Volg ons op facebook
|
< terug
Onzichtbare wijsheden
Nu 'karaktermoord' zo'n prominente rol speelt in Mona's vrijwillige retraite, ziet de aanpak van haar zusje bij hun eerste logeerpartij er anders uit, weet ze. Zeven jaar geleden alweer. Anneke was te snel te kritisch geweest, weet ze nu. Best dom dat ik daar helemaal niet aan heb gedacht...Mijn zusje groeide bij hem op, kent pa uiteraard door en door. En inderdaad, ze hadden in hun jeugd niets voor elkaar kunnen betekenen... Hoe kwam het dat ik nooit, later ook niet, bij hen mocht logeren? Als pa het echt zo graag had gewild... had hij dat best kunnen doordrijven. Had ma daar de hand in?
Inmiddels is er na hun hereniging een hele oceaan door de Rijn gegaan. Grote scherpe zwerfkeien kwamen mee, die haar onprettig raakten. Pa is niet de man waarbij ik mijn ziel en zaligheid kwijt kan. Daar helpen geen wijzen uit het oosten of Tolteken ene moer aan, al zeggen ze dat ouders altijd hun best doen. Wat een lege uitspraak eigenlijk, denkt Mona, die het boekje met de pyramide erbij pakt.
1: Wees onberispelijk in uw woorden en oordeel niet noch geef u over aan roddel of laster .
2: Vat niets persoonlijk op.
3: Ga niet uit van veronderstellingen, pleeg grondig onderzoek.
4: Doe altijd uw best. Jaja, doe je best en laat je kind achter in de klauwen van het mens waar je als partner zelf bij bent weggelopen. Was dat het beste dat hij in huis had?
Kan ik het helpen dat het allemaal veel langer duurt dan ingecalculeerd? Ik wilde niet meteen vragen waarom hij mij achter liet. Dat was aan hem om te vertellen. Na een paar visites werd het steeds moeilijker om erover te beginnen. Ik wilde hem niet meer kwijt. Op laatst leek het steeds minder belangrijk om alle ins en outs te weten en nieuwgierigheid veroordeelde ik als kinderachtige nonsens. Het werd ook veel te eng, want wat als ik hem moest veroordelen om de waarheid? Toen ik er eindelijk met dichtgeknepen keel naar vroeg werd hij zenuwachtig, zweeg en keek weg. Zijn vrouw hielp ook niet. "Je vader is er heel gesloten over. Het is ZIJN verleden. Ik weet ook heel weinig en dan nog is dat ZIJN kant. Het verhaal van beide zijden kennen is belangrijk voor een goede beoordeling," had ze nadrukkelijk gezegd, maar ma had er nooit over gesproken. Met Anneke was het contact de laatste jaren langzaamaan ook veel minder geworden. "Ik voel me door jou niet serieus genomen," had ze laatst gezegd. Mona vond het erg, maar ze liet zich niet meer opjutten na de Tolteekse inzichten. Door niemand, zéker niet door het zusje.
Op een gegeven moment had ze haar psycholoog weer opgezocht want: "Pa laat niets los. Niet eens toen ik per ongeluk in huilen uitbarstte. Terwijl ik NOOIT jank! Verdorie. We zijn zelfs op vakantie naar Engeland gegaan om intiemer te worden, maar... Hij doet het verleden af met de dooddoener dat het voorbij is. Dat hij blij is met mij. Hij wil me niet wéér verliezen. Wat denkt die angsthaas wel? Dat ik hem laat vallen als hij eerlijk is? Waarom die geheimzinnigheid? Ik kan de waarheid echt wel aan. Ik houd onvoorwaardelijk van hem, maar die machteloosheid is vreselijk.
"Mona, kinderdromen vallen soms erg tegen als je iemand, die je zoveel jaar hebt gemist, in levende lijve meemaakt." Ze had moeten vertellen welke beelden ze als kind bij papa had gehad. De ongemakkelijke stilte had wel tien minuten geduurd. Zij was in haar hoofd gevlucht, kon toch niet op haar dertigste vertellen dat ze hem in een paleis had gezien. Een rijke mooi verklede man, knap en sportief. Dat zij door hem gered wilde worden.
"Je vader weet héél goed waarom hij zwijgt. Dat heeft een gegronde reden."
Woorden als kanonskogels die haar gedachtegang aan flarden hadden geschoten.
"Jij bent nu al ouder dan jouw moeder, toen ze jou kreeg." had John gezegd. Te druk in haar hoofd had ze dit als oninteressant, onbelangrijk opzij geschoven. Toen.
"Je verlangt nog steeds niet naar haar. Natuurlijk verlangde ze niet naar ma. Wat een confronterende onmogelijkheid was die vrouw, leugenachtig ook, want wie kon er gelukkig zijn zonder man? Wat had John bedoeld? Had hij haar iets duidelijk willen maken? Misschien moet ik hem nog eens bellen?
feedback van andere lezers- ivo
knap hoor hoe je het verwoord, nog iets meer onderbouwend en het is haast een cursus pedagogie en hulpverlening samen ..
Dora: Oef, ik zie het als compliment, maar ik hoop wel dat het als roman in de boekwinkels komt... (er staan flashback tussen door, die het het verhaal van de andere kant belichten) - hettie35
Pittig stukje Dora, vol met aangeefpunten.
Groetjes Hettie
Dora: Oef meis, je valt er midden in. Wat leuk om te merken dat je het nog volgen kon, dank je wel.
Ja pittig wel uiteraard... maar toch ook iets 'witte wieverigs'... ongrijpbare vrouwen... dank je wel. - Wee
Ik blijf volgen, Dora.
Graag gelezen weer.
Dora: Dank voor je trouw. In de roman staan er flash-back tussendoor, van hoe ze opgroeide. Op WH wissel ik het af met algemene stukjes over van alles en nog wat...
|
