|
< terug
Giftige zelfbinder (2)
Verward frommel ik met de onhandig grote map door de zware deur van het café waar mijn aanhang wacht. Ik hoop dat mijn moeder me wakker krijgt. Haar negatieve commentaar zal me vast wel met beide benen op de grond brengen. Wellicht kan vriendlief me door elkaar schudden en bij de tijd helpen, denk ik nog.
Na de gortdroge mededeling dat ik de baan heb zijn zij echter óók met stomheid geslagen.
We bestellen koffie. Twee verbijsterde maskers met wagenwijde monden staren me aan. Ik zucht en zwijg, weet niet waar te beginnen. Het is veel te veel. Dat ik binnen één uur tijd, zonder overleg met wie dan ook, getekend heb voor de toekomst is amper te bevatten. De lucifertjes tussen mijn te ver opengesperde oogleden krijg ik niet weg en mijn stem lijkt niet van mij, blijft raar opgewonden te hoog tsjilpen. Tot de andere twee bij hun positieven komen en ongeduldig details uit mijn hoofd proberen te rukken. "Vertel, schiet op dan. Kom op joh, vertel, vertel..."
"Er hebben honderéénendertig lui gesolliciteerd," fluister ik.
De slappe koffie smaakt naar afwaswater en zij hangen zwijgend aan mijn lippen.
"Ze betalen de verhuizing. Ik moet over twee weken beginnen. Overmorgen moet ik terugkomen. Om elf uur is de afspraak met de makelaar. Bij de flat." Ik haal de plattegrond te voorschijn waarop het kruisje staat. We hebben geen idee of het dichtbij mijn werk is.
"Makkelijk te fietsen, hebben ze gezegd."
"Hoeveel ga je verdienen?" vraagt ma uiteindelijk en ik noem het netto bedrag.
"Dat kan niet!" roept ze te hard zodat mensen verderop verstoord opkijken. Ik heb niets om het mee te vergelijken en vanwege haar verwondering vraag ik of het te weinig is. Ze lachen me hartelijk uit.
"Juist niet. Gek. Zeker niet. Je bent pas een beginner." doet mijn vriend eindelijk een duit in het zakje. Ze feliciteren me en mijn wederhelft herkauwt als een zombie de wanstaltige hoeveelheid informatie. Alles positief. Uit moeders trotse pauwenhouding maak ik op dat ik iets goeds voor elkaar heb gebokst. Jammer dat ik het niet echt zelf begrijp, denk ik toch stiekem.
"Volgende maand woon ik in Zwolle, wie had dat nou gedacht, haha" schiet ik in een oncontroleerbare slappe lach. Van de zenuwen: ik ken hier niemand, weet amper wat die lui van me verwachten.
"Waar ben ik in Godsnaam aan begonnen?" vraag ik aan niemand in het bijzonder en zelfs mijn betweterige moeder blijft sprakeloos. Om wat te doen te hebben kijk ik door het smoezelige raam van het bruine café dat zijn beste tijd heeft gehad. Er piept nog net een puntje van het gebouw boven het achttiende eeuwse handelshuis waar een museum in gevestigd is.
"Het is daar," wijs ik. "Op de vierde verdieping. De rechtse vleugel van dat glazen gebouw. Iedere ontwerper heeft een werktekenaar tot zijn beschikking. Geen flauw idee hoe ik hem aan moet sturen."
We bestellen nog een bak smakeloze koffie. Heb ik hier goed aangedaan? Ma steekt me een hart onder de riem want volgens haar nemen ze niemand aan waar ze geen brood in zien.
"De enige vrouw. Mijn twee voorgangsters hebben ze weggepest," fluister ik.
"Dáár heeft men me wel uitdrukkelijk voor gewaarschuwd." De angst slaat me op de keel. Is dat het addertje onder het gras?
Nog steeds in die vreemde trance, vertel ik hoe mijnheer de Kok me de grote open afdeling opduwde en hoe ik het verafschuwde toen hij tegen twintig starende mannenkoppen riep dat de nieuwe ontwerpster over twee weken begon. Een van hen heeft hard gefloten en mijn kop was gaan gloeien als een brulboei.
feedback van andere lezers- bessy
eens moet je aan het grote werk beginnen voor jou kwam dit wel erg snel, we zullen er vast nog meer over lezen. Heb je al een titel voor dit boek of wordt het een hoofdstuk in het grote geheel...van levensweg......
nee dit is een fluttitel!
Dora: Dit is een deel van de driedelige spiegel... dank je wel. - Hoeselaar
Geen gemakkelijke job die daar voor je open lag, maar uit je verhalen kennende weet ik al op voorhand dat dit wel goed komt
Willy
Dora: Goed gelukt inderdaad Willy, Maar Door zou Dora niet zijn als er geen kink in de kabel kwam. Dank je... - julien_maleur
solliciteren, ouders op de hoogte brengen! Heel goed gebracht.
groetjes
JM
Dora: Ook zonder deel een goed te volgen, merk ik... Dank je. - Runner
Moet eerst 1 nog lezen denk ik!
Dora: Snel dan maar, snelbinder haha, dank je - Wee
Graag gelezen.
Dora: Leuk om het op te hebben geschreven ook. dank je - Mistaker
Eén vrouw met allemaal mannen heeft het makkelijker dan een páár vrouwen met allemaal mannen heb ik ooit gelezen.
Ik heb altijd in vrouwenwerelden gezeten. Basisonderwijs, niet of nauwelijks een man te bekennen joh.
G
Dora: Ik had het er ook heel goed naar mijn zin, dank je voor het lezen - ivo
ik kan he me zo voorstellen
Dora: Opbouwen is leuker dan afbreken... goede oude tijd, dank je
|
