naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Stilzwijgend

door lin

zwijgende mensen reizen hele afstanden
daaraan herken ik zijn blik
zijn handen ooit zo groot
dat ik uit voorzorg wegschoot

nu kramprimpelig klein en greepvergroeid
zijn ogen zoeken het porselein omrande lijstje
waarop de zon nu een schaduw werpt
hem van haar scheidt

verward zijn ingekeerde blik
loop ik naar het portret
dat zo, nee niet zo
ja zo, moet staan

ik fluister haar naam
waardoor ook zij zwijgzaam
erbij is

feedback van andere lezers

• danvoieanne
  Gevoelig geschreven Lin mooi.
  lin: Dankjewel!
• andremoortgat
  Stilte uit een ver verleden
  Ingebed in portret
  Dat alleen zwijgt als
  het goed staat.
  lin: Dank voor je fijne reactie André, gr Lin
• pieter
  Lin,
  
  Zoals, bijna, gewoonlijk een goede čn mooie woordkeus.
  Herkenbaar en beeldend. Maar ja, ik ben dan ook een fan van je werk.
  (Gek is dat. Als licht-slechthorende hoor ik toch altijd jouw fluisteren.)
  
  Vriendelijke groet,
  Pieter.
  lin: Dat lijkt me sterk Pieter, dat je mij kunt horen fluisteren! Ik las het echt hardop voor ;) Maar wat een fijne feedback geef je weer. Bedankt, Lin
• CHRIS
  mij gedacht zombies op de trein van acht uur ;;;;of zooooo
  lin: haha. dat is het leuke aan een gedicht. iedereen leest er wat anders in! bedankt, gr Lin

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 7

Uitstekend: 3 stem(men), 75%
Goed: 1 stem(men), 25%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 4 stem(men)