|
< terug
Column: Gelukvogels
Vaak gehoord: "Je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt."
Impliceert dit dat men het niet waardeerde toen men het wel had?
Nam men het als vanzelfsprekend? Een recht? Als niets bijzonders?
De juf van de tweede klas vroeg mij hoe het kwam dat ik wist wat ik wilde en ik antwoordde dat ik naar binnen keek. Ze staarde me heel lang aan. Keek niet iedereen naar binnen, vroeg ik me af terwijl zij hoog boven me nietszeggend op me neer keek. Geen grimas van 'jij bent gek'. Ook geen blik van 'wat bijzonder.' Uiteindelijk wilde ze weten: "Hoe doe je dat dan?", maar dat kon ik nog niet uitleggen.
Hoe wist ik dat mijn moeder me niet gaf wat ik nodig had, waar ik naar verlangde? Doordat het vanbinnen trilde van tekort, gemis, teleurstelling. Omdat ik toen nog hoopte dat ik het ooit kreeg. Broer deed dingen waardoor ik "iets" verloor en waarvoor ik wel de reprimande en de schuld kreeg. Ik draaide op voor wat hij flikte. Dat voelde oneerlijk, niet gezien of gehoord en ik verloor het altijd, tegen hen twee. Bestond ik niet?
Jawel. Bij mijn vader voelde ik me veilig. Van hem kreeg ik wel gehoor. Hij vond mij niet raar en zonder woorden begrepen we elkaar. Dat voelde warm. Goed dat hij er was, denk ik nog vaak.
Inmiddels heeft HET een naam: het autobiografische geheugen functioneerde extreem vroeg.
Laatst vond ik er een uitdrukking voor: Ik kijk in mijn binnenspiegel om te weten wat ik al dan niet wil. Daardoor weet ik wat er mist en waar ik naar verlang. Zo weet ik wanneer ik gelukkig ben en omdat ik me dat bewust ben schat ik het op waarde. Het aanwezige waarderen.
Welke 'waarde' dat heeft is onbelangrijk want dat is voor iedereen anders.
Gemoedsrust, een compliment, innige vriendschap, dat perfect gebakken speklapje, begrip of interesse, net genoeg geld, het initiatief dat niet automatisch een afwijzing krijgt, een voorstel dat goed uitpakt. Het heerlijke gevoel dat "zomaar" in me trilt. Op de fiets, als ik plotseling gloei vanbinnen en onwillekeurig glimlach. In mijn eentje of vanwege het gezelschap. Het weer is goed, de Rijn ligt glinsterend in de zon. Daarom geef ik ook graag dat compliment, zeg ik hoe blij ik met iets of iemand ben. Niemand weet of we er de volgende dag nog de kans voor krijgen.
Ik weet wel zeker dat het heerlijk zweeft op de termiek van zelfvertrouwen. Zo benut men de opwaardse kracht van warmte ten volle. Indien men de 'binnenspiegel' gebruikt weet men wat er voor komt kijken om het geluk te veroveren. Na al die jaren weet ik echter nog steeds niet wie beter af is.
De mens die pas weet wat hij mist zodra hij/zij het kwijt is?
Hij/zij, die weet wat er voor nodig is om gelukkig te zijn?
feedback van andere lezers- bessy
binnekijken bij een ander kunnen veel mensen
bij jezelf is anders.
goed verhaal om te lezen interessant om een blik te werpen in de beleving van een ander....
Dora: Volgens mij kun je niet bij een ander zien wat je bij jezelf vanbinnen niet kent? Dank je weer Bessy. - Mistaker
Ware woorden Door!
Groet,
Greta
Dora: Dank je wel, groetekes ook van mij Greta - koyaanisqatsi
Ik kies voor het tweede...
Dora: Ik kies voor weten wat ik mis opdat ik er iets aan klan doen om het te krijgen, als is uiteraarde niet alles mogelijk - hope
Wat een wijsheid! Ik ga mij ook oefenen in het kijken naar mijn binnenspiegel. Ook je schrijfstijl bevalt me, Dora.
Dora: Wat een prachtig complimenet Hope, ook over de schrijfstijl, dank je wel.
Mocht je niet weten hoe die binnenspiegel werkt? Ik las dat badstop er een roman over schreef.... - Runner
De geluksvogel vliegt. Het hele luchtruim is zijn domein
Dora: Ja, de mens die vrij durft voelen en denken is inderdaad een geluksvogel. Dank je Runner. - badstop
Over die binnenspiegel, en hoe je die kan instaleren, heb ik een roman geschreven. Bij mij was hij er onbewust rond mijn tiende jaar. Bewust op mijn dertigste.
Dora: Wat leuk om te lezen. Ik deed het al op de driewieler en het heeft heel lang geduurd voor ik wist dat niet iedereen dat deed. Men vond me eng. - ivo
een warm gevoel bij een warme kop koffie ...
reprimande= uitbrander - dit woord gebruiken Vlamingen niet
Dora: oef...reprimande- dit woord gebruiken Vlamingen niet. Wij hebben het ook maar uit het frans gepikt.
|
