|
< terug
In de hoek schuilt een schaduw; ik
gebukt ga ik door de schaduw van mijn ziel
eenzaamheid zichtbaar in verloren ogen
alleszeggend het stilzwijgen van mijn
gestifte lippen, pronk ik rood
hoereer wulps de vormen van vrouw zijn
waar ik eenzaam in verlegenheid figureer
verlies ik stil alles wat ik trots was,
ik, vamp in eigen ondergang
staar nietszeggend een ruimte in
wie toekomst heet, smaakt bloed mij
in de mond, klik ik hakken op kasseien
maakt elke stap mij doodsbang
achtervolg ik het verleden
schreeuwt een kleine blonde prinses
smeek om hulp voor het meisje
hoor mij gillen, ze was immers nog maar zes
feedback van andere lezers- geertje
achtervolg ik het verleden
schreeuwt een kleine blonde prinses
smeek om hulp voor het meisje
hoor mij gillen, ze was immers nog maar zes
....
aquaangel: ja.....zelfs ik moet dan weer slikken
alsof het niet om mij gaat..
gek hoe je jezelf ook voor de gek kunt houden
maar affijn....soms richt ik mijn blik in een verleden
dat bij mij hoort...
werkt soms wel therapeutisch moet ik zeggen
..............
bedankt - commissarisV
Maar ook een beetje eng... goed geschreven!
aquaangel: eng?
nee dat niet....
bitter
dat wel
x - Ghislaine
Een blik over de schouder.
aquaangel: precies
dankje - VickyLievens
ik heb er geen woorden voor...
triestig, donker, maar mooi geschreven, je hebt een mooi en groot inlevingsvermogen als dit niet autobio is...
Subliem neergepened
aquaangel: het is wel zeker autobio, misschien daardoor voelbaar overgebracht
dankje - kronos
die pijngrens...remember !
vraagje : toen je wat ouder werd droeg je toen ook van dat knalrood krakend plastic met dito laarsjes ? is een tijdje mode geweest toch ?
aquaangel: ik van '68 en ja plastic ruikt ook zo lekker.......
zit nu met pup op schoot dus typt terrible....
|
