Volg ons op facebook
|
< terug
Fout behang (aflevering honderdvijfentwintig)
"Johan zal het je niet makkelijk maken," merkte burgemeester Polleunis op. "Hij wil een nazaat en in jou heeft hij blijkbaar de ideale moeder gevonden. Heeft hij je nooit verteld waarom hij uitgerekend jou heeft uitgekozen?"
"Hij wilde iemand met een beetje niveau, heeft 'ie me een keer verteld. Ik wist wie de Pavel en Porfiri waren naar wie hij zijn katjes had vernoemd en dat gaf de doorslag geloof ik. En ik was dom genoeg om in zijn mooie verhaaltjes te trappen, dat ook. Eigenlijk is hij niks meer dan een lowlife loverboytje en ik een simpel slachtoffer."
De burgemeester grinnikte. Hij had een wat vreemde grinnik, nogal kinderlijk. Dat vond ik wel sympathiek, zo'n geluid dat je niet van een man op leeftijd verwachtte.
"Je echtgenoot heeft handig misbruik gemaakt van de situatie als ik het zo hoor, dat is wel echt iets voor loverboys. Na het overlijden van Renetta heb ik ook domme dingen gedaan hoor, dat is toch heel menselijk? Mijn tweede huwelijk was trouwens ook niet direct een meesterzet…"
Ik dronk mijn glas leeg. Was Flor Polleunis nu bezig met een zeer langdradig huwelijksaanzoek? Dat werd dan de eerste keer dat ik zoiets meemaakte, want Johan had me plompverloren verteld dat we gingen trouwen. Ten huwelijk gevraagd worden door een getrouwde man terwijl ik zelf ook nog getrouwd was, leek me trouwens ook niet bepaald doorsnee. Ach, mijn hele leven was al jarenlang één grote soapserie dus dit kon er ook nog wel bij.
"Soms denk ik erover om helemaal opnieuw te beginnen, weet je dat," vervolgde mijn gastheer zijn verhaal. "Een baan hoeft niet meer, ik kan met vervroegd pensioen, maar een nieuwe vrouw en een andere woonplaats zou ik best willen. Kinderen misschien ook wel, ik vind het echt spijtig dat ik er geen heb. Oude vaders zijn heel normaal tegenwoordig; Wilfried Martens was jaren ouder dan ik toen hij vader werd van een tweeling. Ik zou graag huisman willen worden, gewoon gezellig voor de kinderen zorgen en ze opwachten met een kopje thee. Hoewel ze misschien helemaal niet zitten te wachten op een pa die met ze wil praten als ze thuiskomen, ik wilde zelf altijd rust als ik uit school kwam."
"Ik ook hoor. Maar als de kinderen dat willen, dan zorg je toch gewoon dat je aan het schilderen bent als ze uit school komen? Dan komen ze wel naar je toe als ze iets te vertellen hebben."
Polleunis keek me aan op een manier die ik als 'speciaal' interpreteerde. Dat kan natuurlijk ook de invloed van mijn eerste borrel sinds tijden zijn geweest.
"Anthony Quinn was de tachtig al gepasseerd toen hij z'n zoveelste kind kreeg," merkte ik op. Ik zei maar wat; inmiddels voelde ik me niet meer zo op mijn gemak omdat ik geen idee had waar de burgemeester heen wilde met zijn verhaal. Draaide het echt uit op een huwelijksaanzoek en zo ja, wat zou mijn antwoord daarop dan zijn? Of zat hij er gewoon wat op los te praten?
"Zou jij opnieuw in een bibliotheek wilen werken, of heb je inmiddels behoefte aan een carrièremove? Weet je, het onderwijs lijkt me wel wat voor jou. De dochter van een vriend van me heeft in deeltijd de opeiding voor onderwijzeres gedaan en werkt nu met veel plezier op een basisschool waar ze een kleutergroep draait. Dat zie ik jou ook wel doen."
Dat was nog eens een verrassende wending! Inmiddels had ik behoefte aan nog een borrel, liefst iets sterkers dan die baco. Polleunis zag me blijkbaar begerig naar mijn lege glas staren want hij vulde het onmiddellijk. Daar zat ik dan weer met dat kinderachtige drankje.
Bij het woord 'kleuters' dacht ik aan ruzies in de huishoek, aan zonnige dagen in de zandbak en geknoei met klei en papier maché. Ik verafschuwde dat smerige gedoe met behangerslijm, maar misschien werd dat inmiddels wel helemaal niet meer gedaan op scholen.
"Op bibliotheken ben ik compleet uitgekeken, om erin te werken bedoel ik."
"Weet je Jenny,…" zei de burgemeester terwijl hij de whiskyfles vastgreep, "ik wil je wat zeggen al is het in de gegeven omstandigheden een wat vreemde vraag…"
Ik ben van nature al niet iemand die iets snel vreemd vindt, maar de laatste jaren was ik het normale compleet ontwend. Deze vraag zou me dus ook vast niet van mijn stoel doen vallen.
Florus André Polleunis, die van zijn naam ooit het anagram Louis René Ruslandplof had gemaakt, schonk zich eerst nog een whisky in.
feedback van andere lezers- KapiteinSeBBos
amai, dat je dat zo blijft schrijven, al zoveel afleveringen :-)
dikke knuffels,
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Mistaker: Ik moet er natuurlijk ooit een gepast einde aan maken maar voorlopig vind ik het schrijven nog veel te leuk om te stoppen.
Bedankt voor het lezen en reageren weer kapitein!
xxxxxxxx - Ghislaine
Ik blijf dit met spanning volgen.
Mistaker: Ben ik blij om Ghislaine, ik schrijf lekker door!
Groet,
Greta - tessy
doen hoor, lekker doorschrijven want ik volg ook nog steeds met graagte.
Mistaker: Ga ik zeker doen Tessy, het volgende deel komt z.s.m!
Groet,
Greta - jan
hoe ouder hoe gekker Greta!
grtzzz
Mistaker: Helemaal waar Jan, ik ken voorbeelden genoeg!
Groet,
Greta - miepe
a bon? rap de rest gaan lezen dan!
(en rap moet ik zijn zie ik want jij bent het ook)
Mistaker: Ik kán wel eens snel zijn Miepe ;-)
G x - Mephistopheles
Eventjes afwezig geweest na een nogal heftig festivalweekendje.
Goed deel weer, en ga maar voor die Polleunis, die klinkt heel wat beter dan dat andere stuk ....
Gr.
Mistaker: Alles beter lijkt me!
Ik vroeg me al af, waar is Meph?
Groet,
Greta - sproet
terug wat aan bijlezen...blijft boeien!
ga nu naar het volgende.
liefs, trees
Mistaker: Bedankt Trees!
Liefs,
Greta
|
