naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

meimiskraamsel

door ingelien

op ons tuinpad
onder de bomen
vond ik een rest,
een klein hoopje dood

dit leven is niet
tot ontplooiing gekomen
in het nest
uit moeders schoot

met lichte afschuw
neem ik een kijkje
bij het kale blauw-
geaderde lijkje

vertwijfeld tuur ik
tussen de bladeren omhoog
speurend naar een troosteloos
vogelouderoog

er is niets dan leegte
buiten het spelen van de wind

'k vraag me af of
ze nog zullen komen

ik mompel ietwat ontdaan:
wat nu- het is toch jullie kind
op ons tuinpad
onder de bomen

feedback van andere lezers

• hettie35
  Zo ontroerend beeldend, schitterend,
  groetjes Hettie
  ingelien: dankjewel, lieve Hettie.
  het raakte me echt.
  groetekens,
• killea
  very moving poem Inge
  xx
  j
  ingelien: nogal he ?
  dank dat je even mee 'sidderde',
  lieve groet
• silvia
  het is weer de periode van de dode vogeltjes en de kapotte eitjes hé. Ik zag er ook al een paar en vind het ook telkens zo jammer van dat leven dat geen kans gekregen heeft
  ingelien: dat grijpt altijd weer aan,
  dat iets niet aan de bedoeling heeft beantwoord,
  dank en lieve groet,
• manono
  Zo een hoopje doet altijd iets, hé. Je staat er toch bij stil.
  
  Mooi, Ingelien!
  ingelien: of je wilt of niet,
  je kunt er niet om heen,
  dank en lieve groet,
• tessy
  Ocharme, wij hebben hier veel jonge vogeltjes die tegen de terras ramen vliegen en dan even buiten westen liggen, ook al hebben we er van die zwaluw en kleurrijke vogel stickers opgeplakt.
  ingelien: zijn dus met recht 'blinde vinken' .....grinz!
  dank en lieve groet,