< terug
oeverloze mens
wij zijn dwergen
die aan het grootse appeleren
wij banen ons een weg
vanuit een stoel
waar we onze dromen projecteren
wij hinkelen achter
op onze hoogtechnologische benen
wijzend naar de buitenmenselijke einder
vol epossen van vuurstenen tot androïden
ooit bemannen wij de regenmakerlasers
van op onze droomeilanden
ons ozonrijk boven de wolken
manna strooiend over de hoofden
en verder weg, zover weg
tot al het snedige stukvalt
op de barre huid van verdriet en geluk
want het mens zijn kent geen maten of kwadrateren
feedback van andere lezers- elze
met een schitterende eindzin, JA DE MENS IS OEVERLOOS // drebddronefish: Dank je wel elze met je instemming
groetjes nog - Dora
de mens is over zijn eigen eindpunt heen gestegen drebddronefish: We hebben het einde nog niet gezien vrees ik, of we hebben net niet te vrezen, ja, ik denk dat het daar op neerkomt.
groetjes - alie_jankind
het lijkt of er geen grenzen meer zijn ...
ik zou wat kleine woordjes schrappen bv 1e en 2e strofe onze
groet drebddronefish: Ik denk altijd dat wanneer de maatschappij met het gevoel leeft dat er geen grenzen meer zijn er iets op staat te gebeuren, maar achteraf blijkt altijd weer dat het aanpassingsvermogen van de mens fenomenaal is.
Dank je wel voor de lezing
groetjes - tessy
En daar tussen vergeet de mens te leven, of beter gezegd een leven te leiden.. drebddronefish: Soms ja, maar soms is het genoeg als invulling, zoals het dichten.
groetjes - aniram
mensen of goden? Heel mooi!
Michel
|