|
< terug
Kinderverhaaltje. Naomi gaat op pad
Al huppelend was Naomi op weg door het bos. Het was geen eng of donker bos, maar een bos vol met kleurige wilde bloemen. Daarom was zij ook helemaal niet bang, ze wist waar de konijntjes hun holletjes hadden
en de vogeltjes hun nestjes waar ze hun eitjes in uitbroeden. Eens toen er een nestje uit een boom was gevallen had ze het opgepakt om terug in de boom te zetten. Toen had ze ook gezien hoe mooi het was gemaakt van allemaal kleine takjes en veertjes en ook stukjes mos. Ja ze had het gezien en er zaten ook drie kleine eitjes in, groen gespikkeld. Het moedervogeltje had angstig
op een takje zitten tjilpen en vloog direcht naar haar nestje toen het weer in de boom stond.
Zachtjes begon ze toen te fluiten, alsof ze het meisje wilde bedanken voor haar hulp.
Naomi had er stilletjes naar staan luisteren zo mooi vond ze het. Ze wist dat als je lief voor de dieren bent dat ze ook aardig vinden. Ze bedankte het vogeltje voor zijn mooie serenade en liep
verder het bospad af. Opeens hoorde ze het ritselen in de bomen en weer bleef ze stil staan en keek omhoog. Daar zag ze twee eekhoorntjes aan het spelen in de bomen. Wat vond ze die
staartjes toch mooi het leken net grote pluimen en de roestbruine kleuren waren goed te zien.
Haar opa had haar verteld dat ze die kleuren hadden om zich te beschermen voor hun vijanden,
hun kleuren vielen niet al te veel op tussen de bladeren van de bomen. Nog even stond ze te kijken en liep toen maar weer door. Ze was onderweg naar de boerderij die aan de andere kant van het bospad stond. Haar moeder had haar gevraagd of ze een mandje met eieren wilde halen.
Ze wilde een cake bakken omdat oma en opa morgen op visite kwamen, en ze had geen eieren meer. Ze ging graag door het bos naar de boerderij want er was altijd zo veel te zien daar. En
ze kreeg altijd een een glas koude melk van de boerin en een dikke appel voor onderweg. Ze bleef
daar altijd nog even rondkijken en ze mocht van de knecht ook meestal ook nog even bij de paarden
kijken en er was pas een veulentje geboren had mama haar verteld.
Toen ze bijna aan het einde van het bospad was gekomen zag ze ineens iets op de grond liggen,
toen ze dichter bij was gekomen zag ze dat het een rode bal was. Ze pakte hem op en zag dat er witte stipjes op zaten. In eens herinnerde ze zich van wie die bal was. Van het meisje dat op de boerderij woonde. Ze deed hem maar in haar mandje dan kon ze hem gelijk weer terug geven als ze op de boerderij was. Nog een klein stukje lopen en dan was ze er en dan kon ze de eieren vragen voor mama. In de verte hoorde ze de hond al blaffen die liep altijd op het erf rond de boerderij.
Hij blafde hard maar ze wist dat hij niemand kwaad deed en dus was ze er ook niet bang voor. En
ja hoor bij de boerderij aangekomen sprong de hond al blij blaffend tegen haar op, hij kende haar
omdat ze wel vaker eieren ging halen. De boerin had de hond al horen blaffen en deed de deur voor haar open. Hallo, kom maar gauw binnen je komt zeker eieren halen vroeg ze met haar blik op het mandje in haar hand.
Ja, want mama wil cake bakken vertelde Naomi en alle eieren waren op. En kijk eens wat ik heb gevonden op het bospad, en ze liet de rode bal zien. O, dat lijkt de bal van Liesje wel zei de
boerin ze was hem sinds vanmorgen kwijt, wat zal ze blij zijn als ze ziet dat jij hem hebt gevonden.
Als ze weer naar huis komt zal ik hem direct aan haar geven, ze was echt verdrietig dat ze hem kwijt was.
Jij wilde zeker graag bij het veulentje gaan kijken vroeg de boerin haar,ga maar gauw en geef mij je mandje maar dan kan ik er alvast de eieren erin doen. Naomi gaf het mandje en ging snel naar de
stal om naar het veulentje te gaan kijken. Toen ze dichterbij kwam zag ze dat het veulentje net
aan het drinken was bij zijn moeder. Wat vond ze dat toch een lief gezicht om naar te kijken, alleen stond het nog een beetje wankel op zij beentjes. Naomi kon er maar niet genoeg van krijgen om er naar te kijken. De knecht Jacob kwam ook nog even bij haar staan en vroeg of ze het veulentje wilde aaien.
Ja dat wilde Naomi wel en met rode wangetjes van plezier zette de knecht haar over het hekje van de stal. Op haar hurken ging ze erbij zitten om alles goed te kunnen zien,en aaide het veulentje
over zijn ruggetje. Wat vond ze dat toch leuk om zo hier in de stal te zitten bij de dieren.
Even later kwam de boerin en zei, ik heb de eieren in je mandje gedaan en er ligt ook een appeltje
ernaast voor onderweg. Je moest nu maar weer eens naar huis gaan voor het te donker wordt.
Ze aaide het veulentje nog een keer en toen liep ze weg uit de stal. De eieren in het mandje aan haar arm en de appel in haar zak. Nu kon ze niet meer springen of huppelen want dan gingen de eieren kapot. Maar bedacht ze, zingen kon wel dus liep ze vrolijk zingend over het bospad richting haar huis. Toen ze al meer dan op de helft was zag ze ineens mooie gele boterbloemen staan.
Voorzichtig zette zij haar mandje met eieren neer op de grond. Ze wilde er een paar voor mama
plukken,ze wist zeker dat mama er blij mee zou zijn. En dan konden opa en oma ze morgen ook zien staan in een vaasje. Voorzichtig legde ze de bloemetjes op de eieren in het mandje en ging ze snel weer verder. Even later zag ze het rode dak van haar huis door de bomen heen. Nu was ze bijna thuis,en wat zou mama blij zijn met de bloemen.
Toen ze het tuinpaadje opliep kwam haar moeder al in de deuropenig staan en pakte het mandje met eieren van haar aan. Wat een mooie bloemen zei moeder tegen haar, ja die heb ik voor jou geplukt vertelde Naomi trots, voor in een vaasje. Ze kreeg een lieve zoen van haar moeder en vlug gingen ze naar binnen want haar moeder had nog een verrassing voor Naomi. Toen ze in de kamer waren stond daar op tafel een grote stapel met pannenkoeken,Naomi vloog haar moeder in haar armen en zei,ik heb de liefste moeder van de hele wereld.
feedback van andere lezers- manono
Mooi, blijmoedig verhaal waar eens geen probleem in voorkomt. Dat kinderen nood hebben aan een eenvoudig, positief verhaal wordt in onze maatschappij al eens over het hoofd gezien.
hettie35: Dat ben ik helemaal met je eens,kind moet kind kunnen zijn
groetjes Hettie - Magdalena
Ooooo! Als dit verhaal zijn weg vindt naar de kleuters gaan er heel veel kinderen van genieten ++++!
hettie35: Dankjewel dat is een groot kompliment
groetjes Hettie - MarieChristine
Mooi geschreven Hettie. Ik ga dit verhaal voorlezen aan mijn kleinzoon; omdat hij bijna vier jaar ga ik het woord serenade moeten vervangen, maar de rest kan hij prima begrijpen denk ik.
hettie35: Ik hoop dat het de kinderlijke keuring kan weerstaan,
groetjes Hettie - GoNo2
Knap verhaaltje!
hettie35: Dankjewel, voor kinderen schrijven vind ik gemakkelijker dan
voor volwassennen,
groetjes Hettie - tessy
graag gelezen
hettie35: Dankjewel Tessy
groetjes Hettie - silvia
mooi verhaaltje Hettie ! inderdaad een lief en eenvoudig verhaaltje zonder complicaties, dat mag ook wel een keertje !
groetjes
hettie35: Dankjewel Silvia,
groetjes Hettie - Ghislaine
Hier horen mooie tekeningen bij en dan naar de uitgever. Leuk voorleesboek en super voor jonge lezertjes.
hettie35: Dankjewel,ik heb daar ook al eens aan zitten denken voor kinderen schrijven vind ik zelf heel gemakkelijk. Beter als voor volwassennen moet ik je bekennen. Maar ja hoe kom ik aan die tekeningen?
groetjes Hettie
|
