dan maar wat minder
liefs
ivo: bedankt ... - jan
nu nog een opvang voor die gestreste ouders regelen...
ivo: idd - jamal
die eerste dag toen ik ons zoontje wegbracht, echt Ivo, hij, Malik, brulde als een gek en die ogen schreeuwden zijn verlatingsangst en scheurden mij helemaal open. ik sprong, samen met mijn vrouw Denise, onze auto in en drukte met ingehouden adem en waterrode ogen het nummer in van mijn moeder en ik zei haar: `nu begrijp ik pas het gevoel van ouderzijn`
de onlosmakelijke band en de voor altijd brandende zorg-lamp van zodra
je eigen vlees en bloed in `handen van de maatschappij` valt.
gelukkig, en liefst nog voor zo lang mogelijk, hoop ik steeds tijdelijk....
ik dank je voor het oproepen van die emotie,
trotse en soms bezorgde vader
ivo: hahaha, bedankt Jamal - b_engel
hier heb je ook sterke emoties opgeroepen ivo!
ivo: bedankt Bengeltje - Klaver4
trekt een beetje op mijn jeugdtrauma van vroeger...; maar dan bezien vanuit het oogpunt van het kind hé
haha
:o)
sterk ingeleefd in de ouders!
grtz
klaver4
ivo: bedankt Klaver
|
