naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

de laatste weerwolf

door Vlinderman

in de verstilde nacht
weerklinkt hij eenzaam maar
woedend op de volle maan
die hem peinzend aanstaart

draait hij rusteloos rond
die vreemde bonte staart
af en toe bevestigend hoe
speciaal hij wel niet is

meer nog voelt hij verdriet
onbestemde klauwen in zijn ziel
de laatste van zijn fiere soort
zo eeuwig is alles ook weer niet

feedback van andere lezers

• commissarisV
  '...hoe speciaal hij wel niet is'. Deze contradictie begrijp ik niet goed, of zie ik de onderliggende bedoeling niet, Frans? Mooi gedicht overigens. Die onbestemde klauwen vind ik grandioos.
  Vlinderman: Mijn bedoeling was dat hij inderdaad bijzonder is, maar niemand, ook hijzelf niet, beseft dat. Hoop dat ik er nu wat mee verduidelijkt heb, al lijk ik enkel mijn woorden herhaald te hebben...
  
  groet, Frans V.