|
< terug
Haar dag
De zon scheen op haar gezicht toen ze wakker werd en ineens wist ze het.
Ja, vandaag is het mijn dag. Deze is voor mij en die pakt niemand me af. Ik laat de boel de boel en ga een stukje langs het kanaal. Met de fiets, heerlijk in de zon.
Ze sprong onverwacht energiek uit bed, opende de kast en viste er haar rood genopte zomerjurk uit, die ze secuur over het bed uitspreidde met de vrolijke wijde rok. Beneden zette ze twee kopjes koffie en belegde haar brood, dat ze op haar dooie gemakje met smaak oppeuzelde.
Op de radio speelde een oud nummer dat haar een fris schokje gaf waardoor ze wegzweefde. Even schuifelde ze weer mee en vanzelf ging haar hoofd liefdevol schuin staan. In haar ogen kwam een zachte gloed, die ze al heel lang niet meer aan iemand had getoond. Het gebeurde vanzelf toen ze in haar gedachten weer tegen hem aan hing, langzaam dansend op hun lievelingsnumer. Oh hoe gelukkig was ze met haar grote liefde. Ach ja, zeer deed het niet meer. Hoe zou het met hem zijn?
Na een verkwikkende douche gleed het 'spillenbeentje', zoals ze de jurk al jaren noemde, heerlijk over haar gladde lijf en ze draaide voor de passpiegel een pirouette waardoor de rok mooi uitstond. Dat deed ze als kleuter al, ze was altijd een echte meid geweest.
Toen ze een uur later langs het kanaal fietste begreep ze niet waarom ze dit niet vaker deed. Even spijbelen van de normale dagen. Weg van de vaste routine want het was alsof ze zilveren energie uit de lucht opzoog als een spons. Of ze zich aan het zwoele windje sinds lang weer voldronk met enkel zachte gevoelens. Dat deed haar heel goed en met gesloten ogen, het hoofd naar de zon gericht genoot ze. Mooier dan vandaag zou het nooit meer worden, wist ze oneindig gelukkig en toen ze aanspoelde speelde nog steeds die prachtige glimlach op haar gezicht. Ja, gisteren was echt háár dag geweest.
feedback van andere lezers- Mistaker
Mooi hoor...
Groet,
Greta
Dora: Dank je wel MisT - bessy
al schrijvende komt het verhaal. een mooie dood. dat wel maar dit einde had ik niet verwacht....
Bessyanneke
Dora: Ik ook niet zoals je ziet... - Danvoieanne
Echte eenzaamheid hier, Knap geschreven...
Dora: ik wilde eerst dat ze hem onverwacht zou ontmoeten en dat hij zijn vrouw verloren had, maar ineens lag die laatste zin middenin het verhaal. Ik kon hem niet meer teruggedraaid krijgen - warket
Dit kan je niet verzinnen maar zelf meemaken. Graag gelezen door een sporadische spijbelaar.
Dora: Toch Warket, heeft het zichzelf geschreven, kijk maar even bij de feed van Danvoieanne, dank jullie wel. - ivo
.....eeek.... wat een slot en zo dramatisch, ja ik kan me voorstellen dat eenzaamheid mensen zo ver brengt ... brrr ik mag er niet aan denken ... ijzig knap geschreven Dora ... poeh ..
Dora: Ja, maar... ik weet eigenlijk niet... of ze het met voorbedachte rade, dat had ik niet... ik had meer... of niet?
|
