Volg ons op facebook
|
< terug
Koninklijk Beklonken (slot)
Ze hadden geplast, handen gewassen, zaten weer rond de hartelijke zoutjes. Maarten proostte als eerste. Vier tinkelglazen feestelijkten muzikaal. Ze nipten echter niet waarderend van de dure zware drank, lieten het niet waarderend over de tong rollen alvorens het in kleine nipjes, als wippende engeltjes,....
Nee, ze proefden weinig van het druifgefuifde nat want slokten veel gulzige spanning weg met het cadeau van de bewonderde baas. Maarten vroeg Cock zijn kant van het verhaal te belichten.
"Wat hebben we gemist, niet meegekregen, gezien?" Cock gebaarde naar zijn meisje, geen grote prater, zei hij, had weinig trek het hele week-end aan zijn ex te besteden. Magda was het er mee eens.
"Ja, laten we over haar ophouden, we zijn immers voor de gezelligheid bij elkaar, toch?" Ook Lia wenste niet dat Noor steeds over de tong ging, maar ze wilde op één of andere manier grip op de conversatie krijgen.
"Ik geloof in hoor-wederhoor. Noor is er niet bij, maar vast wat duidelijkheid... eh, van jullie kant, kan geen kwaad." Het leek toch iets te veel op doordrammen, bemoeizucht met andermans privézaken.
Als om de gastvrouw te plezieren, ging Magda droog zakelijk door.
"Het is nogal simpel, lijkt me. Noor kan het niet verkroppen dat ik zoveel jonger ben en ze," Lia kapte het af, vroeg of die vier jaar zoveel verschil maakten en kreeg een blik toegeworpen alsof ze dom was, niets begreep. Maarten snapte het wel, zei hij, reduceeerde vrouwlief tot roepende in de woestijn, dus besloot Lia te passen voor wellis-nietis machtsspelletjes en wachtte verder.
"Noor blijft zeuren over dat kind en ja, dan, eh, dan haak ik af."
Van slag om wel tien niet benoembare redenen, concludeerde Ria nu ook nog dat Maarten dit de normaalste zaak leek te vinden. Het object van zijn bewondering deed de meest schokkende uitspraken en hij hield zijn mond? Toen Lena er ook nog achter aan zei dat Maartje BESLIST NIET haar verantwoording was, deed dat voor Lia de deur dicht. Ze werd ijskoud van moeilijk te verhullen woede. (makkelijk op te wekken fantasietjes, geile hebzucht. Ze hangen aan haar lippen, de makkelijk te bespelen hormoonmaniakken. Daar leggen pricipes met een preutse vale huid als de mijne het uiteraard wel tegen af.)
Haar visie op stiefmoederschap schreeuwde echter om erkenning, stond los van welke schoonheid dan ook.
(Kom zeg, krolse honden, dit gaat over de realiteit van ouderlijke verantwoording.)
Ze koos er voor dit redelijk neutrale gegeven niet onder de bank te laten moffelen
"Als Cocks vrouw moet je hem toch bijstaan? In de zorg voor Maartje. Leuk toch, zo'n lief hummeltje? Heb je haar al gezien? Een snoepje is het." gooide ze het over een andere boeg en Magda Lena lachtte haar vierkant uit, als was ze achterlijk. Cock greep niet in, Maarten zweeg als het graf en bijna gaf Lia het ontmoedigd op. Ze begreep niets meer, schonk het laatste restje wijn uit de fles, tegen haar gewoonte in, egoistisch in haar eigen glas en hield gepikeerd haar mond (verraderlijke kanten, geslepen facetten liggen zinderend bloot.)
"Snoepje? Die bastaard?" gierde Lena en Lia wilde haar nu niet alleen vanwege dat scheldwoord in de reden vallen, Magda stak sussend de vuurrood gelakte lange nagels op, betoverde mannen knikten opgelucht.
Achter de velours gordijnen schaterlachtte de duivel van genot, wist wat zijn beschermelinge de volgende jaren zou aanrichten, met venijn zou overgieten. Zachte zaken zou ze keihard duidelijk maken, blootleggen in machtspelletjes, die ieder boven de pet gingen. Ze zou er heilig van overtuigd zijn in het volste recht te staan.
(Hahihihi, had de mensheid zich maar niet op moeten hangen aan goddelijke liefde, hahihi. Zolang ze niet van zichzelf als individu kunnen houden, hebben ze zich niet te bemoeien met ons.)
"Bastaard. Ja, Lia, je hoort het goed." Tot haar verbijstering zag ze dat Cock zelfs knikte.
"Nou ja zeg, zoiets zeg je toch niet? Het is ook Cocks kind, hoor!"
"Jaha Hahaha. En dat geleuft gij? Het snoepje van de week is waarschijnlijk niet eens van hem."
Versplinterend sprongen alle oude verhoudingen aan diggelen. Het was bijna hoorbaar. Maarten en Lia zakten tegelijk achterover in de bank, alsof ze een vernietigend pak rammel hadden gekregen. Snerpend rinkelden oeroude verwachtingen aan diggelen, gilden demonen in orgastisch genot om het hoogtepunt van deze onverwachte waanzinnigmakende gedachte. Bezadigde waarden renden naar buiten, er vlogen geesten om hun oren. Miljarden scherven van gebroken generatieoude gouden spiegels en vastgeklonken overtuigingen bedekten als stofgruis de zoutjes van de echte warme bakker en lege glazen. Cocks maatje keek triomfantelijk.
(De genadeslag is toegebracht...vanaf hier heb ik vrij spel.)
De duivel kronkelde van genot achter het nachtblauw. Hij wist wat de komende tijd zou verslijten, opensplijten door jaloezie. Zekerheden zou ze overhoop schieten. Goddelijk eerlijke zachte zaken zou ze tot een keihard machtsspel maken en hij genoot er bij voorbaat van hoeveel mensen ze krankzinnigmakend zou bespelen.
(Ziet hoe het Godsvruchtige volk zich zichzelf niet eens kent. Jullie hadden je niet moeten bemoeien met duivelse zaken als territoriumzucht en landkaperij, oorlogen over geloof hihi, maar in het kwaad konkelen wij in de zuurstinkende wijnvaten van zwarte lusten. Had jij je door mij moeten laten kussen, had je het begrepen.)
"Sorry, maar ik kan het niet helpen dat jullie overstuur zijn, overspel is niet mijn zaak en Noor, die intrigante, heeft afgedaan." Cock aanschouwde het effect, muisgrijsstil. Hij wilde 't niet toegeven. maar genoot, steeds als MagdaLeen met deze mededeling voor de draad kwam reageerde het klootjesvolk hetzelfde. Het deed hem telkenmale goed, had hem destijds als een mokerslag getroffen, zijn wereld op de kop gezet. Ze had het zo eenvoudig gezegd: een vader weet nooit zeker of hij wel de vader is. Vanaf dat moment was de idee dat Noor wellicht een vrijer had aan hem vastgegroeid. Lia en Maarten hijgden lamgeslagen en dat sterkte Cock.
(Ik heb terecht dat smerige zaakje met Noor afgesloten.)
De tweede fles wijn was daarna leeggeslobberd voordat ze er erg in hadden. Hete discussie, overhoop getrokken wereld, vragen overbuitelden elkaar, over Noor, om Noor en wel of geen trouw. De ooit vaststaande waarden en normen schroeiden, rechten en plichten trolden op losse schroeven. Emoties laaiden op, ongeloof in vurige tongen schermde met gezond verstand. Het liep geniepig hoog op. Noor was mordicus tegen ontrouw toch?
Het kon toch niet waar zijn? Of wel? Telkens wist Magda Lena feitjes, overwegingen, die in dit helse nieuwe licht best konden betekenen dat er wellicht sprake was van...Had ze hen dan al die jaren bij de neus gehad?
Magda Lena vroeg enkele malen of ze er over op konden houden, het corpus delicty was er niet, de verdachte kon geen duidelijkheid verschaffen. Oh het klonk verdomd verstandig precies op zijn plaats uit haar mond.
Maar nee. Hete sidderende lansen staken het bejaarde vertrouwen aan flarden. Waar Maarten en Lia altijd veilig in waren, onder hadden geschuild, trefzeker werd het uiteengerafeld. Magda Lena straalde rust maar die raadselachtige dubbelgelaagde turkooise ogen fonkelden. Noor of het gelijk boeide haar inmiddels weinig meer. Ze genoot (Ik heb hen volledig van de sokken had geblazen. De kop in de Weekend voor aanstaand week:
Naïef publiek doorziet de plot niet van het theatrale voorspel.)
De zogenaamd eerlijke Noor bleek een liegende intrigante? Waarom had niemand dit ooit vermoed? Succesvolle gesettelde Lia en Maarten voelden zich dom, naïef en volkomen onzindelijk bescheten.
"Wij hebben haar bijgestaan in de moeilijkste uren, hè Cock? Zat ze totaal overstuur aan die keukentafel, toen je haar had verteld over Magda Lena. Ik zie haar nog zitten, als de dag van gister. In die ochtendjas, net na die bevalling, totaal lamgeslagen. Van de wereld, overspannen getraumatiseerd. Er zat dus veel meer achter?"
Cock zweeg. "Nou ja zeg, ik voel me bedrogen dor die actrice. Dat was alles toneel?"
"Kijk, ik heb keurig gewacht tot dat kind er was, tot Cock eindelijk zijn keuze had gemaakt."
In zekere zin loog Magda Lena niet eens. Voor vandaag was er meer dan genoeg stof opgewaaid.
"Na dit misselijke nieuws heb ik de behoefte om een flink eind te wandelen. Uitwaaien hè Lia? Is dat even schrikken," besloot Maarten een uur later vermoeid.
"We hebben nog het hele week-end te gaan," fluisterde Lia tegen hem, toen ze de wind- en waterdichte waxjacks uit de hal plukten. Ze betrapten het jonge paar bij binnenkomst op de bank in een bloedgeile omhelzing. Ze schaamden zich niet. Hun verliefdheid spatte door de kamer, verlichtte de lege glazen als sprankelend sterrenspuwend siervuurwerk. Bengaalse stokken zonden stinkend groen licht uit.
Lia zag onthutst dat Maarten alweer een enorme erectie had en slikte verdrietig. (Mijn burgertrutte wereld ligt losgewoeld over de kook. Er sluipen draken rond mijn voeten, die mijn leven komen doorzagen. Waar zal dit schip stranden? Heksenketels. Doorgewinterde oude zeelieden zouden ervan gaan kotsen.)
feedback van andere lezers- manono
Triestig is dit.
Heel graag gelezen, Dora.
Nu zou een DNA-test meteen helederheid brengen en die gene die liegt voor schut zetten.
Kijk je eens naar 'gulzige'?
Ik zou de rangtelwoorden voluit schrijven.
Dora: DNA ja, dat zou toen een uitkomst zijn geweest. Ik denk dat de soapachtig ML er dan toch wel weer iets nog fantastischers op had gevonden.
Ja, 1e en 2e had ik eerst voluit, vond het toen niet zakelijk genoeg overkomen. Maar ik ga er nog eens naar kijken. dank je - tessy
Gewoon vreselijk
Dora: Ja, ja leven in al zijn facetten, geslepen maar ze weten niet beter...
|
