Volg ons op facebook
|
< terug
Prikkelend champagne-toefje (4)
Hete hangijzers maken Lieskes handen niet vuil. Hans hoort klokgelui, maar over klepels discussiëren? Bah nee, het wordt zo eng zodra iets benoemd is. Lies weigert echter te negeren wat steeds duidelijker in krijsende graffiti bij hen in de binnenmuren staat gekerfd.
"Wat moeten wij met relatiegeschenkjes van ZIJN klanten die ons amper kennen? Laat paps eerst zijn eigen huwelijkfeest maar eens netjes overdoen. Dat heeft hij Aafke door de neus geboord, maar voor haar heeft hij geen cent over. Hij gunt jouw moeder en mij het licht in de ogen nog niet."
Ze ziet dat Hans overrompelt is, maar het deert haar niets want onderkoelde woede stoomt door de auto. Altijd dat makkelijke zwijgen, bah. Wie zijn mond houdt kan niets verkeerds zeggen? Jammer dan.
"In jullie doofpotten wordt Paul telkens opnieuw gedood en niemand komt ervan los."
Hij wuift haar argumenten te makkelijk weg. Oh jeh. Oef, totaal verkeerde move. Nu is hij zuur. Lies is des duivels in de stenen stilte. Als hij dit niet serieus neemt slaat zijn laatste uur, denkt ze.
"Paps eist dat je de dood nog dooier dan verongelukt moet doodzwijgen? Waarom? Het doet mij zeer! Het was óók je moeders kind en zij verdient respectvol medeleven." Hij reageert nog steeds niet en ineens zijn de rollen omgekeerd. Nu is háár woordenstroom niet meer te stuiten, zoals hij haar bij hun eerste afspraakje overlaadde met zijn ellende. Het spant erom, denk ze, hij voelt het ook.
"Denk je dat ze ooit iets aan hem heeft gehad? Aan die lul de behanger die mij met zijn ogen uitkleedt waar zijn vrouw bijzit?" Hij staart haar geschokt aan. Onmachtig ellendige stil zit hij deze aardbeving uit.
Haar geest stuift uit de fles en een wilde tsunami heeft hem te grazen.
"Of zie je dat zogenaamd niet? Geloof je het zelf? Haha, laat naar je kijken. Al bij de kennismaking deed hij dat en hij kan het nog steeds niet laten." Hans schudt verbijsterd zijn hoofd.
"Waar zitten jouw zintuigen? Die egoïst gunt zijn vrouw niets. Ik praat namelijk wel eens met je moeder. Zou jij ook eens moeten doen, erg verhelderend. Die zakkenwasser stopt zijn vrouw een karig huishoudfooitje toe en gebruikt haar als onbetaalde dienstmeid. Oh wee als ze iets extra's wil. Hij laat haar notabene nog steeds ploeteren om extra geld binnen te brengen. De gierigaard. Wordt toch wakker!"
Hans knippert met zijn ogen en zijn mond zakt open. De doodse stilte is zenuwslopend.
"Alles pot die kerel voor zichzelf op in de goed bijgehouden postzegelalbums die een kapitaal waard zijn. Ik heb lak aan die oude viezerd." Hij probeert niet eens iets na te vragen en haar geduld is schoon op.
"Zodra jij wordt als hij ben ik he-le-maal klaar met jullie al-le-bei. Denk dáár maar eens over na! Ajuus."
Ze stapt uit en gooit de deur van de Kadett loeihard dicht. De zin is haar vergaan om hem vandaag tussen haar verloofde benen te laten kroelen. Ze maakt het vanavond zelf wel af, mocht ze er zin in krijgen, maar ze waagt dat te betwijfelen.
Dwars door het metalen karkas van hun burgerlijke heilige koe voelt ze hoe hij zich afvraagt waar dit ineens vandaan komt. Goed zo, vindt ze, begin jij maar eens na te denken. Ik weiger me te laten negeren door wie dan ook. Op haar hoge hakken stampt ze door de voordeur en zwaait niet eens. Een vervelend eind aan de met champage begonnen dag, maar zwijgende minderheden zullen haar even een morsdode worst wezen. Haar ouders zien meteen dat ze de smoor in heeft. Ze weten dat ze niets hoeven vragen, haar privé is hun zaak net zo min meer. Ze wacht tot Hans van Doof tot Paddington het heden nieuw leven in komt blazen.
Als hij uit macht der gewoonte de volgende zaterdag voor de deur staat en wéér geen gesprek aangaat maakt ze het uit. Ze zegt hem nogmaals een psycholoog in de arm te nemen om het uitgestelde rouwproces en zijn opgesloten binnenwereld te onderzoeken.
"Iedereen moet zijn/haar eigen ruimte en verantwoording nemen." zegt ze.
Hij neemt initiatieven die ze in hun relatie heeft gemist en laat zijn baard staan. Met de rugzak trekt hij er in zijn eentje op uit naar Turkije en Lies zit in haar laatste studiejaar. Een vrijgezel leert grenzen kennen en verleggen tijdens een studie of door te gaan reizen.
feedback van andere lezers- bessy
waar een verloving al niet toe kan leiden...
het minder happy end eind van deze afleverig zat er een beetje aan te komen.
Ik vind het goed lezen, Lies zegt waar het op staat, en Hans, ja ik weet het niet wat ik ervan moet denken. Of ze wel elkaar passen, ik krijg steeds meer twijfels door dit verhaal....
Dora: Ja, het moest wel leerzaam worden, haha. stond er al in het begin...
Dank je wel. - Mistaker
Eens met Wee wat de ik-vorm betreft.
Groet,
Greta
Dora: Dank jullie wel.
Ik twijfel wel eens en dan lijkt het me handig als er mensen meekijken.
Heel fijn. Een ik-verhaal roept ook wel eens weerstand op, heb ik ooit gemerkt. - Wee
Heb 't eerst gewoon gelezen, en daarna nog een keer, ver-ikt.
Persoonlijk vind ik het goed zoals het nu is, het is echt pakkend genoeg, heb je geen ik-vorm voor nodig.
Maar 't blijft jouw verhaal natuurlijk!
x
Dora: Wat fijn jouw feed, dat je het meteen even voor me hebt gecontroleerd...Heel erg bedankt. - ivo
het is net of je met afstand in het verhaal schrijft Dora, zoiets van ik wil er niets mee te maken hebben, en dat voel ik ook in de dialogen, ze blijven wat steriel kijken op het geheel ...
Dora: Het is ook meer een monoloog, want Hansje doet zijn mond niet eens meer open. Lekker makkelijk uiteraard. Ik kan haar wellicht hier en daar kwaad laten worden? Want reken erop, dat ze dat is.... Maar dank je voor je oplettende feede. - Hoeselaar
Nou ja ook hier lees ik spetters van nieuwe woorden, ja die zakkenwasser was me al bekend. en dat iemand dooier dan dood kan zijn is me ook al bekend
Weer lekker geschreven
Willy
Dora: Dank je Willy... Ik vraag me eigenlijk af: Misschien was dit verhaal in de ik-vorm pakkender geweest?
|
