writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

38 Carpe Diem in Mineur

door GoNo2


Elise zat huilend, met haar hoofd tegen haar opgetrokken knieën. Ze durfde niet te kijken naar Jean, die met de bebloedde kandelaar nog steeds boven Rex gebukt stond, klaar om toe te slaan. Rex was buiten bewustzijn en lag er als een dode bij. Verdomme, dacht Jean de la Tour, ik heb hem vermoord. Niet panikeren, rustig ademen en proberen na te denken. Elise was nog steeds aan het huilen, hartverscheurend alsof ze nu pas besefte wat er gaande was. Jean ging op de rand van het bed zitten, nadenkend over wat hem te doen stond, nu hij z'n kalmte teruggevonden had. Ze zaten in nesten, zoveel was duidelijk. Z'n oog viel op de pocketcamera, die op het bed gevallen was. Was deze man een privé-detective, gestuurd om hem te bespioneren? Hij nam de camera, opende hem en trok het rolletje er uit. Hij hield het rolletje tegen het licht van de schemerlamp. Er stonden geen foto's op. Een zucht van opluchting ontnapte hem. Hij keek naar Elise, legde z'n arm om haar schouders.
" Elise, we moeten maken dat we hier weg zijn, misschien heeft die kerel wel handlangers, kom, kleed je aan en probeer er zo gewoon mogelijk uit zien."
" Jean, ik ben bang.."snikte ze.
" Je hoeft niet bang te zijn, ik ben er toch?"
" Is hij........dood?"
" 'k Weet het niet en 't kan me ook weinig schelen."
" Wat gaan we doen, wat gaan we doen?"
" Zo rap mogelijk onze biezen pakken en naar Brussel rijden, naar de Franse ambassade, daar zijn we veilig."
Elise vermande zich, stond op en liep als een robot naar de badkamer. Jean zat zich af te vragen wat de bedoeling was van gans deze affaire. Het leek wel een complot en zo ja, wie zat hier achter? Zorgen voor later, besloot hij wijselijk. Hij zwaaide z'n lange benen naar de linkerhelft van het bed en voelde in de zakken van Rex. Niets, geen portefeuille, geen aanwijzingen wie die man was. Er moest toch ergens een aanknopingspunt zijn? Hij voelde in de rechterzak van de jas en haalde een sleutel boven water met nummer 11. Dat is de kamer hiernaast. Er begon een plannetje te rijpen.
" Elise, ben je klaar, ik heb je hulp nodig.."
Elise was klaar, er was niets meer te zien van de doorstane emoties, ze zag er beeldig uit. Jean kon het niet laten en ging op haar toe. Hij kuste haar zachtjes op haar lippen. " Je t'aime"prevelde hij. Wat een moment om haar z'n liefde te verklaren.
" Elise, we moeten die kerel in z'n kamer gaan leggen, in de badkamer, zo lijkt het dat hij uitgegleden en tegen de rand van de badkuip terechtgekomen is."
Hij toonde haar de sleutel van kamer 11. Elise hielp hem, zonder een woord te zeggen. Jean opende voorzichtig de deur en keek of er niemand te bespeuren viel in de gang. De kust was vrij. Rex hing er bij als een zak aardappelen. De deur bleek niet op slot te zijn, eigenaardig, vond Jean. Zou er hier soms een aanwijzing zijn?
" Elise, ga op de uitkijk staan, in geval er iemand moest langskomen, dan klop je op deur hé?"
Jean legde met veel sleuren en duwen het levenloze lichaam in een zodanige positie dat het een ongeval leek. Hij vergat zelfs niet om bloed op de rand van de kuip aan te brengen. Hij keek eens rond en was tevreden over het geleverde werk. Nu nog alles opkuisen in z'n eigen kamer en niemand die hen ooit zou kunnen verdenken.
De kleerkast stond op een kier en trok z'n aandacht. Waar een kleerkast is, zijn waarschijnlijk ook koffers. En in een koffer kon hij iets vinden dat hem op weg zou helpen om dit alles te verklaren.
Er werd op de deur geklopt, kort en hevig. Jean schrok en deed de deur open op .
" Jean, de lift komt naar omhoog."
de lift kwam inderdaad naar omhoog en stopte op hun verdiep. Jean sloot de deur en trok Elise met zich mee naar z'n kamer. Ze hijgden allebei, Jean keek door de kier, zag dat het traliewerk van deur opzijgeschoven werd.
Uit de lift stapte......

©GoNo

 

feedback van andere lezers

  • tessy
    Zo spannend zeg, niet te lang wachten met het vervolg aub.
    GoNo2: Bedankt omdat u zo trouw m'n verhaal volgt....
  • jack
    De kleerkast TROK zijn aandacht, geloof ik! :)
    GoNo2: Shame on me ! Is reeds verbeterd hé !
  • killea
    more please!
    xx
    j
    GoNo2: Van wat?
  • Mistaker
    Oei spannend!

    Groet,
    Greta
    GoNo2: Ja hé?
  • henny
    Als je een rolletje uit een camara trekt is het overbelicht en staat er niets meer op. Dus dat stukje even aanpassen.

    Verder weer een heel goed en spannend deel!
    GoNo2: Wat moet ik aanpassen? Er staat duidelijk, er stonden geen foto's op....
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .