< terug
lost
dingen geraken altijd uit balans
voor ze in vernieling vallen
als fruit dat te zwaar doorhangt
onder het eigen rottende gewicht
waarin een lang verleden verhaal
van bloesem gist
te laat om pracht of smaak te plukken
met enige grond van bestaan
onze aard om in te vergaan
feedback van andere lezers- dichtduvel
Nogal zwaarwichtig, maar zeker mooi gesteld - Lia
en zo houd je een zekere balans ... - Ghislaine
De balans in evenwicht. - fenk
zeer vloeiend en nergens haperend schrijfsel, en dus met plezier gelezen - Vansion
geen feedbacklust vandaag - wel associatiegoesting - raakpunten ontdekt ... kijk maar!
TE KLEIN
In geheimenis opgebaard
kleeft mijn ziel
in flarden nog
aan mijn ontwaarde woorden.
Verboden vruchtvlees
in een klooster achter slot
ontbindt maar traag
en gist.
Mensen kruipen
onverschillig in hun hol
om te vergeten.
Hun masker van beproefde deugd
vernielt de mooie lijnen
van hun waar gelaat
bedekt het en versmelt ermee
tot nooit meer heelbaar, over.
In elke overrijpe vrucht
leest pit als zaad bijeen
en zoekt naar aarde.
Alleen de angst
verlamt belofte
op nieuw en ongeschonden leven.
Oog in oog met eeuwig
zijn we veel liever sterfelijk, te klein.
- teevee
Maar eenmaal de rotte appel op de grond
richt zich de tak een trapje hoger - eenhoorn
heel mooi geschreven
|